Η αδελφή

«Η αδελφή» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με ένα ιδιαίτερα δυναμικό εξώφυλλο που σε προκαλεί να το διαβάσεις. Όταν το κράτησα στα χέρια μου, ομολογώ πως απ’ τα πρώτα κιόλας κεφάλαια εντόπισα τις δυνατότητες της συγγραφέως να δημιουργεί ατμοσφαιρικές περιγραφές, οι οποίες σε συνδυασμό με την απλότητα του λόγου λειτουργούν καταλυτικά ώστε το βιβλίο να διαβαστεί απνευστί.

Στον Πολυχώρο Vault Theatre Plus...

...τη δημιουργική χρονιά 2018-2019 μπορείτε να δείτε μια γκάμα παραστάσεων για όλα τα γούστα. Η ανάρτηση που ακολουθεί θα σας ενημερώσει για αυτές και θα εμπλουτίζεται συνεχώς με ό,τι νεότερο ή τις όποιες αλλαγές. Τα στοιχεία του θεάτρου και άλλες πληροφορίες βρίσκονται στο τέλος.

Καλή θεατρική χρονιά!

Το έργο της Κατρίν Μπεναμού, Άνα, ή το πανέξυπνο κορίτσι, γράφτηκε το 2016 και για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί στην Αθήνα, σε μετάφραση Άννας Δαμιανίδη & Αθηνάς Κεφαλά και σκηνοθεσία Αθηνάς Κεφαλά. Πρωταγωνιστούν μια γυναίκα και οι λέξεις. Διηγείται την ανακάλυψη και την κατάκτηση της γραφής από μια ώριμη μαθήτρια, μια μετανάστρια που αποφάσισε να ξαναπιάσει το νήμα της μόρφωσης από εκεί που της το είχαν κόψει, στην εφηβεία, για να την παντρέψουν με κάποιον άγνωστο, ο οποίος την πήρε μαζί του στο Παρίσι. Η μεγαλούπολη είναι κλειστή κι ακατανόητη για την αναλφάβητη Άνα. Καθώς μαθαίνει τα γράμματα, καθώς μαθαίνει τις λέξεις, καθώς πειραματίζεται και παιχνιδίζει μ’ αυτές, δίνει όνομα στις αναμνήσεις της, στις επιθυμίες της και ξεκινά να συλλαβίσει τον εαυτό της και το περιβάλλον της. Θα τρομάξει; Θα ενθουσιαστεί; Θ’ απογοητευτεί; Θα τα καταφέρει;
Παίζουν: Ιωάννα Γκαβάκου, Ντέπυ Μαυροπούλου
Από τη Δευτέρα 4 Μαρτίου, κάθε Δευτέρα στις 21:00 και Τρίτη στις 21:00, έως την Τρίτη 28 Μαίου

Το έργο Βάσσα Ζελεσνόβα του Μαξίμ Γκόρκι, με την Αθηνά Τσιλύρα στον ομώνυμο ρόλο, σε μετάφραση Αλέξανδρου Κοέν και σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι, έρχεται από 10 Απριλίου κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή στις 21.00 και Κυριακή στις 18.30. Ο Γκόρκι γράφει το 1910 την πρώτη εκδοχή της «Βάσσα Ζελεσνόβα», την ιστορία μιας σκληρής γυναίκας που, τώρα που πεθαίνει ο σύζυγός της, αναλαμβάνει τα ηνία της οικογένειας αλλά και της οικογενειακής τους επιχείρησης. Καθώς η οικογενειακή επιχείρηση των Ζελεσνώφ φαίνεται να καταρρέει, υφαίνεται μια άρτια ιστορία με ίντριγκες, μυστικά, πάθη, θανάτους, σασπένς και πολύ χιούμορ. Απομυθοποιώντας την αγία οικογένεια μιλά για ψεύτικους οικογενειακούς δεσμούς και ανακατατάξεις στις κοινωνικές τάξεις. Στο επίκεντρο πάντα η αυστηρή εμπόρισσα Βάσσα: μια ανελέητη μητριαρχική φιγούρα που προσπαθεί εναγωνίως να διατηρήσει τις ισορροπίες. Ο πατέρας πεθαίνει, μια κληρονομιά, μια επιχείρηση που αναζητά ηγέτη, ο γιός κατασκοπεύει, η νύφη απατά, η Μάνα μηχανορραφεί,ο θείος κλέβει,η σύζυγος απατά. Μια δυναστεία που καταρρέει. Στο επίκεντρο του έργου η Αγία Οικογένεια σε σήψη. Το έργο ακροβατεί ανάμεσα σε δράμα και μαύρη κωμωδία.
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοέν | Διασκευή-Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι | Δραματουργικοί Σύμβουλοι: Ναταλί Μηνιώτη, Κάτια Σωτηρίου | Σκηνικός χώρος-κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης, Madamme Pelagie | Art direction: Μαριάνθη Γραμματικού | Πρωτότυπη μουσική: Μάνος Αντωνιάδης | Βοηθός σκηνοθέτη: Φανή Παρλή | Φωτογραφίες-Trailer: Ελπίδα Μουμουλίδου | Επικοινωνία: Μαρία Κωνσταντοπούλου | Παίζουν: Αθηνά Τσιλύρα, Χρήστος Μουστάκας, Βασίλης Τσιγκριστάρης, Μαρία Καρακίτσου, Νικόλας Φραγκιουδάκης, Λία Τσάνα, Ορνέλα Λούτη, Άντα Γιαννουκάκη
Περισσότερα για την παράσταση

Με αφορμή τα 40 χρόνια από το πρώτο του ιστορικό ανέβασμα στο Broadway (Απρίλιος του 1979-Ιούνιος του 1981, 916 παραστάσεις), τo πολυβραβευμένο έργο του Bernard Pomerance Ο Άνθρωπος Ελέφαντας, ανεβαίνει στον Πολυχώρο VAULT τον Απρίλιο του 2019, σε δραματουργική επεξεργασία -διασκευή- σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, με τον Δημήτρη Καρατζιά στον ομώνυμο ρόλο.
Πρόκειται για την πραγματική ιστορία του Τζον Μέρικ (Joseph Carey Merrick), γνωστού και ως Ανθρώπου Ελέφαντα, ενός τραγικά παραμορφωμένου άντρα που έζησε στο Βικτωριανό Λονδίνο το 1880. Η τραγική ζωή του υπήρξε πηγή έμπνευση για τις τέχνες και τα γράμματα.
Παίζουν: Καρατζιάς Δημήτρης, Μοσχολιδάκης Περικλής, Καβουκίδη Μαρία, Καλαϊτζής, Στέλιος, Καλιότσος Μιχάλης, Καραθανασόπουλος Αντώνης, Ρούβα Σοφία

Έρχεται η παράσταση των Lorem Ipsum Αλάσκα, από την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15, έως την Πέμπτη 30 Μαΐου 2019.
Μια μητέρα περιμένει την κόρη της να επιστρέψει από ένα μακρινό ταξίδι. Η σοφίτα του σπιτιού είναι σχεδόν έτοιμη να την υποδεχτεί. Σχεδόν, όχι ακόμα. Κοντεύει να γίνει δωμάτιο, σαν τα κανονικά, τα πιο χαρισματικά που όταν ανοίγεις τις κουρτίνες το φως τα πλημμυρίζει. Όμως αυτή η σοφίτα αν και σκοτεινή και κρύα και γεμάτη υγρασία πάντα ήταν το αγαπημένο δωμάτιο της κόρης της γιατί στον τοίχο της κρέμεται -ακόμα και τώρα- ο παλιός της χάρτης. Ένας χάρτης μαγικός για αυτήν. Και στην πάνω αριστερή γωνία του -παρά την φθορά- την περιμένει η αγαπημένη της Αλάσκα.
Κείμενο-σκηνοθεσία: Γιάννης Κεντρωτάς | Παίζουν: Αντώνης Αντωνίου, Φίλιππος Λούβαρης, Φανή Παλιούρα

Αυτόν τον Οκτώβρη...

Το το νέο μεγάλο φεστιβάλ του VINYL MARKET έρχεται στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων (αίθουσα Νέοι Φούρνοι) με φθινοπωρινή διάθεση, έντονο άρωμα βινυλίου και ελεύθερη είσοδο! Δίσκοι από όλη τη γκάμα της μουσικής, θα βρίσκονται εκεί για να τους ανακαλύψετε. Rock, Soul, Funk, Jazz, Latin, Blues, Ethnic, Electronic και πολλά άλλα. Μια μοναδική ανοιχτή παρουσίαση βινυλίου στον όμορφο εναλλακτικό χώρο από την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου από τις 17:00 έως τις 22:00 και το Σαββατοκύριακο 7 και 8 Οκτωβρίου από τις 11:00 το πρωί έως τις 22:00 το βράδυ.

