Τρανζίστορ

Εδώ ο συγγραφέας Ζάιλερ γράφει για την ιδιωτική ζωή. Για ένα ζευγάρι που, για τριάντα χρόνια, κατοικεί σε προσωρινές κατοικίες.

Αναγκαστικά, η ματιά και η σκέψη των χαρακτήρων –ακόμα και αν δεν είχαν πολιτική άποψη ως τότε, όσο δηλαδή διαδραματίζονταν τα προηγούμενα συμβάντα της ζωής τους αλλά και της αναγνώστριας/-η– αποκτούν πολιτική χροιά και σίγουρα συλλογισμούς πάνω στη ζωή και των άλλων πολιτών, διωγμένων ή διαχωρισμένων ή και αυτών που ως τρόπο επιβίωσης διάλεξαν την «αφωνία» (τη μοναχικότητα).

Ο δραματουργός Νικολάι Γκόγκολ

Το παγκόσμιο θέατρο χρωστάει πολλά στο ρωσικό. Γιατί από αυτήν τη χώρα ξεπήδησαν μερικοί από τους σημαντικότερους συγγραφείς που άλλαξαν, θεμελίωσαν και εδραίωσαν μια άλλη ατμόσφαιρα και έναν άλλον τρόπο γραψίματος στην παγκόσμια δραματουργία. Αυτό το βλέπουμε να συμβαίνει σε συγγραφείς όπως ο Άντον Τσέχωφ, ο Μαξίμ Γκόρκι και ο Νικολάι Γκόγκολ. Ένα κοινό σημείο ανάμεσα σε αυτούς τους τρεις εμπνευσμένους συγγραφείς είναι ότι παράλληλα με το θέατρο ασχολήθηκαν εκτενώς και με τη συγγραφή μυθιστορημάτων και διηγημάτων.

Χαμένες ανάγκες

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν η πρώτη ποιητική συλλογή του Μιχάλη Φιλίππου Χαμένες ανάγκες, που φέρει όλα εκείνα που περιμένει κανείς από έναν Κύπριο δημιουργό (όπως το κυπριακό ιδίωμα) αλλά και από έναν νέο σκεπτόμενο άνθρωπο (όπως ο επηρεασμός του από μεγάλα ειδησεογραφικά θέματα όπως η πρόσφατη τραγωδία των Τεμπών).

Πειραιώς 12 και Tanikō

Η θεατρική ομάδα Chaotica δημιουργεί και ερμηνεύει μια δημιουργία της Αλεξάνδρας Λιώλιου, το έργο Πειραιώς 12, την Πέμπτη 18 Ιουνίου 2025, στο θέατρο Επί Κολωνώ – το πρώτο από τα δύο έργα που παίζονται την ίδια μέρα στο πλαίσιο του φεστιβάλ Off-Off που έχει γίνει θεσμός παρουσιάζοντας νέες δημιουργίες και νέους ηθοποιούς που μας παρουσιάζουν τη δουλειά τους.

Άγιος Νεόπλουτος

Διάλογος με τον Πεσσόα

Απέναντι στο βιβλίο της ανησυχίας

Γιάννη Σμίχελη

Το να γράφω μες στην κούραση, με το κλείσιμο της βάρδιας έχει πολύ μεγάλη σημασία. Είναι μια μάχη με τις αντοχές, τα στερεότυπα και τις κοινοτυπίες μου. Διαρκώς μου έρχονται στο μυαλό οι αναρίθμητες αποτυχημένες απόπειρες, σαν να είναι στραγγισμένη η ψυχή μου, δίχως έμπνευση, με αύρα θολή, ένα σύρσιμο των λέξεων γύρω από το τετράγωνο του σπιτιού μου, σαν μονότονο αργό περπάτημα, με το κεφάλι προς τα κάτω και το μυαλό να μέτρα τα πλακάκια, τις ρόδες των αυτοκινήτων ή στα τυφλά να καταπίνει αριθμούς, μηχανικά σαν μια αντλία δίχως δεξαμενές που απλά κυλάει ο μετρητής της λόγω βλάβης, σαν βουβό στόμα που έχει κολλήσει σε ένα σημείο του εγκεφάλου ν' αριθμεί τα δευτερόλεπτα για να μην πνιγεί στην πλήξη. Το μάτι όποτε σηκώνεται από το τσιμέντο δεν πάει στον έναστρο ουρανό, ούτε πέφτει πάνω στους περαστικούς, αντίθετα κολλάει στο φως ενός λαμπτήρα, λες και ο γλόμπος του μεταδίδει την ασθένεια της νωθρότητας που χαλαρώνει τα νεύρα, ώστε το νευρικό σύστημα να είναι ένα πλαδαρό άμορφο υλικό από έναν πολτό λάσπης που ούτε για πηλό κάνει ούτε στεγνώνει ώστε να γίνει χώμα για κάτι. Αποκτά το σώμα εκείνη την αίσθηση της απόκοσμης σιωπής. Σέρνεται ένας πόλεμος δίχως να εκρήγνυται. Μια μάχη αιώνια.

Μια μικρή ιερή χώρα

Tetyana Vasylivna Hrytsan-Chonka

Με ανοιχτά στήθη,

Περπατώντας…

Ω άνθρωποι, άνθρωποι,

Πού, πότε, γιατί;

Είμαι ξαπλωμένος… Δεκέμβρης στις μύτες των ποδιών,

Το χιόνι μετατρέπεται σε μικρές χιονόμπαλες…

Το μυστικό του Ντορεμικρούλη

Μικροί μου φίλοι, άλλο ένα διδακτικό παραμύθι ήρθε στα χέρια μου και αφού το διάβασα και το μελέτησα με προσοχή, είμαι έτοιμη να σας το παρουσιάσω.

Beirut: A Study of Losses (Pompeii Records, Απρίλιος 2025)

Οι Beirut του Zach Condon υπήρξαν πάντοτε μια μπάντα που κινείται ανάμεσα στη νοσταλγία και την εφευρετικότητα και το A Study of Losses ίσως είναι η πιο κινηματογραφική εκδοχή αυτής της ισορροπίας. Είναι ένας δίσκος ποτισμένος με ατμόσφαιρα σαν να μπαίνεις σε έναν καθεδρικό ναό σκαλισμένο από αναμνήσεις και φως του φεγγαριού. Ένας δίσκος στροβιλιζόμενος, κατανυκτικός και απόκοσμα όμορφος. Με άλλα λόγια; Πρόκειται για ένα μυσταγωγικό ταξίδι σε καλειδοσκοπικές ατμόσφαιρες.