Άμα ζώντας απλά

Ποιο είναι το πρώτο πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς σε ένα βιβλίο; Ποιο είναι το πρωταρχικό στοιχείο που «οφείλει» να τον προκαλέσει; Ο τίτλος, φυσικά. Η σημασία ενός ευφάνταστου, πρωτότυπου, ιδιαίτερου τίτλου είναι ύψιστη –χώρια που υπάρχουν αναγνώστες που βασίζουν μια επιλογή εξολοκλήρου σε αυτό το «άγγιγμα», στο τι τους «είπε» ο τίτλος.

Υπό αυτό το σκεπτικό, η συλλογή της Άρτεμις Αγαθοπούλου, Άμα ζώντας απλά, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Νίκας, έχει κερδίσει τον πρώτο πόντο από τα αποδυτήρια. Αυτή η πολυεπίπεδη, πολυμορφική φράση, γεμάτη από υπονοούμενα και δεύτερες «ματιές», που κάνει αυτοστιγμεί το κλικ στο μυαλό και δημιουργεί εντυπώσεις, είναι οπωσδήποτε η πρώτη θετική είσπραξη από αυτό το βιβλίο –το οποίο δημιουργεί υποσχέσεις ωστόσο μέσω αυτής– κι ένας επιπλέον λόγος να ασχοληθείς μαζί του.

Βασίλης Κανάκης

Ο Βασίλης Κανάκης (1924-1999) ήταν Έλληνας ηθοποιός που σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Υπήρξε μόνιμο μέλος του Εθνικού Θεάτρου σε όλη τη διάρκεια της πολύχρονης και σημαντικής σταδιοδρομίας του. Από την πρώτη πρεμιέρα του, το 1947, μέχρι την στερνή του, στο «Άσυλο» (1986) του Ντέιβιντ Στόρεϋ, σε σκηνοθεσία του πρόωρα απόντα Δημήτρη Έξαρχου.

Απελπισία

Ρόζας Βλαχογιάννη

Απ' το να γυρνώ αγρίμι

σ' άγνωστους δρόμους,

κάλιο η μιζέρια στο κλουβί μου

–καταφύγιο.

Όπου και να 'σαι, θα σε βρω!

Μετά την τριλογία της Ευτοπίας, και το Οι τρεις τους, η Άννη Παπαθεοδώρου επιστρέφει εκδοτικά με το νέο της μυθιστόρημα, Όπου και να 'σαι, θα σε βρω!, που κυκλοφόρησε από την Άνεμος εκδοτική. Η αγαπημένη συγγραφέας μάς προσφέρει ένα ακόμη fantasy –το είδος που προτιμά μάλλον– με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και δυστοπίας.

Στην υπόθεση: Η Ήβη, μια νέα γυναίκα που έχει μεγαλώσει με τις αρχές της Νέας Κοινωνίας –σε έναν μελλοντικό χρόνο– συμμετέχει σε μια ερευνητική επιτροπή επιστημόνων η οποία καλείται ν' αναζητήσει τα αίτια που προκάλεσαν επιδημικό ύπνο στα παιδιά μιας Δομής. Η ίδια είναι ένθερμος υποστηρικτής της Νέας Κοινωνίας όμως συνειδητοποιεί πως έχει πλανηθεί, πως η αλήθεια δεν είναι εκείνη που έχει γνωρίσει ή που της έχουν διδάξει και πως βασικά στοιχεία της κοινωνικής δομής, όπως η ασφάλεια των πολιτών και η ψυχική υγεία, αποδομούνται ή καταρρέουν.

Οι αλάνες

Μάνου Καραβασίλη

Ωραίες οι αλάνες

Όλοι μας παίξαμε σαν ήμασταν μικροί

Ωραίες οι αλάνες

Παιχνίδι και ζωή

Λιποτάκτης της πραγματικότητας

 Μανώλη Α. Κατσούλη

Όταν ο Θεός στέκεται

σαν ένας καθρέπτης απέναντί σου

και σε κοιτάζει όπως τον κοιτάζεις.

Όταν η ζωή είναι αλλού

και είναι άπειρη και αδιαπραγμάτευτη

και δεν είναι δυνατόν να την ερμηνεύσεις

στον απειροελάχιστο χωρόχρονο

της γήινης επίσκεψής σου.

Σε θαυμάζω γενναίε αξιωματικέ

Χρήστου Ντικμπασάνη

Πώς σε θαυμάζω γενναίε αξιωματικέ!

Τόλμη ποτίζει τις ημέρες σου

Ατέρμονο το θάρρος σου

στα ματωμένα πεδία των μαχών

Γελάς με τις χορευτικές κινήσεις των οβίδων

που πέφτουν τριγύρω σου

Έντγκαρντ Γουντ: Το μέτρημα της άγνοιας

Γωγώς Σωτοπούλου

«Μόνο αριθμοί σκόρπιοι και γράμματα γυρίζουν στο μυαλό μου. Η καλή μου κυρία Σάρλι, καλή κυρία, εξυπηρετική. 1, 2, 3, 4… Το κεφάλι μου… Πρέπει να κοιμηθώ… Αυτή το έκανε! Αυτή! Το κεφάλι μου».

Αναπάντητα ερωτήματα καταδιώκουν τον Έντγκαρντ Γουντ, σ' ένα μυθιστόρημα τοποθετημένο στην Αγγλία του 1850, την ώρα που η νοσοκόμα του Σάρλι δείχνει να κρύβει κάτι. Το μέτρημα είναι αυτό που θα τον βοηθήσει να βάλει το μυαλό του σε τάξη ή μήπως όχι;