Η θυσία του Αβραάμ, το αριστούργημα της κρητικής λογοτεχνίας, του Βιτσέντζου Κορνάρου θα παρουσιαστεί στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού την Κυριακή 7 Οκτωβρίου στις 21:00 (2121050020 & www.entertain.gr) σε σκηνοθεσία Ηλία Μαλανδρή και μουσική Χρήστου Λεοντή και Αντώνη Παπαγγελή, με μια μοναδική σύμπλευση κορυφαίων καλλιτεχνών, όπως ο Νικήτας Τσακίρογλου, η Δέσποινα Μπεμπεδέλη, ο Γρηγόρης Βαλτινός, ο Λευτέρης Ελευθερίου, αλλά και ο Ψαραντώνης με την Νίκη Ξυλούρη, πλαισιωμένοι από την Χορωδία Βυζαντινής Μουσικής «Τέττιξ» υπό την διεύθυνση του πρωτοψάλτη Γιώργου Ναούμ, και καταξιωμένους ηθοποιούς, μουσικούς και χορευτές. Έργο χαρακτηριστικό της Αναγέννησης, γραμμένο πιθανότατα τον 16ο αιώνα, αποτελεί την ουσιαστική γέφυρα ανάμεσα στο αρχαίο δράμα και το αναγεννησιακό. Στη διάρκεια της πλοκής του, μέσα από το τελετουργικό της θρησκευτικής παράδοσης μετατρέπεται σε λαϊκό δρώμενο, χρησιμοποιώντας μοτίβα της λαϊκής μουσικής.
Σκηνικά-Κουστούμια: Άννα Μαχαιριανάκη | Μετάφραση Ιταλικού κειμένου: Σωτήρης Τσιμπίδας | Λυρική μετάφραση προλόγου και χορικών: Δρ Φώτιος Αποστολός | Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Χαραλάμπους (Azad) | Διδασκαλία χορών: Γιώργος Φραγκάκης | Κινησιολογία: Βάσια Αγγελίδου | Ιταλικές Mάσκες: Κούλα Γαλιώνη | Φωτογραφίες: Γιούλη Γεωργαντίδου | Ηχοληψία: Δημήτρης Μπουρμπούλης | Βοηθός Σκηνοθέτη: Χριστιάννα Μαvτζουράνη | Δημόσιες Σχέσεις & Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη | Παραγωγή: Entertain.gr
Ερμηνεύουν: Ο Νικήτας Τσακίρογλου (Αβραάμ) & η Δέσποινα Μπεμπεδέλη (Σάρρα), Χρυσάνθη Γεωργαντίδου (Άντα), Γιάννης Γρηγοράκης (Angelo), Χριστιάννα Μαντζουράνη (Ταμάρ), Νίκος Τσεργάς (Σιμπάν), Κωνσταντίνος Φερεντούρος (Σώφερ), Γρηγόρης Φρέσκος (Ισαάκ), Σόλο Λύρα ο Ηλίας Τουσούνης, ο Λευτέρης Ελευθερίου (σε κείμενα Luigi Grotto) και στον ρόλο του Αφηγητή ο Γρηγόρης Βαλτινός

Στο θέατρο Μπέλλος...

...τη δημιουργική περίοδο 2018-2019 μπορείτε να δείτε τις παρακάτω παραστάσεις. Η ανάρτηση ενημερώνεται όλο το χρόνο με ό,τι νεότερο και εμπλουτίζεται. Τα στοιχεία επικοινωνίας με το θέατρο βρίσκονται στο τέλος μαζί με άλλες χρήσιμες πληροφορίες.

Η μαύρη κωμωδία του Βασίλη Αναστασίου, Το κοράκι, παρουσιάζεται για δεύτερη φορά στο θέατρο Μπέλλος, από το Σάββατο 4 Μαίου έως και την Κυριακή 2 Ιουνίου, κάθε Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 19:00. Ο Νίνο, ο επαρχιακός ταριχευτής μας και τα 2 πτώματα που καλείται να ταριχεύσει αυτήν τη νύχτα, ένας δικαστής της πόλης που δολοφονήθηκε και ένας διεμφυλικός νεαρός, βρίσκονται μπροστά σε μια παράξενη έκπληξη. Μια εκ βαθέων συνομιλία μεταξύ νεκρών και ζωντανού, χωρίς λογική, χωρίς προσμονή και χωρίς υστεροβουλία έρχεται να αλλάξει την ζωή του ενός και να γαληνεύσει το "ταξίδι" των άλλων δύο. Και σα να μην έφταναν όλα τα παράξενα, που συμβαίνουν με αυτούς τους τρεις, έρχεται και η –εδώ και πέντε χρόνια– νεκρή μητέρα του να συμπληρώσει το πάζλ και… να δώσει τη λύση στο μυστήριο της συνύπαρξης ζωντανών και νεκρών… λίγο πριν βγει ο ήλιος και η όμορφη άμαξα, ξαναγίνει νεροκολοκύθα…
Ερμηνεία: Γιώργης Κοντοπόδης, Λορέντζος Φραγκούλης, Γιώργος Ντάβος, Αννίτα Μαυρομιχάλη | Σκηνοθεσία: Βασίλης Αναστασίου | Μουσική επιμέλεια: Βασίλης Αναστασίου

Στο Studio Κυψέλης...

...τη δημιουργική περίοδο 2018-2019 μπορείτε να δείτε τις ακόλουθες παραστάσεις. Μια ανάρτηση που ανανεώνεται συνεχώς με ό,τι νεότερο και εμπλουτίζεται. Στο τέλος υπάρχουν τα στοιχεία του θεάτρου και άλλες χρήσιμες πληροφορίες.

Από τις 27 Σεπτεμβρίου 2018 και κάθε Πέμπτη στις 21:15 και Παρασκευή στις 22:15, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, έρχεται για δεύτερη χρονιά το Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε, σε ελεύθερη απόδοση Ροζίτας Σώκου και σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού. Το έργο του Pirandello, σύγχρονο και αλληγορικό, παρουσιάζει με μαεστρικό τρόπο δύο παράλληλες ιστορίες που συναντιούνται μαγικά, ενός θιάσου που αυτοσχεδιάζει και παρουσιάζει μια παράσταση και μιας φιλελεύθερης Σιτσιλιάνικης οικογένειας με τρεις κόρες που ερωτοτροπούν ανενδοίαστα. Όλα αυτά με φόντο την Ιταλική επαρχία του 50.

Μουσική σύνθεση-διδασκαλία: Σάκης Τσιλίκης | Κινηματογράφηση: Γιάννης Σολδάτος | Σκηνικά-κοστούμια: Γιοβάννα Πρασίνου | Χορογραφία: Σίμων Πάτροκλος | Μοντάζ: Αντώνης Μανδρανής | Βοηθός σκηνοθέτη & χορογράφου: Ανδρέας Ζαχαριάδης | Φωτογραφίες: Ζώης Τριανταφύλλου-Σφακιανάκης & Κώστας Βολιώτης | Σύμβουλος παραγωγής: Ζωρζέτ Μιρόν | Θεατρολόγος: Μαρία Βλάχου | Προβολή-επικοινωνία: Νατάσα Παππά | Πρωταγωνιστούν με σειρά εμφάνισης οι: Καίτη Ιμπροχώρη, Νίκος Γιάννακας, Γιάννης Τσιώμου, Μάνος Χατζηγεωργίου, Όλγα Πρωτονοταρίου, Σοφία Μπεράτη , Λίλη Τέγου, Ζωρζέτ Μιρόν, Βασίλης Θεοδώρου, Ανδρέας Ζαχαριάδης και Χρήστος Μαραθιάς. | Την παράσταση συνοδεύει μουσικά στο πιάνο η Νίκη Γκουντούμη.

