Εγκλεισμός

Πέτρου Λυγίζου

Έξω βρέχει. Κι έτσι η νύχτα βρήκε ξανά τη φωνή της.

Αιχμάλωτος της εποχής, αφουγκράζομαι τον ήχο της μαργαρίτας,

Ιχνηλατώ την πορεία του χελιδονιού από την αφάνεια στο φως…

Κι ας απαγορεύεται η περιπλάνηση στα μονοπάτια των πόλεων,

ας ακούγεται στο πλανόδιο τσίρκο η φωνή των ελεγκτών.

Εγκλεισμός.

Κι όμως, ακόμη κι η σκόνη τώρα αποκτά τη χαμένη ουσία της,

η χελώνα αποκαλύπτει το κρυμμένο κεφάλι της,

εγώ βγαίνω πάλι απ' το καβούκι μου,

απλώνω το βλέμμα μου ως την ατέλειωτη θάλασσα,

αγαπώ ακόμη και τον εαυτό μου.

Έξω βρέχει. Κι έτσι το φεγγάρι πυροδοτεί τα ουράνια τόξα του.

Μέσα από το φόβο του κόσμου, ανασύρω με θράσος το απωθημένο

γέλιο, το χειροκρότημα των δέντρων στην άνοιξη.

Αποκλείω τον εγκλεισμό της ψυχής μου,

αγκαλιάζω τους φίλους μου, γιατί…

γιατί -ακόμη κι εγώ- ο ακοινώνητος αυτής της κοινωνίας,

το ξέρω καλά πως, ο πιο μαγικός δορυφόρος

του εφήμερου ταξιδιού μου στον κόσμο,

είναι η απαγορευμένη αγκαλιά σου…

🍂

Copyright © Πέτρος Λυγίζος All rights reserved, 2020

Πρώτη δημοσίευση

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε το έργο Senecio του Paul Klee

Επίσης:

Αβεβαιότητα

Πριν το καλοκαίρι

«Η μουσική μού έδωσε προσωπικότητα», Απόστολος Ντίας

Ο Απόστολος Ντίας είναι ένας παθιασμένος τραγουδοποιός με ροκ ήχους. Ειδικά η βόρεια Ελλάδα αναγνωρίζει την φωνή του κι εξάλλου μετρά πάνω από εκατό εμφανίσεις σε όλη την επικράτεια και συνεργασίες με χώρους όπως το Δέντρο, το Bar, το Saloon Crazy Horse κ.ά.

Πλέον είναι σε θέση να γιορτάζει την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού του δίσκου, Έντεκα, σε στίχους και μουσική δική του. 

Διαβάστε όσα απάντησε στις ερωτήσεις μου και ακούστε τα τραγούδια του...

Πώς ξεκίνησε το ταξίδι με τη μουσική; Πώς πυροδοτήθηκε η μουσική σας φύση;

Απόστολος Ντίας: Καλησπέρα! Η πρώτη μου επαφή με κάποιο μουσικό όργανο έγινε σε πολύ μικρή ηλικία, 5 ή 6 ετών ήμουν τότε και με πήγαν οι γονείς μου να μάθω πιάνο. Δεν πέτυχε… Αρκετά αργότερα, το 1997, στην ηλικία των 12 ήταν η πρώτη φορά που ήθελα από μόνος μου να μάθω κάποιο όργανο και έτσι ξεκίνησα κιθάρα σε ωδείο. Και από τότε, παρόλο που εγώ και η μουσική περάσαμε αρκετές αναταραχές, συνεχίζουμε να είμαστε παρέα και μάλιστα καλύτερα από ποτέ!

«Όχι στην αναισθησία, το ρατσισμό και τη δηθενιά», Βαγγέλης Δουκουτσέλης

Το τηλεοπτικό του Ντεμπούτο έγινε το 2007 στις «Επτά θανάσιμες πεθερές»;. Φέτος, μπαίνει στα σπίτια μας μέσα από τους δέκτες μας ως Όθωνας Τζικακόλιας από το «Καφέ της Χαράς». Είναι ο Βαγγέλης Δουκουτσέλης και όπως θα δείτε παρακάτω, είναι πολυτάλαντος και δημιουργικός.

Τι πιστεύεις ότι λέγεται για τον Βαγγέλη;

Βαγγέλης Δουκουτσέλης: Κάποιοι θα λένε τα καλύτερα, κάποιοι τα χειρότερα. Έτσι δε γίνεται πάντα; Να σου πω την αλήθεια, δεν με απασχολεί τι λέγεται… αρκεί να λένε σωστά το όνομά μου.

Η Μαρίνα Διακάκη και Η αγάπη θα 'ρθεί!

Το μυθιστόρημα μου… «Η ΑΓΑΠΗ ΘΑ 'ΡΘΕΙ!» είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα το οποίο έγινε με μεγάλο κόπο αλλά πολύ μεράκι και αγάπη.

Στην υπόθεση εμπλέκονται απλοί καθημερινοί άνθρωποι και μέσα από την επαφή τους αναδεικνύονται οι συμπεριφορές καλές ή κακές που μας επηρεάζουν. Η δική μας στάση απέναντι τους, καθορίζει τον χαρακτήρα μας. 

Οι ήρωες του βιβλίου, η Νεφέλη και ο Γιάννης, ένα νέο και φτωχό ζευγάρι, βρίσκονται αντιμέτωποι με τα εμπόδια που βάζει στο δρόμο τους η ζωή και ο καθένας παλεύει με τους δικούς του δαίμονες για να τα καταφέρει.

Η Θάλεια Κεφαλλωνίτου και Ο ζοφερός κόσμος των σκιών

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Θάλεια Κεφαλλωνίτου: Η αναγνωστική μανία αστυνομικών μυθιστορημάτων που είχα ανέκαθεν και η παρότρυνση της κόρης μου, έδωσαν κίνητρο στην πένα μου να υλοποιήσω τις ιδέες μου.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Θ.Κ.: Ανατρεπτικό.

Η επιστροφή του Αντρέ

Τελείωσα το βιβλίο μου που έγραφα τόσους μήνες και ξεφορτώθηκα την κατάρα. Ότι δε μπορώ να κάνω ένα τέτοιο επίτευγμα. Να που όμως τα κατάφερα. Νιώθω υπέροχα που έγινε αυτό αλλά ακόμα περισσότερο που σκότωσα εκείνο το κάθαρμα, τον Αντρέ. Ναι το ξέρω ότι είναι χαρακτήρας της ιστορίας και κάτι που είχα δημιουργήσει εγώ αλλά έπρεπε να φύγει από τη μέση και έτσι έκανα αυτό που δε μπορούσα στην πραγματικότητα. Να σκοτώσω την κακή πλευρά του εαυτού μου.

Τώρα κάθομαι στο ημισκότεινο γραφείο μου χαρούμενος που όλα τελείωσαν και έφτασαν σε μια ηρεμία και επιτέλους μπορώ να βάλω την λέξη που θα αναγράφει «Τέλος». Θα κλείσω το αρχείο και θα γράψω κάτι άλλο, διαφορετικό. Χαίρομαι που τελικά ο Πήτερ έμεινε με την Ολύβια, άλλωστε αυτό ήθελα από την αρχή. Μα στη μέση μπήκε το αγκάθι, ο Αντρέ, πράγμα που το έκανε ακόμα πιο δύσκολο αλλά επιτέλους βγήκε από τη μέση. Αν και ήταν ο φυσικός της σύντροφος ήταν ο κρίκος που έπρεπε να φύγει. Αυτός που της έκανε κακό.