Πέρασε καιρός

Για τα πότε και 
για τα ποτέ του κόσμου
μου ‘λεγες.
Και σου απαντούσα
όταν… άμα… τότε… θα…
Και ταξίδευε η ζωή
μες στ’ όνειρο.

Διαβάζοντας την ποιητική συλλογή της Εύας Λούμπα δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ και να μην ανατρέξω δυο και τρεις φορές σε κάποια από τα ολιγόστιχά της όπως το ταξίδι που αναγράφεται παραπάνω απολαμβάνοντας τη μεστότητα των νοημάτων και τη σαφή αποτύπωση των στιγμών μέσα από ένα πρίσμα τόσο ποιητικά και ρομαντικά δοσμένων. Η ποιήτρια μάς κοινωνά όλα όσα εκείνη αντιλαμβάνεται για τον κόσμο και τις ανθρώπινες σχέσεις με αμεσότητα και γλαφυρότητα με τη γραφή της όμως ενδεδυμένη μια γενναία δόση ρομαντισμού και ενσυναίσθησης.

Αλιεύει με ιδιαίτερη μαεστρία πληθώρα στοιχείων από τη φύση όπως τον ουρανό, τη θάλασσα, το φύλλωμα της κληματαριάς, μια έναστρη νύχτα, το κλάμα του γκιώνη και μας περιγράφει αισθήσεις και συναισθήματα, στιγμές έρωτα μα και μοναξιάς. Βαθιά συναισθηματική η ποιήτρια, γήινη, μπαίνει μέσα στον στίχο και τον πλάθει με αγάπη, φυσώντας μέσα του έτσι ώστε να φτάνει στον αναγνώστη σαν γλυκός ψίθυρος στ’ αυτί.

Στο Σ’ αγαπώ και το Εμείς θάλλει ο έρωτας. Η μοναξιά, η απομάκρυνση ξεγυμνώνεται στο Όσα μου ‘λεγες και στη Σιωπή. Ένα σύμπλεγμα πέντε ποιητικών νησιών βάφει την ψυχική μας διάθεση καταγάλανη και δειλά μας προτρέπει να χορέψουμε στον παφλασμό των κυμάτων που μαρτυρούν οι στίχοι τους. Γράφει,

Κι έπαιρνε ο αέρας τ’ άρωμά σου
και το μοίραζε στις πλαγιές
και στις κορφές των λόφων,
κι όπου ακούμπαγες ζεμάταγε η πέτρα
κι έκαιγε το κορμί σου, και τα μαλλιά σου χόρευαν
τον χορό των κυμάτων στο μεσοπέλαγο.

Κάποιες στιγμές οι ποιήτρια φιλοσοφεί για τα στεγανά και τα όρια που περιχαρακώνουν τη ζωή και την ελεύθερη βούληση, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης της ψυχής. Οι έννοιες του κόσμου μας διττές, ανάλογα με τη θέση μας απέναντι στον ήλιο, ένας καθρέπτης που προσπαθεί να μας διδάξει την αλήθεια του ειδώλου μας και μας προτρέπει στην αυτογνωσία και την αποδοχή του εγώ μας, μια καλημέρα και μια καληνύχτα στέλνει η ποιήτρια και ανάμεσα γαλήνη στις στιγμές της και πέρα και πάνω από όλα ένας υπέροχος στίχος ως κατακλείδα του όμορφου ταξιδιού στην ποίηση της Εύης Λούμπα...

Ποιος έλυσε τον κόμπο απ’ τον λαιμό σου
κι έγινε φως;
Περισσότερα από την Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
Η ποιητική συλλογή της Εύης Λούμπα, Πέρασε καιρός, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Το παραπάνω περιέχει αποσπάσματα.