Η Μάιρα Ζαρέντη και το Δε θέλεις να κοιμηθείς μαζί μου

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Μάιρα Ζαρέντη: Η ιδέα μού ήρθε όταν κάποια βιώματα δικών μου, φίλων μου, ακόμα και συζητήσεων σε διπλανά τραπέζια σε καφέ άρχισαν να αποκτούν το χαρακτήρα της αναγκαιότητας.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;

Μ.Ζ.: Το βιβλίο το έγραψα στην Αθήνα, σε ένα διαμέρισμα με ελλιπή ηχομόνωση στο Βύρωνα, ανάμεσα σε μεταπτυχιακό και αρκετές δουλειές.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;

Μ.Ζ.: Περίπου δύο χρόνια.

Η ελπίδα

Χρήστου Ντικμπασάνη

Γραφή στο φλεγόμενο άνεμο

Φωτιές καίνε τους ορίζοντες μας

Σκεπασμένοι με αποκαΐδια

ταξιδεύουμε σε πλανήτες άλλους,

σε άλλες παράξενες τροχιές

Γυρεύουμε το μάτι της ελπίδας

Ζητούμε τη θλάση του κελύφους μας

Προσκυνούμε το ανέφικτο

🌻

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021

Πρώτη δημοσίευση

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο του εικαστικού Κώστα Ευαγγελάτου (Χαρταετός στο Ιόνιο)

Τόλης Βοσκόπουλος

Γεννήθηκε στον Κορυδαλλό στις 26 Ιουλίου 1940 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου. Πέθανε στις 19 Ιουλίου 2021.

Το πέρασμα

Νίκου Γκίκα

Είχαν κηρυχτεί και οι δύο «λιποτάκτες» σε αντίθετα στρατόπεδα κι είχαν βρεθεί σε αυτήν τη θέση λόγω δυσμένειας. Ο ένας το είχε σκάσει από το Αντάρτικο δύο φορές. Ήθελε να τον φωνάζουν «Παρτιζάνο» κι έκρυβε το πραγματικό του όνομα από ντροπή για τον πατέρα και τα αδέλφια του. Εκείνοι υπηρετούσαν στον Κυβερνητικό Στρατό και λίγο πριν τον Εμφύλιο τού είχαν μηνύσει να επιστρέψει, αλλιώς θα έχανε τα δικαιώματά του σαν πρωτότοκος. Δύο φορές παράτησε τη διλοχία του κι έφυγε για τον νότο, δύο φορές τον βρήκαν και τον έφεραν πίσω δεμένο πάνω σε ένα στύλο.

Δημοσιογραφία και Λογοτεχνία

Ευάγγελου Ρόζου

Κρίνει κανείς καλά

όταν διακρίνει καλά.

Ρωμαίοι νομικοί

Κοινά σημεία και διαφορές

Όσο κι αν φαίνεται πως η λογοτεχνία έχει πολλές ομοιότητες και πολλά κοινά με τη δημοσιογραφία, κατά βάθος διαφέρουν σημαντικά.

Η λογοτεχνία είναι τέχνη!

Πιο απλά: η λογοτεχνία ή τουλάχιστον η λογοτεχνία η αντάξια του ονόματός της, είναι τέχνη. Προϋποθέτει δηλαδή ταλέντο, συνθετικές ικανότητες, φαντασία, αφαίρεση, αποστασιοποίηση… Η δημοσιογραφία, σε πολύ λίγες περιπτώσεις μπορεί ν’ αναχθεί σε τέχνη, παρ’ όλο που και οι δυο εκφράζονται και λειτουργούν με το ίδιο μέσο: το γραπτό λόγο.

Ο Παύλος Κουτρουμπάς για το Γλυκιά μου Τίνα

Ο Παύλος Κουτρουμπάς μιλάει για το μυθιστόρημά του, Γλυκιά μου Τίνα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24γράμματα. Στην περίληψη διαβάζουμε:

«Πατέρα, αυτό που τόση ώρα μου λες αφενός ονομάζεται μιζέρια, αφού με προτρέπεις να μείνω δίπλα σε έναν άνθρωπο που δε γουστάρω, αφετέρου δείχνει την άγνοιά σου σχετικά με τα ρομπότ. Η Τίνα έχει αξιολάτρευτο ήθος, αξιοζήλευτες γνώσεις, απύθμενη προθυμία, αστείρευτη υπομονή, τιτάνια δύναμη. Είναι η γυναίκα που με έκανε να αισθανθώ ψυχή τε και σώματι ευτυχισμένος, χαρούμενος και πλήρης. Δίπλα της αισθάνομαι ένας τέλειος άντρας!»

Flatiron

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θεατρικό του Νίκου Γκίκα, το Flatiron, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Θεοδόσης Αγγ. Παπαδημητρόπουλος.

