Φανατισμός, η αδυναμία του αναρχισμού
Είναι πολύ αμφίβολο έως αδύνατο οι αναρχικοί που εξ ορισμού και φανατικά αρνούνται κάθε εξουσία, να μπορούν να μιλήσουν γι' αυτήν. Ο αναρχισμός είναι μία από τις και πολλές ιδεολογίες που γεννήθηκαν τον 19ο αιώνα και στον 20ό έδωσαν τους πικρούς καρπούς τους: Ασυνεννοησία, φασισμός, ολοκληρωτισμός, πόλεμοι θερμοί και ψυχροί.
Εξουσία, φυσική κατάσταση
Οι αναρχικοί δεν υποψιάζονται ότι η αρχή, η εξουσία, είναι φυσική κατάσταση. Σε κάθε δεδομένη στιγμή, σε κάθε κοινωνική ομάδα και κάθε λαό υπάρχουν αυτοί που υπερέχουν σε γνώση ή δύναμη. Αυτοί εμπνέουν τους άλλους ή τους επιβάλλονται για την ασφάλεια ή την ευνοϊκή εξέλιξή τους. Φυσικά και υπάρχουν οι περιπτώσεις κατάχρησης αυτής της επιβολής. Οπότε δημιουργείται άλλη εξουσία, όπως η δικαιοσύνη, που άλλωστε κι αυτή μπορεί να αυθαιρετεί και να αδικεί!
Το ανθρώπινο λάθος
Το ανθρώπινο λάθος όμως ή ελάττωμα δεν είναι σύμφυτο με την εξουσία και μπορεί να διορθωθεί με την παιδεία ή με την σωστή επιλογή των ηγετών.
Δημοκρατία αξιοκρατίας
Μιλάμε συχνά για το άριστο πολίτευμα της Δημοκρατίας αλλά ξεχνάμε ότι δημοκρατία χωρίς παιδεία και αξιοκρατία είναι προβληματική. Εύκολα ολισθαίνει προς τη δημαγωγία που οδηγεί αναπόφευκτα στην αναρχία ή τη δικτατορία.
Οικογένεια, κοινωνικό κύτταρο
Στην οικογένεια οι γονείς υπερέχουν από τα παιδιά σε γνώση, πείρα, δύναμη και κρατούν το τιμόνι για να τα μεγαλώσουν με ασφάλεια, ν' αναπτυχθούν ψυχοσωματικά και πνευματικά, να γίνουν σωστοί άνθρωποι και άξιοι ν' αναλάβουν τις ευθύνες τους για έναν καλύτερο κόσμο.
Βέβαια υπάρχουν και γονείς που υστερούν ή είναι ακατάλληλοι για έναν τέτοιο ρόλο. Τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν το εννοούν και δεν πειθαρχούν, γίνονται αυταρχικά και συχνά αντικοινωνικά μια και επεκτείνουν την επανάστασή τους κατά της κοινωνίας, που δεν έδωσε τη σωστή παιδεία στους γονείς τους ώστε να είναι και άξιοι γονείς... Και όπως λέγεται «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα»! Αλλά και τις κοινωνίες διαχρονικά παιδεύουσι!..
Το σχολείο μαθησιακή κοινότητα
Αν στο σχολείο ξεχωρίσουν οι άξιοι –σε νου και ήθος– μαθητές θα ανεβάσουν τη στάθμη όλου του σχολείου. Αν δεν αναδειχθούν, για να μην μειονεκτούν δήθεν οι άλλοι μαθητές, θα διαβιώνουν στη μετριότητα. Φαντάζεστε τους πρωταθλητές να μην ξεχωρίσουν στο βάθρο αλλά να τους στείλουν στις... κερκίδες;!
Όταν μιλάμε για συστήματα και διόρθωσή τους, χωρίς αναφορά στον νέο άνθρωπο και την παιδεία του, προσαρμοζόμαστε στον φαύλο κύκλο μιας ζωής αδιέξοδης, χωρίς σκοπό και νόημα.
Ο άνθρωπος, μπορεί ν' αναδείξει ένα μέτριο σύστημα ή να αχρηστεύσει το τελειότερο.
Π.Δ. Ροζάκης
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από εικαστικό Berry's Divine Designs
Το άρθρο είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο του Βασίλειου Θερμού Πού να βρω την ψυχή μου