Κάθε Κυριακή στις 21:15 τον Σεπτέμβριο και κάθε Δευτέρα την ίδια ώρα τον Οκτώβριο, δείτε την παράσταση Καλλιτέχνες Δωματίου του Γιάννη Χαριτάτου, σε σκηνοθεσία Βασίλη Θεοδώρου, με τους Στέλιο Γιδάκο και Βασίλη Θεοδώρου. Πρόκειται για ψυχολογικό θρίλερ εμπνευσμένο από τα κείμενα του Radzinsky. Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
Μια παθιασμένη ιστορία εκδίκησης, αγάπης και μίσους μέσα από το πρίσμα του θεάτρου. Εκείνη και Εκείνος: δύο ηθοποιοί. Ένα καθοριστικό για τη σχέση τους βράδυ γεμάτο αλήθειες και ψέματα. Εκείνη τον καλεί να παίξουν μαζί την ιστορία της ζωής τους σε θεατρική παράσταση. Κάπου εκεί, το θέατρο μπλέκεται με τη ζωή, το ψέμα με την αλήθεια, το δράμα με την κωμωδία…
Κείμενο: Γιάννης Χαριτάτος | Σκηνοθεσία: Βασίλης Θεοδώρου | Εικαστική επιμέλεια-φωτισμοί: Γιώργος Λιβανός | Φωτογραφίες: Κώστας Βολιώτης | Trailer: Λεονάρντο Θίμο | Προβολή-επικοινωνία: Νατάσα Παππά | Ερμηνεύουν: Εκείνος: Στέλιος Γιδάκος, Εκείνη: Βασίλης Θεοδώρου

Γνωριμιά μου στερνή

Γράφει η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη

Μόνιμη κατοικία μου κει που δεν φτάνει ο ήλιος,

πεσμένη εις στο δροσερό από τα δάκρυα χώμα.

Φύλλα καρδιάς απέμειναν ξεδίπλωτα, ανοιγμένα,

επάγωσε η σκέψη μου, δεν ταξιδεύει τώρα.

Στο πρώτο χτύπημα έχασε πολύχρωμα φτερά της,

τότε π’ αξίωνε στοργή μα πήρε ένα αγκάθι.

Δίχως ελπίδα εύρεσης γης και αυτοδυναμίας,

σε άδειους δρόμους τριγυρνώ ξοδεύοντας τη λύπη

απλόχερα, αφειδώλευτα, περίσσια αφού την έχω.

Χειμώνας μες στα σωθικά, το αίμα μου πετρώνει

και προσκυνώ τη θλίψη μου μ’ αμετροέπειας δέος.

Φίλη με την κατάθλιψη έγινα πια, χαλάλι,

μελαγχολίας άβυσσος, γλυκόπικρη παρέα.

Λένε πως η συνήθεια μεγάλη δύναμη έχει.

Έτσι, εγώ τη θλίψη μου παντρεύτηκα και βέρα

μου ’δωσε την υπόσχεση ποτέ να μην μ’ αφήσει.

Στους όρκους της αγάπης μας, στα χείλη δύο λέξεις

θρονιάστηκαν κι αβίαστα θέλησα να προφέρω.

«Πάντα μαζί», αναφώνησα, και τώρα ως το τέλος

σμίξιμο αυτό παράταιρο, πρέπει να το στηρίξω.

Διαζύγιο, αλίμονο, ποτέ δεν θα μου δώσει,

μήτε κι εγώ το ζήτησα, τρόμο αφού μου φέρνει.

Της ευτυχίας η χαρά διαχείριση αξιώνει,

κάτι στ’ οποίο υστερώ άπειρη όπως είμαι.

Αδυνατώ να πορευτώ επάξια προς το δώρο.

Καλύτερα τη θλίψη μου ποτέ να μην προδώσω,

η αγάπη για τα γνώριμα πάντα με συγκινούσε.

🍂

Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved, 2018
Το συνοδευτικό κολάζ προέκυψε από το έργο του Πάμπλο Πικάσο, «Ο θάνατος του Κασαχέμας», που δημιουργήθηκε μετά την αυτοκτονία του φίλου του και σταδιακά τον οδήγησε στην κατάθλιψη και την μπλε περίοδο. Ο πίνακας είναι αφιερωμένος στον Κασαχέμας.

Της ίδιας:
Δεν ζεις...
Έρωτας είναι...

Ψύλλοι στ' άχυρα

Όταν έχω κάτι όμορφο και δυνατό στα χέρια μου οφείλω να τα σηκώσω ψηλά και να παραδίνομαι στην αξία του. Ξεκινώ τη φετινή σεζόν λοιπόν με έναν δίσκο που τον άκουγα το καλοκαίρι και που το όνομα της μπάντας τον αδικεί κατάφωρα. Γιατί; Γιατί ετούτα τα παιδιά από τη Θεσσαλονίκη, δεν πρόκειται να χαθούνε μέσα στον σωρό και ούτε θα τους ψάξεις πολύ, είμαι βέβαιος πως θα κάνουν μια μεγάλη και υπέροχη πορεία στην ελληνική ροκ σκηνή και θα χαιρόμαστε να τους ακούμε.

Οι λέξεις

Μετά από πενήντα χρόνια (και λιγότερα) τα γραπτά μου θα είναι παρατεταμένα σε τίποτα παλαιοπωλεία μεσοπόλεων με την ιδιόχειρη αφιέρωση κομμένη (αναγκαστικά), και στην ευτελή τιμή των μερικών λεπτών. Όχι ότι θα ‘χει κάποια σημασία, αλλά για την αξία της γραφικής ύλης που σπαταλήθηκε και της στοχαστικής διαδρομής που απαιτήθηκε. Αν έχουν καλύτερη τύχη, τότε θα βρίσκονται ξεχασμένα στα τίποτα ράφια επαρχιακών βιβλιοθηκών ή ατάκτως ερριμμένα σε καμιά σχολική βιβλιοθήκη (από δωρεά αγνώστου, για να τα ξεφορτωθεί μαζί με άλλα πονήματα). Αυτή θα ‘ναι η μοίρα τους, και έχει να κάνει με τον χρόνο και τους ανθρώπους.

Στο θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ και Αερόπλοιο...

...τη δημιουργική χρονιά 2018-2019 μπορείτε να δείτε τις ακόλουθες παραστάσεις. Η ανάρτηση ενημερώνεται  και εμπλουτίζεται διαρκώς με ό,τι νεότερο. Τα στοιχεία του θεάτρου και άλλες πληροφορίες βρίσκονται στο τέλος.

Ο Γιώργος Κιμούλης, μετά την επιτυχία της παράστασης "Θείος Βάνιας", παίζει και σκηνοθετεί Το Παγκάκι του Αλεξάντερ Γκέλμαν σε μετάφραση Νίκου Καμτσή, από 22 Μαρτίου κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.00. Δύο άγνωστοι συναντιούνται και κάθονται στο ίδιο παγκάκι. Είναι όμως πραγματικά άγνωστοι; Μπορεί κάποτε να ήσαν κάτι άλλο; Είναι τυχαία αυτή η συνάντηση ή όχι; Μήπως έχουν επινοήσει μία ζωή που δεν μπόρεσαν ποτέ να ζήσουν; Πρόκειται για μια κωμικοτραγική ιστορία δύο μοναχικών και απελπισμένων ανθρώπων, που θα μπορούσε να συμβεί παντού, σε κάθε χώρα, σε κάθε πόλη. Μία ιστορία που εγείρει ένα ιδιαίτερο σύγχρονο και βασανιστικό ερώτημα: μπορούν πλέον οι άνθρωποι να ζήσουν πραγματικά μαζί; Κι αν ναι, πώς θα μπορούν να το επιτύχουν, αν συνεχώς κρύβει ο ένας απ’ τον άλλον αυτό που πραγματικά είναι;

Ο Αλεξάντερ Γκέλμαν ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της της Ρωσίας. Το Παγκάκι γράφτηκε το 1983, πριν από την κατάρρευσή της Σοβιετικής Ένωσης, όταν η αυθαιρεσία και η διαφθορά κυριαρχούσαν. Έχει μεταφραστεί και παιχτεί σε πάρα πολλές χώρες. Το πικρό του χιούμορ το κάνει διαχρονικό και κωμικοτραγικά επίκαιρο.

Σκηνοθεσία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ | Μετάφραση: ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΤΣΗΣ | Διασκευή: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ | Σκηνικά: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ | Κοστούμια: ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ | Φωτισμοί: ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΛΤΣΟΥ | Φωτογραφίες: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΟΥΛΗΣ | Video: ΚΩΣΤΑΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ | Παίζουν: Γιώργος Κιμούλης, Φωτεινή Μπαξεβάνη

Περισσότερα για την παράσταση εδώ

To Θέατρο Τόπος Αλλού, με αφορμή τα 210 χρόνια από τη γέννηση και 170 από το θάνατο του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα Έντγκαρ Άλλαν Πόε, φιλοξενεί στις 28 και 29 Ιανουαρίου την παράσταση Μεσάνυχτα με τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε με τον Πάνο Νακόπουλο.

Το Κοράκι, Το Βαρέλι Του Αμοντιλλάντο και η Μαρτυριάρα Καρδιά -τρία από τα πλέον κορυφαία κείμενα του Έντγκαρ Άλλαν πόε- δίνουν στον ερμηνευτή την ευκαιρία να μας εισάγει σε μια ατμόσφαιρα που παραπαίει ανάμεσα στη διαστροφή και την τρέλα, θέτοντας βασικά ερωτήματα, γύρω από την ανθρώπινη συνείδηση και την ισορροπία ανάμεσα στο καλό και το κακό. Ένα ανεπανάληπτο ρεσιτάλ ερμηνείας και ανακαινιστικής σκηνοθετικής πρακτικής, που καθήλωσε τους θεατές της, επιστρέφει λοιπόν... by Popular Demand!