Το αναγνωστικό ενδιαφέρον πυροδοτείται με το «καλημέρα» κερδίζοντας «από χέρι» τους πρώτους πόντους, και συγκεκριμένα, από το οπισθόφυλλο -συνήθως είναι το πρώτο πράγμα που διαβάζεις σε ένα βιβλίο, έτσι δεν είναι;- όπου, αντί περίληψης, διαβάζουμε σχετικά με το Φλατάιρον ότι ο όρος περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ανακτάται μια χαμένη μνήμη: όπως το σίδερο που σβήνει τις τσακίσεις και τις ζάρες από το ρούχο. Με ακρίβεια, τέλεια και απόλυτα. Πρόκειται δηλαδή για μέθοδο ανάκτησης μνήμης και αποκατάστασης μαζί -ένα reboot/restart ίσως του μυαλού- ενώ οι προσδιορισμοί ακρίβεια, τέλεια και απόλυτα διασφαλίζουν και σκιαγραφούν τον βαθμό επιτυχίας. Παράλληλα, η λέξη χρησιμοποιείται και για να περιγράψει μια συγκεκριμένη στάση παιδοφιλίας -αυτό δε θα σας το «προδώσει» το οπισθόφυλλο, θα το αλιεύσετε αργότερα στις σελίδες του βιβλίου.

Ωδή στους ανυποψίαστους

Ρόζας Βλαχογιάννη

Είναι βαθύ το σκοτάδι, δε μας προειδοποίησε κανείς.

Λυμαίνεται τις ευαίσθητες καρδιές,

λυτρώνεται με τ' αγνό, αθώο αίμα.

Λιώνει με τις ματωβαμμένες μπότες του

όλους τους λαιμούς των αδυνάτων,

ώσπου να μην παίρνουν ανάσα,

ώσπου να μη σηκώνουν ανάστημα,

ώσπου να πάψει να ηχεί στ' αυτιά του δυνάστη,

το παράπονό τους:

«Μάνα, σε τι έφταιξα;

Ήταν λάθος το χρώμα μου, το φύλο,

η καταγωγή, η ύπαρξή μου ολάκερη

και πλήρωσα τη Ζωή με τη ζωή μου;»

Γι' αυτήν την τραγωδία καμιά μάνα δε μας προειδοποίησε.

Ήρθαμε ανυποψίαστοι και πάναγνοι.

Απ' τη μήτρα της, αναδυθήκαμε γυμνοί

στα ζοφερά λύματα του Ερέβους.

Εδώ βιάστηκε η αθωότητά μας,

την πέταξαν στις ερημιές,

ευτέλισαν την ουσία της με πρόσχημα το νόμο,

πολτοποιήθηκε απ' τα σάπια δόντια του μίσους.

Όχι, κανείς δε μας προειδοποίησε.

Όσοι απομείναμε ασυμβίβαστοι,

κοιτάμε τον ήλιο και παλεύουμε.

Οι ρεαλιστές μ' αγώνες,

οι ρομαντικοί με την πένα,

οι ριψοκίνδυνοι με τη ζωή τους.

Γιατί ήρθαμε ανυποψίαστοι,

αλλά δε φεύγουμε ηττημένοι.

Ας είναι βαθύ το σκοτάδι,

ας μη μας προειδοποίησε κανείς.

🌻

Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2020

Πρώτη δημοσίευση

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Peder Severin Kroyer [Boys bathing at Skagen, Summer Evening, 1899]

Η Νέλλα Συναδινού Με μποτίνια, με γοβάκια και σπορτέξ

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Νέλλα Συναδινού: Το ενδιαφέρον μου για τη χρονική πορεία της γυναίκας που, στις στροφές των κοινωνικών μετασχηματισμών του 20ού αιώνα, σταδιακά δυνάμωσε τον ρόλο της.

Η αγάπη μου για την Ιστορία, που αλληλεπιδρά και παρεισφρέει στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων.

Η αγάπη μου για το παρελθόν, όχι ως απατηλή εξιδανίκευση νοσταλγίας, αλλά ως πηγή γνώσης και τροφής για το παρόν.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Ν.Σ.: Ενδιαφέρον.

Μοναξιάς ίαση

Χρήστου Ντικμπασάνη

Θύμα της πτήσης αετέ

πολύμορφε κι ελεύθερε,

πουλί της φωτιάς και του ανέμου

Μοναχικέ αετέ

ταξίδεψέ με σε άλλες τροχιές

πέρα απ’ της Γης την υποκρισία,

τη μολυσμένη αδικία των ανθρώπων,

το μαραμένο πρόσωπο του πολιτισμού

Πάρε με σε κόσμους διαφορετικούς

να βρω της μοναξιάς μου την ίαση

🌻

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021

Πρώτη δημοσίευση

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Juan-Gris (1913)

Οι D.K. & The Band και το Too Little, Too Late

H Spider Music παρουσιάζει τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο των D.K. & The Band, Too Little, Too Late. Το άλμπουμ κυκλοφορεί ήδη στα ψηφιακά καταστήματα για τους λάτρεις του rockabililly -και όχι μόνο- ενώ, παρακάτω, οι ίδιοι μιλούν για τη μουσική.

Click to hear their music:   My precious love

Πώς ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι;

D.K. & The Band: Η μπάντα ιδρύθηκε (επισήμως) τον Φεβρουάριο του 2014. Έχοντας παρατηρήσει αφενός μια σχετική αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος του κοινού για σχήματα Swing/Rockabilly/Rock n Roll, και αφετέρου ότι αυτό το στυλ μουσικής αποτελεί κοινή μας συνισταμένη, αποφασίσαμε να βάλουμε μπροστά ένα παρόμοιο project.