Αναμνήσεις από στάχτη

Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε:

7 διαφορετικές ιστορίες με πρωταγωνιστές καθημερινούς ανθρώπους που καλούνται να πάρουν αποφάσεις. Ο καθένας κουβαλάει τα δικά του προσωπικά βιώματα που καθορίζουν και τη στάση του στη ζωή. Ερωτεύονται, απογοητεύονται, αγαπάνε, μισούν, ζηλεύουν. Κάποιοι παίρνουν πρωτοβουλίες και αλλάζουν προς το καλύτερο τη ζωή τους, άλλοι παρασύρονται από τα πάθη τους και κάνουν λάθη που τους στοιχίζουν την ίδια τους τη ζωή, ενώ άλλοι επιλέγουν να καταστρέψουν τη ζωή των γύρω τους. 

Το βιβλίο του Φοίβου Μαρκαντώνη αποτελεί μια συλλογή διηγημάτων, επτά αυτοτελείς ιστορίες μέσω των οποίων προσπαθεί να προσεγγίσει πρόσωπα και να περάσει μηνύματα ζωής, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια.

Ελεύθερες σκέψεις περί κομμάτων

Τα πολιτικά κόμματα είναι σαν το κόμμα, στο σημείο που βάζεις κόμμα σε μια πρόταση· τελειώνει μια και αρχίζει μια άλλη πρόταση. Εκεί τελειώνει και η δύναμη του κάθε πολιτικού κόμματος. Γράφονται με τον ίδιο τρόπο, άλλα έχουν άλλη χρήση.

Στον ιστό μιας υπόσχεσης

Στο μυθιστόρημα της Μαρίας Στυλιανού θα γνωρίσετε τη Μαργαρίτα. Μια γυναίκα που αναζητεί να καλύψει τις «τρύπες» της ζωής της -της ύπαρξής της ολόκληρης- διαβάζοντας ένα ημερολόγιο.  Κι έναν άντρα που γερνά στον εγκλεισμό άδικα. Και μια παρέα μικρών παιδιών που τα ένωσε η μοίρα τους και τα χώρισε η ζωή κάπως άδοξα... και πολλά άλλα πρόσωπα· όλα δραματικά όπως τα γεγονότα που τα στιγμάτισαν.

Στο οπισθόφυλλο οι λίγες λακωνικές πληροφορίες αποτυπώνονται με τρόπο ώστε να μην αποκαλύπτουν στοιχεία της ιστορίας. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ, λοιπόν. Αντί να σας μιλήσω για την υπόθεση, θα σας πω για αυτά που εισέπραξα διαβάζοντας το βιβλίο, τη γραφή, το ύφος, τη δομή του...

Ο Κατήφορος

Στην Ρόζα το παρόν αφιερώνων

με κείνη δά την άσπιλη ψυχή

που τριγυρίζει αναμέσα των αιώνων

και δεν γνωρίζει μήτε ώρα μητ' εποχή!

Νικηφόρος Βυζαντινός

Τι μπορεί να πει κανείς για τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Αποτελεί από μόνος του ένα μοναδικό κεφάλαιο στην νεοελληνική μας λογοτεχνία. Ένα κεφάλαιο ίσως παραγκωνισμένο για την ώρα, αλλά πάντα επίκαιρο. Και ο Ξενόπουλος παραμένει σταθερά επίκαιρος, διότι διαμέσω των βιβλίων του τα οποία είναι κυρίως ηθογραφίες της εποχής του και πρωτύτερα, σκιαγραφεί και φωτογραφίζει την ανθρώπινη φύση. Ο Ξενόπουλος αν και χαρακτηρίζει συχνά τον εαυτό του ως τίποτε άλλο παρά από «απλός εργάτης της τέχνης», είναι ένας μεγάλος συγγραφέας.

Το βαλς της παγωμένης καρδιάς

Η Φωτεινή Αγγελή επανέρχεται συγγραφικά με το νέο της μυθιστόρημα που φέρει τον τίτλο «Το Βαλς της Παγωμένης Καρδιάς». Πρόκειται για ένα χορταστικό σε μέγεθος βιβλίο που εξελίσσεται από την εποχή λίγο πριν την Γερμανική Κατοχή, διανύει τα χρόνια του εμφυλίου και φτάνει μέχρι τα χρόνια της πρώτης ανάκαμψης της χώρας.

