Ένας λαβύρινθος
Γιάννη Σμίχελη
Γ μέρος
4
Ειρήσθω εν παρόδω εντός ερήμου
Εκείθεν στέκει όνος, απεγνωσμένα πειναλέων
Και διψάσας ένα βήμα προ τον χαμό
Ποίος θα εφροντίσει τον κακόμοιρο τον γερό
Ξεροκέφαλο κούτσουρο να εγλιτωσεί τον θάνατον;
Ήταν ερωτευμένος και χαμένος
Ένα κορμί από του καημού τον πόνο τσακισμένο
Τα τσαλίμια της γαϊδουρίνας του σαλέψαν το νιονιό
Και στην τρέλα του απάνω άρπαξε γκαρίζοντας
Έναν εκ των αντεραστών, τον πιο μεγάλο
Ήταν βλέπεις της διδακτικής των γαϊδουρινών επιστημών
Διάνοια ακμαία και τροφαντή
Και σαν άκουσε το γκάρισμα το πιο επικίνδυνο κι αιμοβόρο
Στους οφθαλμούς του κερατωμένου αντιπάλου
Ετρώμαξε πολύ και συνεκάλεσε συμβούλιο διδασκόντων
Της φημισμένης σχολής εκεί στου νότου την καυτή ζωή
Σιωπηρώς και άνευ δημοσιοποίησης εκθέσεως αιτιών
Στα μουλωχτά και πισώπλατα, κοντολογίς
Διέδωσαν φήμας με τη μέθοδο της κουτσομπολίστικης παπαρολογικής
Στα στέκια των διανοουμένων και ευυπόληπτων γαϊδουριών
Όφειλαν να βγάλουν την γενετήσια περηφάνια του καθηγητού
Ακέραιας ηθικής, επικύρωση του δικαιώματος προτεραιότητος
Έναντι των υφιστάμενων στου μαντριού την τάξη, την ιεραρχική
Και ο φίλος ο όνος ο μονογενής, δεν έλαβε καμία βαθμολογία
Περί διαγωγής από το συμβούλιο υψηλών ιδανικών γαμήλιας πρακτικής
Διεγράφη από τα καταστατικά της κοινότητος
Και τον εξαφάνισαν έτσι ώστε ακόμη και οι δήθεν φίλοι
Να μην ενθυμούντο όνομα, ηλικία, ειδικότης, ούτε καν τη φάτσα του
Την τόσο θλιμμένη από την προδοσία της
Αγαπητοί σύνεδροι, ομιλώ για το θεάρεστο έργο της γαϊδουροφιλίας
Πρόεδρε πας στα καλά σου; Αυτός είναι εντελώς τρελός
Γνωρίζει τ' άπλυτα ολονών. Του τα ξεφούρνισε η λεγάμενη
Πάνω στης σεξουαλικής έκστασης τον χαμό
Καταδικάζεται στην αιώνια πείνα και εις τόπο που δεν θα υπάρχει όαση με νερό
Στα τελευταία του ο βαρυποινίτης στρεφόμενος προς την θαλασσινή αύρα
Ανέπνεε την υγρασία της και στον ορίζοντα
Εθώρειε δροσουλίτες της λεγάμενης να συνουσιάζεται
Με της κλίκας τον αρσενικό πληθυσμό.
🍃
5
Φεύγουν όλα από μέσα μου
Άντερα κολλάνε στον τοίχο
Πετάει η καρδιά μακριά
Και τα πνευμόνια αδιάφορα
Αποσύρονται στις τσέπες περαστικών
Φωνές σαν να μην ακούστηκαν ποτέ
Και το ουρλιαχτό πνιγμένο μυστικό
Στον απόπατο μιας δημόσιας τουαλέτας.
Τα πιόνια έχουν πνιγεί στη λάσπη
Και δεν μετακινούνται για την κατάκτηση
Του οίκου των ληστών
Οι σφαίρες είναι τζούφιες από ιδέες
Και τα ζιζάνια έχουν αράξει στη γωνία
Μαστουρωμένα
Ο σπαραγμός αφοδεύει τη μαυρίλα του
Σε μια λιμνούλα
Το φονικό αναβάλλεται επ' αόριστο
Τα λάφυρα σκορπίστηκαν στον άνεμο
Χρωματιστές οι προσδοκίες ξεθώριασαν
Μες στην εξάντληση ένας βαθύς ύπνος
Είναι ό,τι πρέπει
🍃
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από πίνακα Chris Long (Lingering Storm)
Το κείμενο ξεκινά από εδώ
