Με φόβο και πάθος

Καλώς ορίσατε στη θεατρική παράσταση-ποιητική συλλογή «Με φόβο και πάθος», του πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή Θάνου Κωστάκη ο οποίος, σε ρόλο αφηγητή, παρουσιάζει κάθε σκηνή ξεχωριστά, που διαδραματίζεται στο θέατρό του.

Το έργο, ή αλλιώς σενάριο ποίησης όπως το ονομάζει, χωρίζεται σε πράξεις όπως ακριβώς και μια παράσταση. Κάθε πράξη με τη σειρά της απαρτίζεται από επιμέρους σκηνές και όλες μαζί συνυπάρχουν αρμονικά, οδηγώντας βήμα βήμα στο τέλος του έργου. Τρεις πράξεις συνολικά που μιλούν για τους προβληματισμούς του σημερινού ανθρώπου· όπου ανθρώπου βάλτε τον ποιητή, που προσπαθεί να βρει τη θέση του στον κόσμο.

Το πολύπαθο Λαύριο

Φεύγοντας από την Παλαιά Φώκαια συνεχίζουμε νότια τις όμορφες παραλίες μέχρι να φτάσουμε στο θρυλικό Σούνιο ή Κάβο Κολώνες όπως το λένε οι ναυτικοί. Τι ακριβώς υπάρχει εκεί; Ας αφήσουμε έναν έμπειρο ξεναγό να μας ενημερώσει.

— Λέιντις εντ τζέντλεμεν, χίαρ ιζ δε φέιμους τεμπλ οφ Ποσάιντον. Διζ κολώνες αρ βέρι βέρι ολντ, λάικ Ακρόπολη! Μέιντ μπάι μάρμαρο φρομ Λαύριο. Τέτοια αλφαδιά νόγουερ. Δε πλέις ιζ βέρι βέρι μπιούτιφουλ, άι λεφτ γιου τέικ σαμ σέλφις φορ δε ίνστα. Ντοντ φοργκέτ του φόλοου μι ατ ΤικΤοκ, μάι νέιμ ιζ Μένιος δε γκρικ λόβα αντερκόβα. Θενξ, σι γιου βέρι βέρι σουν.

Να πάτε, να βγάλετε κι εσείς καμιά ινσταγκραμική φωτογραφία να μην σας λένε ξενέρωτους. Ντροπή να μην έχετε σέλφι σε ένα μέρος που είναι από τα πιο πολυφωτογραφημένα στην Ελλάδα. Και από κόστος, 10€ η είσοδος, ανοιχτά για όλους και τις νύχτες με πανσέληνο (εξαιρούνται όσοι έχουν αυξημένη τριχοφυΐα και κυνόδοντες άνω των τριών εκατοστών).

Η οργή του χρόνου

Το πρώτο πρώτο πράγμα που θα ήθελα να σημειώσω για εσάς που δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο της Μαρίας Βουζουνεράκη Η οργή του χρόνου, που κυκλοφόρησε από την Άνεμος εκδοτική, είναι να μην δώσετε σημασία στο οπισθόφυλλο –θα προσπαθήσω να το αποφύγω κι εγώ γράφοντας αυτές τις αράδες. Κι ο λόγος δεν είναι άλλος παρά το να μην σας δημιουργήσει λάθος εντύπωση, όπως συνέβη (και) με εμένα, που θεώρησα ότι πρόκειται για ένα τυπικό κοινωνικό μυθιστόρημα για την σχέση δύο νέων στα χρόνια της πρόσφατης πανδημίας. Δεν λέω πως δεν είναι αυτό, με δυο λέξεις αυτό είναι, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τις εντυπώσεις που δημιουργεί μια τέτοια φράση.

Η αστραπή του ανέφικτου

 Για τη Διεθνή Ημέρα Αστεροειδών

Χρήστου Ντικμπασάνη

Πιάσε έναν αστεροειδή

απ' τη μεταλλική του χαίτη

Δώσε διάρκεια στην πορεία του

Μπορείς;

Πιάσε έναν κομήτη

απ' το φλεγόμενή του ουρά

Απομάκρυνέ τον απ' τη Γη,

ψιθυρίζοντάς του ένα τρυφερό παραμύθι

Μπορείς;

Η κατάδυση

Χρήστου Ντικμπασάνη

Καρτερικά περίμενε τη λαμπρή ίαση,

το μεγαλειώδες χάπι, ή τη θαυματουργή ένεση

Καρτερικά πρόσμενε το σκεύασμα

για τις σπονδές στο όνομα της υγείας σου

Τα δύο φύλα

Μάνου Καραβασίλη

Εικόνα τελευταία

Φως. Στον ίδιο χώρο. Χτυπάει η πόρτα. Ο Άντρας ανοίγει και μπαίνει μέσα η Γυναίκα.

Γυναίκα: Καλησπέρα. Όπως βλέπεις ήρθα. Θέλω να ξέρω τι έκανες.

Άντρας: Σε αγαπάω πάρα πολύ και το ξέρεις. Δεν θέλω να χάσω ούτε εσένα ούτε το παιδί μας. Τα έδωσα όλα. Τους τα επέστρεψα όλα. Δεν χρωστάω πια σε κανέναν τίποτα.

Γυναίκα: Χαίρομαι που ακούω αυτά τα λόγια από εσένα. Δεν μου λες, αποδείξεις γι' αυτά που μου λες, έχεις;

Τα δύο φύλα

Μάνου Καραβασίλη

Εικόνα έβδομη

Φως. Ίδιο σκηνικό την επόμενη μέρα. Ο Άντρας μιλάει στο τηλέφωνο.

Άντρας: Ναι. Έτσι μου είπε. Χθες ήταν εδώ. Δεν ξέρω τι να κάνω. Η αλήθεια είναι ότι ένα δίκαιο το έχει. Λόγω που δούλευε στην επιχείρηση ξέρει τα πάντα για εμένα. Έβγαλα χρήματα με πολλούς τρόπους. Αυτό είναι κοινό μυστικό. Αλλά δεν περίμενα ποτέ μου μια τέτοια εξέλιξη. Τι θα κερδίσει; Μήπως την ικανοποίηση ότι νίκησε τον Πυγμαλίωνά της. Η ήττα του Πυγμαλίωνα είναι μεγάλη. Τόσο μεγάλη που δεν το χωράει το κεφάλι μου. Ωραία. Πάνω από όλα το παιδί μου. Και να ξέρει το παιδί αυτό ότι ο πατέρας του είναι καλός άνθρωπος. Λίγο σκληρός και αυστηρός αλλά αυτό δεν πειράζει. Ίσα ίσα κάποιες φορές είναι πάρα πολύ χρήσιμο. Αλλά όσα χρήματα μπήκαν στις τσέπες μου και στις τσέπες της επιχείρησης χωρίς να είναι ακριβώς δικά μου θα τα επιστρέψω πίσω. Θα πουν ότι τρελάθηκα. Ε, ας το πούνε. Δεν θέλω να την χάσω αυτή τη γυναίκα. Δεν θα αντέξω να χωρίσουμε. Τελικά ξέρεις κάτι; Την αγαπάω πιο πολύ από ό,τι περίμενα. Πιο πολύ από ό,τι φανταζόμουν. Δεν είναι αργά ποτέ και για κανέναν, γιατί λοιπόν πρέπει να είναι αργά για εμένα; (Πίνει) Την αγαπάω. (Μπαίνει από την κεντρική πόρτα η Γυναίκα). Έλα σε κλείνω. Θα μιλήσουμε αργότερα, γεια σου. (Το κλείνει)