Μετάφραση-Διασκευή-Σκηνοθεσία και Ερμηνεία: Πάνος Νακόπουλος

Το σύμπλεγμα του Λαοκόωντα

Μουσείο Βατικανού

Αγαπημένοι φίλοι της τέχνης, σας καλωσορίζω και πάλι εδώ, μετά το καλοκαίρι, τον ήλιο και τη θάλασσα, που εύχομαι να απολαύσατε έστω και για λίγες μέρες.

Συνεχίζουμε το ταξίδι στα μουσεία του κόσμου, βλέποντας και γνωρίζοντας τους θησαυρούς μας, άλλοτε κλεμμένους άλλοτε αντιγραμμένους και εγκαινιάζουμε τον Σεπτέμβριο με ένα έργο εκπληκτικής τεχνικής: Το Σύμπλεγμα του Λαοκόωντα, φιλοτεχνημένο από τους Ρόδιους γλύπτες Αγήσανδρο, Πολύδωρο και Αθηνόδωρο στα τέλη του ου αιώνα π.Χ.

Στο θέατρο Αλκμήνη...

...τη δημιουργική περίοδο 2018-2019.

Όπως κάθε χρόνο, το θέατρο Αλκμήνη ξεκινά τη σεζόν με μια γκάμα καλλιτεχνικών προτάσεων για όλες τις ηλικίες και κάθε γούστο. Δείτε παρακάτω όλες τις παραστάσεις της χρονιάς και επιλέξτε εκείνες που σας ταιριάζουν. Η ανάρτηση εμπλουτίζεται και ενημερώνεται συνεχώς με ό,τι νεότερο. Τα στοιχεία επικοινωνίας με το θέατρο και άλλες πληροφορίες βρίσκονται στο τέλος της ανάρτησης.

Καλή μας θεατρική χρονιά!

Τα δάκρυα

Μίμη Φωτόπουλου

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ του φθινοπώρου

δώσανε υπόσταση

στα μαραμένα φύλλα

των δέντρων.

Ο ήλιος φεύγοντας

ξέσκιζε τις γκρίζες

αυλαίες τ' ουρανού

Και τα βήματά μου

ζωγραφίσανε

πάνω στην νοτισμένη άσφαλτο

την ελπίδα πως θα σ' ανταμώσω

🍂

Δύο σπάνιες ποιητικές συλλογές του Μίμη Φωτόπουλου περιέχονται στον σύνδεσμο. Η συλλογή Μπουλούκια που κυκλοφόρησε στις 28 Οκτωβρίου 1940, και κατά συνέπεια «υποβαθμίστηκε» από τα ιστορικά γεγονότα της ημέρας, ενώ είκοσι χρόνια μετά συμπεριλήφθηκε στην συλλογή Ημιτόνια. Αυτήν την έκδοση που περιέχει και τις δύο συλλογές μπορείτε να διαβάσετε και να κρατήσετε στο αρχείο σας.

Πηγή: 24γράμματα

Το συνοδευτικό κολάζ περιέχει ένα έργο και φωτογραφία του Μίμη Φωτόπουλου -ένεκα ελλείψεως εξωφύλλου.

Η Αναζήτηση

Η αναζήτηση είναι ένα νέο, άπαιχτο κι ανέκδοτο έργο του συγγραφέα Παναγιώτη Μέντη και κάνει πρεμιέρα στις 15 Οκτωβρίου με πρωταγωνιστές την Κοραλία Τσόγκα και τον Θωμά Βούλγαρη σε σκηνοθεσία Νίκου Σακαλίδη. Τα δύο πρόσωπα αποτελούν τους ήρωες μιας κωμωδίας με τραγικό πυρήνα.

Για το έργο:

Η «Αναζήτηση» είναι μια κωμωδία. Χωρά όμως το γέλιο σε μια ιστορία που σχετίζεται μ’ ένα θέμα σκληρό, ταμπού, όπως αυτό της αιμομιξίας; Μα ακριβώς αυτό είναι που θα οδηγήσει τον θεατή στην βαθιά κατανόηση του προβλήματος. Άλλωστε, οι δύο ήρωες -ένας άντρας και μια γυναίκα- δεν νοιώθουν καμία ενοχή. Η φύση τους χρησιμοποιεί, παίρνοντας εκδίκηση για το αφύσικο της άγριας καθημερινότητας που βιώνει ο άνθρωπος προκειμένου να ενταχθεί, να επιβιώσει, ν’ ανελιχθεί ή να βρεθεί στο περιθώριο.

Με όπλο, εν αγνοία τους, το τερατώδες οι δύο ήρωες δυναμιτίζουν όσα οι κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές επιβάλουν στην αδιέξοδη ρουτίνα των ισορροπιών, στο ζητούμενο για ανθρώπινη ζωή. Τι μπορεί να μείνει ή να ξαναγεννηθεί μετά την καταστροφή; Ίσως η ανθρωπιά σε ένα μέλλοντα κόσμο…

Ο σκηνοθέτης, Νίκος Σακαλίδης, μιλάει για το έργο και την παράσταση...

Εγώ, απέναντι

Ποιητική συλλογή, λοιπόν. Σε πρώτο, σε δεύτερο ή σε τρίτο πρόσωπο -τα διαθέτει όλα- όπως και η ζωή, και με έναν τίτλο που από το πρώτο άγγιγμα βάζει εαυτό αντικριστά με τον υπόλοιπο κόσμο ενώ με την ίδια ευκολία εννοεί και σε αντιπαράθεση με τον ίδιο.

Ο Δημήτρης Π. Κρανιώτης και η Γραβάτα δημοσίας αιδούς

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Δ.Π.Κ.: Η νέα ποιητική συλλογή μου «Γραβάτα δημοσίας αιδούς» γράφτηκε την επταετία 2010-2017 έχοντας ως πηγή έμπνευσής μου την Ελλάδα της κρίσης. Άλλωστε ο τίτλος της συλλογής προέρχεται από το ομότιτλο ποίημα, το οποίο αναφέρεται στο σημερινό άνθρωπο της κρίσης, ο οποίος βιώνει τα σκληρά μέτρα λιτότητας, νιώθει πως τον αδικούν, πως δεν τον καταλαβαίνουν όσο κι αν διαμαρτύρεται, αλλά δεν σταματά ν’ αντιστέκεται απέναντι στους οικονομικά ισχυρούς, οι οποίοι αποφασίζουν ερήμην του φορώντας την καθωσπρέπει γραβάτα τους.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Δ.Π.Κ.: «Αντίσταση» ως απάντησή μας στην κρίση.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Δ.Π.Κ.: Να μην μείνει στην πρώτη ανάγνωση των ποιημάτων, αλλά να τα ξαναδιαβάσει, γιατί στην ποίηση συχνά μια δεύτερη ανάγνωση ανατρέπει την πρώτη.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;

Δ.Π.Κ.: Θα ταξιδεύαμε στην Ελλάδα αυτά τα δύσκολα χρόνια της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.

Δ.Π.Κ.: Θα κλείσω με το πρώτο ποίημα του βιβλίου («Αλφαβητάρι», σελ.9)

Έχασα το αλφαβητάρι

Της πρώτης δημοτικού

Και τώρα 

Που ψάχνω απεγνωσμένα

Να δώσω στην Άννα

Ένα μήλο

Γέρασα από αναμνήσεις

Χωρίς διακοπή

Για διαφημίσεις

Πίνοντας αναψυκτικό light

Και κάνοντας like

Σε τετράστιχα ημερολογίου

Η συλλογή του Δημήτρη Κρανιώτη, Γραβάτα δημοσίας αιδούς, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Βρείτε το βιβλίο εδώ

Που-Σου-Κού στη Σαλονίκη

Εκεί που κάθομαι αναπαυτικά και ξεκινώ να γράφω για ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα, πέρα των απαραίτητων (μουσική, καφές, σημειώσεις...) μου αρέσει να έχω δίπλα και το ίδιο το βιβλίο στο οποίο θα αναφερθώ. Με βοηθάει να θυμάμαι τα συναισθήματα που μου έβγαλε κατά την ανάγνωση, τις στιγμές που πέρασα με τους ήρωές του –αν είναι μυθιστόρημα–, μου επαναφέρει μνήμες...
Τώρα που κάθισα να σας γράψω τούτες τις αράδες για το βιβλίο του Άμοιρου Ακροβατίδη όμως, ούτε που σκέφτηκα να φέρω κοντά το έντυπο! Έχω δίπλα ανοιχτές τις σημειώσεις και μου αρκούν μια χαρά. Προφανώς, δεn ξεθώριασε η εικόνα, έμειναν ζωντανοί οι χαρακτήρες και η ιστορία τους, κι αν αυτό μετρά για κάτι, το νουάρ του Ακροβατίδη έχει περάσει ήδη το πρώτο τεστ.