Ο Άρης Γεράρδης και Το πειραγμένο κοντέρ

Πώς προκύπτει η ποίηση; Τι σας εμπνέει, τι αποτελεί το έναυσμα;

Α.Γ.: Η ποίηση προκύπτει πρωτίστως από εσωτερική ανάγκη, ευαισθησία και παιδεία. Ακολουθούν η ανάγκη εξωτερίκευσης και προσφοράς, η ανάγκη να δοθείς σε αγνώστους (και σε γνωστούς που δεν σε γνωρίζουν) κατά το: τούτο εστί το αίμα μου… κ.λ.π. και μετά ίσως κι ένας μικρός μικρός (όσο πατάει η γάτα) ναρκισσισμός. Φυσικά υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που κάθεται κανείς και μουτζουρώνει, ακατάπαυστα πολλές φορές, χαρτιά ή γίνεται ένα με την οθόνη του υπολογιστή του. Αλλά στο τέλος διερωτόμαστε όλοι: τί απ’ όλα; Και η απάντηση είναι πάντα, μακάρι να ‘ξερα. Μπορεί κανείς ν’ απαντήσει πώς προέκυψε η μαγεία της ποίησης; Ας πούμε, από τον ίδιο λόγο που προέκυψε η ζωγραφική των σπηλαίων, να τελειώνουμε.

Όσο για την έμπνευση όλοι γνωρίζουν, ότι είναι ένα ατίθασο άτι που δεν χαλιναγωγείται και δεν είναι ποτέ εκεί, όταν το χρειάζεσαι. Η καλύτερη ευχή που μπορεί να δώσει κανείς σ’ έναν συγγραφέα είναι, να έχει πάντα έμπνευση. Αφού λοιπόν, δεν είναι πάντοτε διαθέσιμη, ψάχνουμε έναν τρόπο, να ξεκινήσουμε το μυστήριο της συγγραφής. Ένα έναυσμα. Εγώ το αναζητώ σε λέξεις ή φράσεις που σημειώνω, όπως οι περισσότεροι άλλωστε, διαβάζοντας βιβλία ή περιδιαβάζοντας τοπία, την πόλη, τους ανθρώπους. Μου έχει τύχει σε κάποια στείρα εποχή, να καταφύγω στην ανάγνωση των τίτλων πρότερων ποιημάτων μου. Ωστόσο, η κοπιώδης διαδρομή που ακολουθεί ωσότου πάρει την τελική μορφή του το ποίημα, είναι κάτι το υπέροχο που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα.

Ο Κωνσταντίνος Σπανός και τα Ένοχα μυστικά

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Κ.Σ.: Το καλοκαίρι του 2016 όταν γυρνούσα από τη θάλασσα ήρθαν στο μυαλό μου οι δυο ήρωές μου. Ήταν σαν να μου ψιθύρισαν την υπόθεση του έργου. Όταν πήγα στο σπίτι κάθισα και έγραψα μια πρόχειρη περίληψη. Μέσα σε ένα μήνα από τότε δούλεψα σκληρά τον σκελετό του βιβλίου και στη συνέχεια έγραφα το ένα κεφάλαιο μετά το άλλο (πάντα βραδινές ώρες).

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Κ.Σ.: Καθηλωτικό.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Κ.Σ.: Να είναι προετοιμασμένος για όλα. Γιατί όπως αναφέρω και στο "Σημείωμα συγγραφέα" είναι έντονο αυτό το μυθιστόρημα για τον λόγο πως ο αναγνώστης δεν έχει ησυχία. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας των πολλών συμβάντων που μπλέκονται.

Πλοίο

Μεσοπέλαγα η διάθεση του, συντρόφευε τις αμέτρητες αλμυρές σταγόνες νερού. Η θάλασσα έμοιαζε ένας αλλόκοτος κόσμος όπου διέφευγε απ΄ την πληκτική μονοτονία της πόλης. Η ξηρά ήταν πολύ μικρή, ώστε να χωρέσει τις τάσεις απόδρασης του λόγω της θερινής ραστώνης.

