Ηρακλής, ο ήρωας της καρδιάς μας

Ο κόπρος του Αυγεία

Γιώργου Ζώτου

Κατά τη μυθολογία βασιλιάς της Ήλιδας ήταν ο Αυγείας ο οποίος είχε στην κατοχή του πολλά κοπάδια που κανένας ποτέ δεν καθάριζε.

Σκατό να δουν τα μάτια σας!

Κι από μπόχα; Σ' έπιανε από τον Ισθμό και σε ξεπροβόδιζε μέχρι το Ταίναρο!

Αγανάκτησε όλη η Πελοπόννησος με τη μυρωδιά, αγανάκτησε κι ο Ευρυσθέας που βρήκε ευκαιρία να στείλει τον Ηρακλή για τον πιο ντροπιαστικό άθλο από τους δώδεκα.

Μάλιστα του έβαλε και δύο προϋποθέσεις: 1ον να μην πει στον βασιλιά «Μπίχλα» ότι πρόκειται για άθλο και 2ον να τα καθαρίσει όλα σε μια μέρα!

Τι να κάνει ο δύσμοιρος, πήρε την μάσκα και τον αναπνευστήρα και μια και δυο πάει στην Ήλιδα για να κόψει κίνηση ακολουθώντας τη μπόχα.

Πέτρος Λοχαΐτης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η φωτογραφία είναι από το πρόγραμμα της θεατρικής παράστασης «Ο αισιόδοξος» (των Πολύβιου Βασιλειάδη και Λάκη Μιχαηλίδη, θέατρο Γκλόρια, 1971-1972).

Μια απέραντη ματιά: Ποιήματα 2018-2023

Κι αν έχω διαβάσει δικά της! Πόσα και πόσα, κι ακόμα καταφέρνει να με συνεπαίρνει, να με κερδίζει και να μου δίνει κάτι καινούργιο, αλλιώτικο, όμορφο κι ωφέλιμο... Το πιο πρόσφατο βιβλίο της Ασημίνας Ξηρογιάννη είναι το Μια απέραντη ματιά, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Κριτική προσέγγιση αναδρομικής επετειακής έκθεσης ζωγραφικής

Έργων Κώστα Ευαγγελάτου

Σε ποιους ορίζοντες ανοίγεται το ζωγραφικό έργο όταν ανοικειώνει τις οπτικές μας προσδοκίες;

Αυτό το θεμελιακό όσο και ανεξάντλητο ζήτημα φαίνεται να συνιστά έναν από τους κύριους άξονες της αναδρομικής έκθεσης του Κώστα Ευαγγελάτου, που συνδιοργάνωσε η Περιφερειακή Ενότητα Κεφαλληνίας με το Επιμελητήριο Κεφαλληνίας και Ιθάκης στον χώρο του Επιμελητήριου στο Αργοστόλι για την επέτειο των πενήντα χρόνων της σημαντικής δημιουργικής του πορείας. Στην μεγάλη έκθεση συναρθρώνονται έργα του καλλιτέχνη, έργα αφαιρετικά σε καμβά και σε άλλα υλικά, με την τεχνική της επίθεσης χρώματος απευθείας από το σωληνάριο, αλλά και ένα μνημειώδες υφασμάτινα ζωγραφικό πανό.

Δάφνες του Δαφνιού

Γιάννη Σμίχελη

5.

Μήτσος: Να καίγεσαι σαν πατσαβούρα στα γκάζια και να κολυμπάς στη χέστρα σου. Παλιομαλάκα, δεν σου είπα να 'ρθείς αμέσως στο μαγαζί και να δουλέψεις;

Βλάσης: Ρε μπαρμπα-Μήτσο, συγχώρα με, με πήρε ο ύπνος

Μήτσος: Τι λες ρε μαλακισμένο; Πόσο ήπιες ρε; Ε; Ως πότε θα σε ταΐζω χαραμοφάη; Παλιόσκυλο! Χάσου από 'δώ τσογλάνι και πες στον καινούργιο πως τον θέλω.

Βλάσης: Ρε μπαμπάκο, συγγνώμη σου ζηηηηητάαααωω. Μήπως σου περισσεύει κάνα ψιλό;

Μήτσος: Θα σου ρίξω μια στα μούτρα να δεις χοντρές, όχι μόνο ψηλές. Τελειωμένε, δίμετρες πουτάνες μου 'θελες αλλά πού να σου σηκωθεί με τέτοιο πιώμα!

Βλάσης: Μπα-μπά-κο, θα-μι-λή-σω-στη-μα-μά-κα, κα, κα...

Μήτσος: Ρε μ' απειλείς, ε; Μ' απειλείς, σκατόμυαλε; Εεεε...

Βλάσης: Ναι, γιατί αμφιβάλλεις;

Η εκτόξευση

Χρήστου Ντικμπασάνη

Μικραίνει ο κόσμος

Ο ωκεανός γίνεται λίμνη

Στερεύει η φωτιά των αερίων

στο διαστημικό όχημα

Το σεντόνι της θλίψης καλύπτει

τα δάκρυα του αποχωρισμού

Ξεγύμνωμα

Γιάννη Σμίχελη

Η κραυγή μου μια βάρκα

Με κουπιά την οργή

Που δεν γυρίζει πίσω

Να μην γίνει επιδρομή

Φύγε, φύγε, φεύγω

Όσο πιο μακριά τόσο πιο καλά

Μια σιωπή με ένα απείθαρχο

Ουρλιαχτό

Ένας διαρκής αλαλαγμός

Και το ένστικτο το φονικό

Κουρνιάζει στο βλέμμα της ενοχής

Ζωρζ Φεντώ

Ο Ζωρζ Φεντώ γεννήθηκε το 1862 στην Γαλλία.

Τον θεωρούσαν πάντα άφταστο κωμωδιογράφο και μεταπολεμικά –από την ημέρα που ανέβηκε η Αμέλια– τον δέχτηκαν επίσημα στους κόλπους τους. Αναγνωρίστηκε ως μια μεγάλη μορφή της κωμωδίας, αν όχι όπως του Αριστοφάνη, σίγουρα όπως του Πλαύτου.