Αναρχικός τραπεζίτης

«Αγαπητέ μου φίλε, αφού σας το έχω ξαναπεί, σας το έχω αποδείξει και σας το επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά... Η μόνη διαφορά είναι πως οι άλλοι είναι μόνο στη θεωρία αναρχικοί, ενώ εγώ είμαι και στη θεωρία και στην πράξη, εκείνοι είναι μυστικιστές αναρχικοί ενώ εγώ είμαι επιστήμονας αναρχικός, αυτοί είναι αναρχικοί που σκύβουν ενώ εγώ είμαι ένας αναρχικός που αγωνίζεται και ελευθερώνεται... Με μια λέξη: οι άλλοι είναι ψευτοαναρχικοί ενώ εγώ είμαι αναρχικός».

Απόσπασμα από το έργο του Φερνάντο Πεσσόα, (Fernando António Nogueira de Seabra Pessôa) Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας (1888-1935), Αναρχικός τραπεζίτης.

Το ερώτημα που τίθεται είναι -προφανώς- αν θα μπορούσε κανείς να είναι βαθύπλουτος τραπεζίτης, κερδοσκόπος και αναρχικός, απόλυτα συνεπής προς τη θεωρία αλλά και την πράξη του αναρχισμού.

Το έργο, με τον οξύμωρο τίτλο, γράφτηκε στα 1922 όσο η πολιτική κατάσταση στην Πορτογαλία ήταν ιδιαίτερα έκρυθμη. Επηρεασμένο μορφικά από τα διηγήματα του Πόε, είναι ένα ευφυέστατο πολιτικό κείμενο, συντηρητικό και ανατρεπτικό μαζί, οξυδερκές αλλά και αφελές ενώ παραμένει απολαυστικό, προκλητικό και επίκαιρο. Ο Πεσσόα χρησιμοποίησε τον πλατωνικό διάλογο, την επαγωγική μέθοδο και τον αναρχικό τραπεζίτη για να σχολιάσει την κοινωνία. Παράλληλα, επιχειρηματολογεί για το πώς μπορεί κάποιος να παραμείνει πιστός στην ιδεολογία του και κατηγορεί το χρήμα. Ο ήρωας του διηγήματος πλούτισε ώστε να είναι ελεύθερος.

Το διήγημα του Φερνάντο Πεσσόα έχει ανέβει στο θέατρο με την Γεωργία Ζώη στον ομώνυμο ρόλο και σκηνοθεσία Γιώτας Κουνδουράκη (κλικάροντας το παραπάνω link θα διαβάσετε για την παράσταση αλλά και το διήγημα του Πεσσόα -σκέψεις που έγραψα τότε με αφορμή την παράσταση)

Διαβάστε ή/και κατεβάστε για να κρατήσετε για πάντα το βιβλίο.

Φλοίσβος συννέφων

Διαβάζοντας την ποιητική συλλογή του Γιώργου Φράγκου, εκεί που ο παφλασμός των κυμάτων υπερισχύει κάθε άλλου θορύβου, είναι αδύνατο να μη κάνω συνειρμούς με τα σύννεφα του ίδιου -εκείνα που έχει βάλει στον τίτλο. Τί σχέση έχουν τα σύννεφα με τη θάλασσα, θα ρωτήσετε, αλλά οι εύλογες απορίες μπορούν -και εν μέρει- να απαντηθούν από το εξώφυλλο όπου αυτά τα δύο απαντώνται μαζί. Καλύτερα όμως απαντώνται στα έργα που περιέχονται, όπου διασαφηνίζονται τα πάντα και προσφέρονται οι οπτικές του δημιουργού -μεταξύ άλλων και με λεξοπαίγνια:
σύννεφα κυματιστά
ή συννεφιασμένα κύματα

Το αρκουδάκι που δεν αγαπούσε τα απογεύματα

Το παραμύθι του Γιώργου Μπουμπούση με τίτλο: «Το αρκουδάκι που δεν αγαπούσε τα απογεύματα» είναι ένα πολύ καλαίσθητο βιβλίο. Η εικονογράφηση είναι άρτια, καθώς και η γραμματοσειρά ιδανική. Το παραμύθι μιλά για τον Άρη, το αρκουδάκι που σιχαίνεται τα απογεύματα, γιατί πρέπει να κάνει τα μαθήματα του για το σχολείο. Τι θα γινόταν όμως αν δεν υπήρχαν καθόλου απογεύματα; Το βιβλίο αυτό είναι ένα όμορφο εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει τους γονείς αλλά και τους εκπαιδευτικούς να εξηγήσουν στα παιδιά πόσο σημαντικό είναι να διαβάζουν με πρόγραμμα. Με αυτό τον τρόπο θα έχουν άπλετο χρόνο να απολαύσουν όλες τις δραστηριότητές τους μετά τη μελέτη στο σπίτι.

Ο Χρήστος Κεσκίνης και το Beer-o Quest

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Χ.Κ.: Η αγάπη μου για το επιτραπέζιο Hero Quest και για τις μπύρες. Ακόμη η ανάγκη-επιθυμία να ανακαλύψω το παρελθόν των χαρακτήρων του παιχνιδιού. Είναι ο δικός μου τρόπος να υμνήσω την φιλία. Ήταν διασκέδαση πάνω από όλα. Και σιγά-σιγά, οι χαρακτήρες μού αποκάλυπταν τα μυστικά τους.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Χ.Κ.: Δροσιστικό! Σαν μία παγωμένη μπύρα το καλοκαίρι!

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Χ.Κ.: Να χαλαρώσει και να το απολαύσει. Μία μπύρα προφανώς και θα βοηθήσει την ανάγνωση. Μπορεί να μην κρύβεται το νόημα της ζωής στις σελίδες του βιβλίου, αλλά θα ανακαλύψει πως οι Ήρωες του βιβλίου δεν διαφέρουν πάρα πολύ από τον ίδιο!

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;

Χ.Κ.: Πολύ ωραία (και δύσκολη) ερώτηση. Λοιπόν, υποθέτω πως θα ήταν στο χωριό του παππού και τα γιαγιάς. Εκεί που όλοι μας παίζαμε με τους φίλους μας και τα πάντα μπορούσαν να συμβούν. Εκεί που όλοι ήμασταν Ήρωες και το μόνο που χρειαζόμασταν ήταν φαντασία. Όσο για την διάρκεια, κάποιοι παραμένουμε παιδιά!

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο

Λίγο αργότερα και οι δύο, Μάγος και Βάρβαρος, ξάπλωναν στα κρεβάτια τους χαρούμενοι...

«Τον κορόιδεψα» σκεφτόταν ο Μάγος. «Κανένας δε θα δεχόταν να πολεμάει τους δαίμονες που καλώ από το υπερπέραν με τόσο λίγα χρυσά.»

«Μεγάλο κορόιδο ο Μάγος!» έλεγε χαμογελώντας ο Βάρβαρος «Δεν έχει δει Βόρειο να πίνει μπύρα... Ακόμη και με τον Λόκι θα τα έβαζα. Και μου μένουν και τα 15 χρυσά...»

Το ξύλινο παλτό

Το βραδάκι ελάτε να μαζευτούμε σπίτι εμείς και μεις

θα φάμε κάτι παραδοσιακό και θα απαγγελθούν

νέοι προοδευτικοί ποιητές

αλήθεια, τι γνώμη έχετε γι' αυτή τη Γώγου;

📖

Απόσπασμα από τη συλλογή της Κατερίνας Γώγου, Το ξύλινο παλτό

Διαβάστε ή/και κατεβάστε τη συλλογή της Κατερίνας Γώγου, Το ξύλινο παλτό. Αναζητήστε το έντυπο βιβλίο στις εκδόσεις Καστανιώτη.

Αιματοβαμμένα χρόνια

Ένα βιβλίο πιο επίκαιρο από ποτέ, τα «Αιματοβαμμένα χρόνια» της Άννας Μητσοπούλου, είναι ένα βιβλίο που ξεχειλίζει από εθνική περηφάνια με κεντρικό του άξονα τη βουλγαρική εισβολή στη Μακεδονία του 1943. Αρκετά διαφορετικό από το προηγούμενο βιβλίο της σε θεματική, η Μητσοπούλου, επιχειρεί με αυτό το βιβλίο να προσεγγίσει με σεβασμό ένα φλέγον θέμα για την ιστορία του τόπου μας.

