Η εποχή του φωτός

Η καλύτερη απόδειξη ότι ένας φιλαναγνώστης πρέπει να δοκιμάζει νέες πένες ή ότι θα ανακαλύψει διαμαντάκια ανάμεσα σε πρωτόλεια έργα, αποτελεί αυτό το βιβλίο. Η Γουίντεϊ Σέιρερ δεν είχε εμφανιστεί στα γράμματα πριν από αυτό το πόνημα, όμως καταφέρνει με μαεστρία να δομήσει την ιστορία της δείχνοντας ήδη πόσο μεγάλη αφηγήτρια είναι. Φυσικά, αν κοιτάξει κανείς το βιογραφικό της θα καταλάβει ότι μια μάστερ καλών τεχνών στη συγγραφή έχει τα εφόδια για κάτι τέτοιο, μα νομίζω πρόκειται και για ταλέντο συγγραφικό πέρα των «ακαδημαϊκών σπουδών».

Ο Θεόδωρος Θεοδωρής Πέρα από τις οκτάβες

Το μυθιστόρημα μου είναι ένα βιβλίο που γραφόταν τα βράδια. Πάντα ακούγοντας μουσική. Ξεκίνησα να το γράφω επηρεασμένος από μια ταινία. Σκοπός του ήταν να εμβαθύνω στον συναισθηματικό κόσμο, σε αυτόν που είναι τόσο όμοιος στους περισσότερους από εμάς. Μέσα από τη διαδικασία ολοκλήρωσής του δημιούργησα, συγγραφικά, καταστάσεις και βιώματα που έχω φανταστεί ή και συναντήσει σε αρκετούς ανθρώπους γύρω μας.

Στην υπόθεση του βιβλίου υπάρχει παντού μια μουσική υπόκρουση, αν το προσέξει κανείς. Συνοδεύει την ιστορία του μελαγχολικού ήρωα ο οποίος, απαίδευτος στα παιχνίδια του έρωτα, γνωρίζει διάφορες πτυχές του εαυτού του που αγνοούσε. Ενός έρωτα που δεν έχει μόνο τη μορφή του φωτεινού φτερωτού θεού που συνήθως ομορφαίνει τη ζωή μας, αλλά κι εκείνου που ξυπνά και σκοτεινότερες σκέψεις κι επιθυμίες. Η εκρηκτική δύναμη που γεννάται από αυτή την εσωτερική σύγκρουση μεταξύ φωτός και σκότους είναι η αιτία πρόκλησης όλων των γεγονότων που περιγράφονται. Η πλοκή του έργου έχει ανατροπές, έχει μυστήριο και διαβάζοντάς το καμία κατάληξη δε μοιάζει πιθανότερη.

Η σιωπή μιας αγάπης

Ylli Pollogati

Τα κύματα σταμάτησαν

Σαν να ήταν

τα τελευταία.

Η ηρεμία έγινε αισθητή

στη θάλασσα

Όταν σε είδαν

ξεχασμένη στο στήθος

Με τα φιλιά που μας

είχαν κατακτήσει

την αγάπη

Συνέβη γιατί

μας άρεσε.

Δεν θέλανε πόνο

αγάπης

Τα σώματα

κολλημένα βγαίνουν

από τα κύματα...

Δύσκολο να ξεχωρίσεις

τις εποχές!

Το φως του φεγγαριού

μου θύμισε τη μουσική

της εποχής που πέρασε.

Τραγούδια σε νότες

 από παλιές

 σερενάτες.

Με κλειστά τα μάτια

στεκόμουν στη νύχτα

όλο εικόνες που

ακτινοβολούν

μαγεμένος

για τη τραγουδίστρια σαν

"μικρός",

Σηκωνόμουν,

να δω

την κρυσταλλική όραση

του ουρανού.

Εκείνη τη νύχτα,

Στο στήθος κολλημένο

βρήκα μια τρίχα από τα μαλλιά σου

Μου έλεγες, "εκεί είμαι"

Η νύχτα σκότωσε

τη βραδιά

Ένα μονοπάτι εύκολο

έγινε παράθυρο ανοιχτό

Δίπλα σου

με έφερε

Ήπια το κρασί που έμεινε

στα χείλη τα δικά σου

μεθυσμένος,

Το χαμόγελό σου

έγινε οπαδός

της ομίχλης

Που είχε

διασχίσει

τους δρόμους μας

Περπατούσα,

Στη σιωπή

μιας αγάπης

όνειρο...

Ανορεκτικά όνειρα

Ο αριθμός των κακοποιημένων παιδιών και εφήβων στη σημερινή Ελλάδα είναι ακόμα συγκεχυμένος. Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην καταγραφή αυτών των φαινομένων είναι η απουσία μιας κεντρικής διαδικασίας συλλογής στοιχείων, καθώς και η μη καταγγελία, αλλά και αδυναμία απόδειξης του συμβάντος όταν η κακοποίηση συμβαίνει από άτομα του στενού συγγενικού περιβάλλοντος.

ακακίες στη σαβάνα

Η Ευαγγελία Τάτση συστήνεται στα ελληνικά γράμματα με την ποιητική της συλλογή, Ακακίες στη σαβάνα, που παραπάνω γράφω με μικρό άλφα γιατί έτσι συναντάται στο βιβλίο. Το επόμενο, αλλά ουσιαστικά πρώτο πράγμα που συναντάται στη συλλογή, είναι το πνεύμα και ο όμορφος λόγος της που, μάλιστα, δε «μεταφέρει» στοιχεία άλλων δημιουργών και κατά βάση δείχνει ανεπηρέαστος από αναγνωστικές εμπειρίες. Στοιχείο που καταγοητεύει πάντα, αλλά και ειδικότερα, καθώς πρόκειται για πρωτόλειο πόνημα και συνήθως στα πρωτόλεια βλέπουμε επιρροές και «πειραματισμούς» ώσπου να βρει ο συγγραφέας το προσωπικό του ύφος.