Καθώς το πλοίο διένυε την ρότα του, εκείνος «φλέρταρε» με τις καυτές αχτίνες του ήλιου ως μια κουκκίδα στον απέραντο υδάτινο χάρτη. Ο προορισμός του ήταν ένα από τα πολυάριθμα μικρά και μεγάλα νησιά του Αιγαίου. Δεν ήταν όμως σίγουρος αν θα παρέμενε εκεί μόνο για μια εβδομάδα όπως είχε αποφασίσει ή αν θα συνέχιζε και σε κάποιο άλλο. Η έλξη στην μνήμη του από παρόμοιες αναμνήσεις το καλοκαίρι ήταν τόσο δυνατή ώστε δεν μπορούσε να αντισταθεί σε μια νέα εμπειρία.

Εξάλλου, δεν ήταν στις προθέσεις του να πράξει με αυτό τον τρόπο γιατί ήθελε να αφεθεί σε ανεξερεύνητες καταστάσεις που είχε την διαίσθηση ότι μπορεί να έμεναν αξέχαστες.

Τα χρονογραφήματα του Νίκου συνοδεύει κολάζ από έργα της Elinore Schnurr.

Βρείτε τον Νίκο Βαρδάκα στη σελίδα του στο facebook.

Η Σοφιάννα Παϊδούση και Ο Παρφές

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Σ.Π.: Πριν μερικά χρόνια, ένα τραγικό γεγονός εκφοβισμού συγκλόνισε την Ελλάδα και μ’ επηρέασε, συνειδητά ή ασυνείδητα, σε μεγάλο βαθμό. Υπήρχε για χρόνια στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά όπως και πολλά άλλα περιστατικά, που συμβαίνουν, αργούν να έρθουν στην επιφάνεια με λογοτεχνική, τουλάχιστον, μορφή.

Τι περιλαμβάνει το πλούσιο υλικό του βιβλίου;

Σ.Π.: Εκτός από το παραμύθι μου, σε εικονογράφηση Πηνελόπης Λάζαρη, περιλαμβάνει δραστηριότητες δημιουργικής γραφής και θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς, από την Έλενα Αϊβαζοπούλου και εμένα, την οπτική τεσσάρων ψυχολόγων ή/και συμβούλων προσωπικής ανάπτυξης, που «μπαίνουν» στην ιστορία (της Έλενας Αναστασιάδου, της Λίζας Κάλφα, της Μαριαλένας Μάρα και της Μελίνας Μακρίδου), ηχογραφημένη αφήγηση της ιστορίας (μέσω τεχνολογίας qr code) από εκπαιδευτικούς, μουσικούς και ηθοποιούς (Νίκος Γιακουμάκης, Δομνίκη Καράντζιου, Βάσω Μιχαηλίδου, Χάρης Ονούφριος, Μαριάνα Ρίζου, Αργύρης Ταφραλίδης και Ηρακλής Τσαφαρίδης), αποκλειστικό τραγούδι της τραγουδοποιού Μιχαέλας Κυργιαφίνη, δραματοποιημένο μονόλογο από τον ηθοποιό Δημήτρη Γιώτη και last but not least, τον «φύλακα άγγελο» του Παρφέ, τον Στρατηγό Μανώλη Σφακιανάκη, με συμμετοχή-έκπληξη και την Κέλλυ Ιωάννου! (ουφ, ελπίζω να μην ξέχασα καμία και κανέναν!)

Ο Μιχάλης Ναυπλιώτης και Οι αναμνήσεις της Ειμαρμένης

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Μ.Ν.: Λατρεύω την επιστημονική φαντασία σε όλες τις εκφάνσεις της: λογοτεχνία, κινηματογράφος, κόμικς, σειρές. Από την άλλη, έχω σπουδάσει Φυσική και Φιλοσοφία της Επιστήμης και επιπλέον είμαι διευθύνων σύμβουλος σε εταιρία νέων τεχνολογιών. Η ιδέα, λοιπόν, ήταν να συνδυάσω το χόμπι και τις γνώσεις μου με σκοπό τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος φαντασίας «πατώντας», όσο ήταν δυνατό, σε ρεαλιστικές επιστημονικές προβλέψεις. Αυτή η αληθοφάνεια, η προσπάθεια τεκμηρίωσης των μελλοντικών γεγονότων, νομίζω πως έχει προσθέσει γοητεία στην ιστορία.

Αν έπρεπε να χαρακτηρίσετε το βιβλίο σας με μία λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Μ.Ν.: Δυστοπικό.