Δεν ζεις…

Γράφει η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη

Χαμένος στης ρουτίνας καλντερίμια,

επιβιώνοντας μέσα σε σχέσεις κακοφορμισμένες,

ξεχασμένος απ’ το παρόν και απ’ το μέλλον,

ρομαντικός αυλητής του παρελθόντος,

απλά υπάρχεις.

Αηδιασμένος απ’ των καιρών σου την ευτέλεια,

μαραζώνοντας στη σκιά άπιαστων ονείρων,

προδομένος από τον ίδιο σου τον εαυτό,

κουρασμένος μαχητής ισορροπιών,

απλά υπάρχεις.

Ξεγελασμένος από υποσχέσεις, λόγια πλάνα,

αναζητώντας την αλήθεια μες στο ψέμα,

απορημένος από του κόσμου αδιαφορία,

μωρός κι ευαίσθητος, παιδί ακόμα,

απλά υπάρχεις.

Φοβισμένος απ’ αγριότητα οικείων,

τρέχοντας άγαρμπα αλάργα από όλους,

επηρεασμένος απ’ εφιάλτες κι από φόβους,

ονειρευτής όχι αλλαγής, μα νηνεμίας,

απλά υπάρχεις.

Σκιά εαυτού, μικρός στο έρεβος της ζήσης,

αδημονώντας προσπερνάς καθημερινή σαπίλα,

της θλίψης υπερήλικας και εραστής θανάτου,

του τέλους σου ανυπόμονος, όμως ακόμα…

υπάρχεις.

🌷

Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από πίνακα της Alexa Meade. Η καλλιτέχνις έχει αναπτύξει μια δική της μεικτή τεχνική συνδυάζοντας πορτραίτο, φωτογραφία, performance κ.ά. Τα έργα της περιλαμβάνουν ζωντανούς ανθρώπους που παρουσιάζονται σα να ήταν ζωγραφισμένοι σε καμβά. Πηγή

Επίσης:
Ζητά η πένα
Θύτης και θύμα

Ο Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος και Οι εραστές της σοκολάτας

Οι άνθρωποι έχουν κρυφές αδυναμίες, αδυναμίες που δεν φανερώνουν ούτε στην ίδια τους την συνείδηση.

Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων τους είναι άραγε ο έρωτας;

Έρωτας που ξεπερνά τα αποδεκτά δύναται να προκαλεί φοβίες και να ενοχλεί τον καθωσπρεπισμό μας;

Ρώμη σωμάτων...

Αγάπη ψυχών, το φάρμακο για πάσα νόσο!

Συμβιβασμός μέγας είναι να μην λαχταρούμε να αγγίξουμε με τα δάκτυλα των χεριών αυτό που έχουμε στο κρεβάτι μας;

Το φυσιολογικό της τωρινής κοινωνίας και τους συμβιβασμούς των μελών της ποιος είναι αυτός που τους ορίζει;

Έρωτας πληρωμένος!

Σιωπή!

Ο Άμοιρος Ακροβατίδης και το Που-Σου-Κου στη Σαλονίκη

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Α.Α.: Κατ’ αρχήν η ανάγκη να συνεχίσω να γράφω ιστορίες, γιατί χρησιμοποιώ το χιούμορ, τη σάτιρα και τον σαρκασμό θεραπευτικά. Αλλιώς, θα έπρεπε να χαπακώνομαι καθημερινά για να γλιτώσω από το εγκεφαλικό. Κατόπιν, σημαντικό ρόλο παίζει ο ήρωας του βιβλίου, στην προκειμένη περίπτωση, ο Τζακ Ντέιντζερ. Πάντα ξεκινάω περιγράφοντας τον ήρωα και το περιβάλλον στο οποίο τον φαντάζομαι, κι αν μ’ αρέσει αρχίζω να εξελίσσω την ιστορία. Με τον Τζακ γοητεύτηκα τόσο πολύ, που τώρα γράφω την επόμενη περιπέτειά του.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Α.Α.: Χαχαχααααα!... (δεν είναι ακριβώς μία λέξη, αλλά γράφεται σαν μία.)

Γιώργος Βασιλείου

Γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1950 στη Λαμία, όπου και έκανε δουλειές του ποδαριού, όντας ορφανός από 8 χρονών. Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και τον στίβο ως τα μέσα της δεκαετίας του 1960 που ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Μπέλλου. Πέθανε στις 2 Νοεμβρίου 2016. Η φωτογραφία είναι από το πρόγραμμα της θεατρικής παράστασης: «Μωρά μου καλησπέρα, βογκάμε όλη μέρα» (των Λάκη Μιχαηλίδη, Βύρωνα Μακρίδη και Κώστα Παπαπέτρου, Δελφινάριο, καλοκαίρι 1992).

ΡΙΠΗ

Ανδρέα Εμπειρίκου

Σαράντα χρόνια και σαράντα πέντε μέρες

Πριν ανοιχθούν οι κάμποι και οργωθούν

Πριν αναβρύσουν εκ βαθέων οι σποράδες

Κ’ οι κοραλένιες συμπληγάδες των νησιών

Πριν γίνει μάτι η συσπείρωσις του σκότους

Κι’ αλλάξουν λέπια τα θαλάσσια ζωντανά

Βγήκες ορθή σχεδόν γυμνή και απροκαλύπτως

Εντός αφάνταστης στιγμής που μας γελούσε

Μικρή παιδίσκη καθώς ύδωρ μιας πηγής.

🍂

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1901

Η συνοδευτική φωτογραφία είναι του ίδιου

Sci-fi διαγωνισμός 01

Οι διαγωνισμοί λογοτεχνίας είναι η αλήθεια πως αποτελούν μια ευκαιρία να ακουστούν περισσότερες λογοτεχνικές φωνές και να δοθεί το βήμα σε νέους ανθρώπους να έρθουν σε μια πρώτη επαφή με τον χώρο των εκδόσεων. Αν και είμαι σίγουρος πως πολλά διηγήματα που δε διακρίνονται έχουν τη δική τους αξία, αντιμετωπίζω τα διηγήματα που διακρίθηκαν ως ισάξια, είτε αυτά έχουν τον πρώτο βραβείο ή τον τελευταίο έπαινο.

Ο Άγγελος Μπάκας και Ο σιωπηλός Μπου

Πού γράψατε το βιβλίο σας;

Α.Μ.: Το βιβλίο ξεκίνησε να γράφεται στην Ερεσό της Λέσβου, και κάποιο ρόλο στην επιλογή του χρόνου και του σκηνικού πρέπει να έπαιξε το εκεί περιβάλλον, όπου κυριαρχούσε η φύση. Συνεχίστηκε στο μπαλκόνι του σπιτιού μου στη Θεσσαλονίκη γιατί η συνέχεια της ιστορίας χρειαζόταν εκτενή έρευνα, και στο εστιατόριο Καμένη Γωνιά, όπου γράφω συνήθως τα μεσημέρια, γιατί γράφω καλύτερα μέσα σε άμπιεντ θορύβους.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;

Α.Μ.: Τρία χρόνια.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Α.Μ.: Είναι ένα μυθιστόρημα με φιλοσοφικές προεκτάσεις.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;

Α.Μ.: Το σκηνικό είναι η Κίνα του 15ου αιώνα. Ένας απομακρυσμένος ναός μιας θαυματουργής θεάς. Ένα καραβάνι που διασχίζει την έρημο Τακλαμακάν. Τα απέραντα βουνά με το όνομα Τιεν Σαν. Υπάρχουν τρεις κύριοι χαρακτήρες, ο Μπου, ο Τε και ο Τσιν, που ο καθένας διέπεται από διαφορετικές αντιλήψεις για το νόημα της ζωής και οι ιστορίες τους συνδέονται αξεδιάλυτα σε μια περιπέτεια που εκτείνεται σε είκοσι πέντε χρόνια.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;

Α.Μ.: Το ξεδίπλωμα της γλώσσας του.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;

Α.Μ.: Ο Μπου, γιατί η στάση του ενσωματώνει τέλεια την ταοϊστική φιλοσοφία, όπως έχει εκφραστεί από τον Λάο Τζου στο Tao Te Ching. Αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο ακαδημαϊκό, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι αδύνατον να μην συμπαθήσεις τον Μπου.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;

Α.Μ.: Θεωρώ ότι «Ο Σιωπηλός Μπου» είναι ένα απολαυστικό ανάγνωσμα με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ασυνήθιστη ιστορία, και αξίζει να το διαβάσει κανείς. Ως Άγγελος Μπάκας έχω εκδώσει άλλα τέσσερα βιβλία, αλλά είμαι εξαιρετικά ευχαριστημένος από αυτό, το πέμπτο.

Athens Suitcase Theatre Festival 2018

Η Καλλιτεχνική Εταιρεία Labillusions, σε συνεργασία με το Θέατρο OLVIO διοργανώνει από τις 15 έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2018 το 2ο Φεστιβάλ Θεάτρου Βαλίτσας. Ένα Φεστιβάλ που ξεκίνησε το 2015 σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, τόσο από την πλευρά της συμμετοχής του κοινού, όσο και από το υψηλό επίπεδο των παραστάσεων.

Η ιδέα του Θεάτρου Βαλίτσας εστιάζει στην κυρίαρχη παρουσία του ηθοποιού και στην λιτότητα των μέσων που χρησιμοποιεί. Αναδεικνύει την αξία της αφαίρεσης και των περιττών στοιχείων, τοποθετώντας την ερμηνεία ως το πρωταρχικό ενδιαφέρον της παράστασης και ενσωματώνει στην δημιουργία της παράστασης την έννοια του ταξιδιού, τόσο σε πραγματικό όσο και μεταφορικό επίπεδο.

Το Φεστιβάλ Θεάτρου Βαλίτσας στοχεύει σταδιακά στο να πάρει ένα διεθνή χαρακτήρα με τη συμμετοχή και ξένων καλλιτεχνών και ομάδων, θέλοντας να δημιουργήσει ένα πλαίσιο ουσιαστικού διαλόγου μεταξύ των καλλιτεχνών, αλλά και των καλλιτεχνών με το κοινό. Επίσης στοχεύει και στην ανάπτυξη ενός πεδίου ανταλλαγών, πρωτίστως με νέους καλλιτέχνες και νέες θεατρικές ομάδες. Περιλαμβάνει παραστάσεις θεάτρου, οποιασδήποτε μορφής ή τάσης. Τα σχήματα που συμμετέχουν είναι ολιγομελή και με ευέλικτες παραγωγές που... «χωράνε σε μια βαλίτσα».

Έχει διαγωνιστικό χαρακτήρα. Φέτος θα δοθούν 8 Βραβεία από την Επιτροπή του Φεστιβάλ που αντιστοιχούν στις παρακάτω κατηγορίες:

Καλύτερης Παράστασης.

Καλύτερης Σκηνοθεσίας (Τιμητικό)

Ανδρικού Ρόλου (Τιμητικό)

Γυναικείου Ρόλου (Τιμητικό)

Βραβείο Κοινού (Τιμητικό)

Βραβείο Σκηνογραφίας (Τιμητικό) “χωράει σε μια βαλίτσα”.

Βραβείο των διοργανωτών. (Surprise)

Τέλος, από ένα βραβείο θα παραλάβουν και ΟΛΟΙ οι θεατές που θα παρακολουθήσουν ΟΛΕΣ τις παραστάσεις του φεστιβάλ και αντιστοιχεί σε ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ σε ΟΛΕΣ τις παραστάσεις του θεάτρου OLVIO, για την περίοδο 2018-2019!

Θύτης και θύμα

Γράφει η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη

Απίθωσες στα πρέπει τους όλα τα όνειρά σου

και υπηρέτης έγινες, πρόσφορο, αυτοβούλως.

Θυσίασες το είναι σου, μούλιασες το Εγώ σου

σε μία λίμνη κλάματα, του νου σου αποκαΐδια.

Η μπόρα η ενδόμυχη πώς να καταλαγιάσει;

Τα άδυτα της λύπης σου σού στοίχειωσαν τον ήλιο.

Ματιά που τρέχει στο κενό, τρεκλίζει κι η φωνή σου,

η φλόγα σου απόκοσμο μαγκάλι που 'χει σβήσει.

Ως το μεδούλι έφτασε δική σου προδοσία,

τον εαυτό σου γέλασες, σε δίκη σ’ έχει πάει.

Σε άσπλαχνα κατηγορώ τώρα βουβά θυμώνεις

και μόνος σου δικαίωση τολμάς να αξιώσεις.

Άνθρωπε, πώς ν’ αθωωθείς αφού κι ο ίδιος ξέρεις

εγκληματίας κι αυτόχειρας πως ήσουνα συνάμα;

Διπλό το έγκλημα λοιπόν, διπλή κι η τιμωρία.

Μαστίγωση το τίμημα και τώρα εσύ καλείσαι

τις τύψεις για μαστίγιο να πάρεις στο φευγιό σου,

κι υπάκουος να υποκλιθείς στην ετυμηγορία.

Τα ξεχασμένα θέλω σου, δύναμη στους καρπούς σου

θα δώσουνε, μην πτοηθείς, πίσω στιγμή μην κάνεις.

Τα προδομένα όνειρα στους μύες και στα μπράτσα

ρώμη θα σου χαρίσουνε, ώθηση, ισορροπία.

Όλα μαζί θα ενωθούν τότε να σε βοηθήσουν

ύψος εις στο μαστίγιο να δώσεις, και με φόρα

πάνω στη ραχοκοκαλιά σου τούτο να προσγειώσεις,

πόνο που ως θύτης έδωσες, ως θύμα να τον νιώσεις.

🍁

Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από πίνακα του Luis Duro

Της ίδιας:
Μαύρο θεριό
Ζητά η πένα
Έρωτας είναι...

Ο Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος για το Όλα ξεκίνησαν στο κοιμητήριο

Οι άνθρωποι τους καιρούς που ζούμε δε διαβάζουν βιβλία.

Λατρεύουν το διάβασμα... λένε σε φίλους και γνωστούς.

Αγαπούν την επαφή... με τα βιβλία, θέλουν να τα αγγίζουν!

Ο διαρρήκτης που αποκάλυψε τον Κίπλινγκ

Πάλι αυτός ο Lawrence Block απασχολεί τις μέρες μου -όχι και πολλές όμως, γιατί είναι τόσο απολαυστικός που το βιβλίο διαβάζεται απνευστί μιας και δε θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου. Ξέρω τι σκέφτεστε. Αυτά τα κλισέ τα έχετε ακούσει χιλιάδες φορές όμως, πιστέψτε με, στον κύριο Block βρήκα τα πιο διασκεδαστικά και συνάμα έξυπνα αστυνομικά μυθιστορήματα της χρονιάς.

Η Σίση Σιακαβάρα και Το μαύρο κουτί

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Σ.Σ.: Το Μαύρο κουτί είναι ποιητική συλλογή, αποτελούμενη από 34 ποιήματα. Ώθηση για να γράψει κανείς ποίηση δίνει η ψυχή του. Περαιτέρω, στην έκδοση της συλλογής συνέβαλαν ως επί το πλείστον οι παραινέσεις των φίλων μου. Η ποίηση τελικά δεν πρέπει να μένει κλεισμένη σε συρτάρια, γιατί δεν είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Σ.Σ.: Μαύρο.

Έκανα την ίδια ερώτηση και σε όσους φίλους διάβασαν το βιβλίο μου και όλοι μου έδωσαν αυτή τη λέξη ως απάντηση. Θέλω όμως να πω δυο πράγματα γι΄ αυτό. Το μαύρο δεν είναι το χρώμα της θλίψης, όπως έχει επικρατήσει στην αντίληψη των περισσοτέρων ανθρώπων. Δεν είναι καν χρώμα, είναι έλλειψη χρώματος, ακριβώς επειδή αυτό που βλέπουμε εμείς μαύρο είναι ένα σώμα που απορροφά όλη την ακτινοβολία που πέφτει πάνω του, όλα τα μήκη κύματος του φωτός, αφήνοντας ελάχιστο φως να ανακλαστεί. Τι θέλω όμως να πω με αυτό. Το μαύρο έχει τον συμβολισμό του. Στην ποίησή μου το μαύρο κουτί είναι αφενός ένα σώμα τρόπον τινά που απορροφά ερεθίσματα, βιώματα, εικόνες, γεγονότα, σκέψεις, την εν γένει πραγματικότητα, όπως ένα πραγματικό μαύρο κουτί θα απορροφούσε όλα τα μήκη κύματος του φωτός, και ανακλά ποίηση, όπως το πραγματικό μαύρο κουτί θα ανακλούσε λίγο φως. Τόσο, όσο χρειάζεται, για να είναι ορατό. Αφετέρου, επέλεξα το μαύρο και για έναν ακόμη λόγο. Τα χρώματα είναι μια λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού και όχι μια θεμελιώδης ιδιότητα των αντικειμένων, και άρα το μαύρο δεν είναι μαύρο, αλλά εμείς το βλέπουμε ως μαύρο. Αναλόγως και η πραγματικότητα, όπως τα μαύρα αντικείμενα, έχει μέσα της όλες τις αποχρώσεις. Στο χέρι μας λοιπόν είναι να αντιληφθούμε τι υπάρχει πίσω από ένα απλό μαύρο κουτί, ή πίσω από μια κατάσταση που την βλέπουμε μαύρη και φυσικά στην ποίηση τι κρύβεται για τον καθένα χωριστά πίσω από τις λέξεις.

Έρωτας είναι...

Γράφει η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη

Έρωτας είναι θαυμασμός για τ’ άλλου τα ωραία…

Ίσως για την εμφάνιση, το παρουσιαστικό του,

το δέος να κάνει είσοδο, γιορτή ο οφθαλμός σου.

Ερωτική φρενίτιδα ωστόσο για να νιώσεις,

θα πρέπει άξια θαυμασμού να ‘ναι η υπεροχή του,

ν’ αστράφτει μόνο τ’ άστρο του στους έναστρους αιθέρες,

να ξεχωρίζει απ’ τους πολλούς για όλα αυτά που είναι.

Έρωτας είναι θαυμασμός για τ’ άλλου τα ωραία…

Η εξυπνάδα του μυαλού, του λογισμού του κόρτε

έρωτα αν κάνει στωικά με του μυαλού σου σκέψεις.

Η λογική σου αν του δοθεί, γλυκά εσύ θα νιώσεις

της έλξης το ξελόγιασμα, παραδοχής σου φλόγα.

Δυο λογισμών το σμίξιμο, ξέφρενο πάθος είναι,

γοργή είναι η κορύφωση, μετά ξανά λαχτάρα.

Έρωτας είναι θαυμασμός για τ’ άλλου τα ωραία…

Το γέλιο του, κελάρυσμα, ρυάκι που αναβλύζει.

Στις παρυφές χειλιών του ο νους νείρεται και ξεχνιέται.

Χαμόγελό του αβίαστο σ’ εσένα χαρισμένο,

στο μέσα σου άφατο χαμό, γλυκά τον κατορθώνει.

Είναι όλ’ αυτά που προκαλεί η λάμψη στη ματιά του,

βλέμμα του χαμογελαστό πάνω σου αν σεργιανίσει.

Έρωτας είναι θαυμασμός για τ’ άλλου τα ωραία…

Είν’ το δικό του φέρεσθαι, τα όσα αυτός πιστεύει,

ο τρόπος σκέψης, τα όνειρα και τα δικά του θέλω.

Μια σύνθεση είναι ο έρωτας με χρώματα για νότες,

κι είναι η πολυχρωμία του πλάνη, μεθύσι, μπόρα

που όλοι αξιώνουμε κι ας βγούμε ηττημένοι.

Θέλω σου δεν θα εισακουστούν, νάζι της Μοίρας είναι.

Έρωτας είναι θαυμασμός για τ’ άλλου τα ωραία…

🌹

Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved, 2018

Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από τον πίνακα του Toulouse Lautrec, The Kiss (1892)

Της ίδιας:
Λίγη μαμά ακόμα
Άκου το παιδί
Ο επισκέπτης

Ο πόνος της επιστροφής

Άγγελου Μανουσόπουλου

Η πρώτη δουλειά που έπιασα όταν απολύθηκα από το στρατό ήταν σε μία εβδομαδιαία εφημερίδα της κακιάς ώρας -πόσο κακιάς θα το καταλάβετε παρακάτω. Στην πρώτη μου συνάντηση με τον ιδιοκτήτη-διευθυντή, αμέσως μετά την πρόσληψη μου, καθώς μου εξηγούσε τα καθήκοντα μου, έκπληκτος τον άκουσα να λέει ότι, εκτός των βασικών καθηκόντων μου, θα «γέμιζα» (αυτή ήταν η ακριβής έκφραση του) και κάποιες στήλες όπως τη στήλη αυτοκινήτου, υγεία-διατροφή, ομορφιά-μόδα, αστρολογία κ.ά.

Τον διέκοψα έντρομος για να υποβάλω τις αντιρρήσεις-απορίες μου. Πώς περίμενε ότι ένας άνθρωπος θα κατείχε τόσες γνώσεις και ικανότητες ώστε να γράφει για όλα αυτά σε εβδομαδιαία βάση και -κυρίως!- πώς σχημάτισε την εντύπωση ότι αυτός ο θαυματουργός ήμουν εγώ; Τι θα έγραφα εγώ για το αυτοκίνητο που (τότε) δεν είχα ούτε δίπλωμα οδήγησης, τι θα έγραφα για την υγεία εγώ ο μανιώδης (τότε) καπνιστής και φανατικός (τότε) σαβουροφάγος και ας μη σχολιάσω για μόδα, ομορφιά, ζώδια...

«Μα δεν θα τα γράφεις από το κεφάλι σου» με καθησύχασε «θα τα παίρνεις από αλλού».

📖

Απόσπασμα από τη συλλογή βιωματικών διηγημάτων του Άγγελου Μανουσόπουλου, Ο πόνος της επιστροφής.

Στην περίληψη λέει: Αν δύο-τρεις παλιόφιλοι, σαραντάρηδες, που μεγάλωσαν σε μία επαρχιακή πόλη συναντιόντουσαν για να τα πιουν και να θυμηθούν τα παλιά, οι ιστορίες που θα έλεγαν θα μπορούσε να είναι τα κείμενα αυτής της συλλογής, που συνέχονται από μία έντονη νοσταλγική διάθεση. Εξάλλου ο τίτλος της συλλογής δεν είναι παρά η μεταφορά στην καθομιλουμένη της ετυμολογίας της λέξης «νοσταλγία» (το άλγος του νόστου).

Κατεβάστε το βιβλίο! [κλικ στο εικονίδιο που θέλετε -αρχείο pdf, epub ή mobi- και περιμένετε. Δεν απαιτείται καμία άλλη ενέργεια]

Πιασμένοι σε δεντρόσπιτο

Μετά την επιτυχημένη της «Ατροπίνη» (Μάρτιος 2018), η Σίλια Κατραλή-Μινωτάκη επιστρέφει το φθινόπωρο στο Faust Theater. Αυτή τη φορά σε διπλό ρόλο, καθώς υπογράφει το θεατρικό έργο «Πιασμένοι σε Δεντρόσπιτο», ενώ κρατά και έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η σκηνοθεσία είναι του Στέφανου Κακαβούλη. Πρόκειται για ένα σύγχρονο ψυχολογικό δράμα με κύριο θέμα το bullying εναντίον της διαφορετικότητας.

Η μητέρα του Σουίφτ ύστερα από τη δολοφονία του γιου της από τους φίλους του αποφασίζει να εκδικηθεί για το θάνατό του με έναν αλλοπρόσαλο τρόπο. Τίποτα όμως δεν φαίνεται να αναπαύει την ψυχή της. Μοναδική σωτηρία αποτελεί ένα δεντρόσπιτο στη μέση της παραλίας – κανείς όμως δε μπορεί να βγει έξω πια. Το τζάμι είναι κλειστό. 

Η παράσταση είναι αφιερωμένη σε όλα τα νεαρά θύματα εκφοβισμού.

Άνθρωπος, άλλα ζώα και πράγματα

Αν έγραφα ποίηση θα ήθελα ένα τέτοιο βιβλίο, με όμορφο καλαίσθητο και απλό εξώφυλλο, χωρίς πολυλογίες και φορτώματα, λιτό και καθαρό όμως στοχευμένο στην ψυχή των νοημάτων. Αν έγραφα ποίηση θα ήθελα μια τέτοια συλλογή, πλούσια εικόνων. Αν έγραφα ποίηση θα ήθελα να επιτύχω την τέλεια ισορροπία, φειδώ στις λέξεις όμως σπατάλη σε αισθήσεις και περιγραφές.

Μια τέτοια συλλογή παρουσιάζει ο Πέτρος Λυγίζος και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «το ανώνυμο βιβλίο». Ποίηση άνευ ρίμας, σχεδόν πεζοποίηση, περιγραφική, ατμοσφαιρική, εικονοπλαστική... μα, το κυριότερο που φαίνεται το «ξεχνούν» οι μοντέρνοι ποιητές, με συνοχή. Ένα αδιαίρετο σύνολο αυτοτελών έργων με κοινό παρονομαστή, θέμα, στόχο... πείτε το όπως θέλετε, βάλτε όποια λέξη σας αρέσει, το θέμα είναι να υπάρχει και μια κοινή συνιστώσα να συνταιριάζει τα έργα μεταξύ τους, να δημιουργεί μια βάση, να θέτει έναν ορίζοντα, να τα ομαδοποιεί... ώστε να δικαιολογείται επάξια και η συνύπαρξή τους σε έναν τόμο.