Η λογοδοσία μου

Μια όμορφη, καλαίσθητη ποιητική συλλογή από την Κάτια-Κατερίνα Χατζηδάκη με θαλασσινό άρωμα και χρώμα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια.

Στην περίληψη διαβάζουμε:

Σήμερα θέλω να πιω και να κεράσω, όλο το κρασί του κόσμου! Χωρίς δισταγμό, σκέφτηκα πλάι σου να ψαρέψω… κουρασμένα... μισά χαμόγελα, και χάδια μετρημένα!! Υποσχέσεις που δεν θα τηρηθούν, λέξεις αγάπης, μικρής διάρκειας!! Μέσα στις σταγόνες του κρασιού, χωρίς χρονομέτρηση να πορευτούμε, και ας μην ελπίζουμε σε μελλούμενα, μα στα στιγμιαία της απόλαυσης, που προσφέρει η επιθυμία, της ανάγκης για τα ανθρώπινα!!

Στο οπισθόφυλλο:

Ετούτο το φευγιό,

του θανάτου αμετάπειστα

χωρίς επιστροφής ξαναντάμωμα είναι!!

Και γω ελπίζω!

Εμείς στο χαμόγελο του παραδείσου!!

🍃

Η Κάτια-Κατερίνα Χατζηδάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και έζησε στον Πειραιά στην Αθήνα. Φοίτησε στην Σμαράγδειο Σχολή Χρυσοβέργη. Εργάστηκε σε διάφορες εταιρείες και ασχολήθηκε με το εμπόριο. Ζει στον Ωρωπό και είναι συνταξιούχος.

Κερδίστε το!

Οι εκδόσεις Όστρια προσφέρουν την ποιητική συλλογή σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε τον σύνδεσμο και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους εδώ. Η κλήρωση έχει προγραμματιστεί για τις 10 Οκτωβρίου 2019 και το βιβλίο θα αποσταλεί/παραδοθεί στον τυχερό από το koukidaki.

Κώστας Ευριπιώτης

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Μαρτίου 1963 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Ο θάνατος του αδελφού του από καρκίνο μόλις στα 17 του χρόνια έστρεψε τον ηθοποιό στο θέατρο για να ξεχάσει τον πόνο του και να τον μεταστρέψει σε κάτι δημιουργικό. Δυστυχώς πέθανε από την ίδια αιτία στις 30 Μαΐου 2019.

Η Γεωργία Δάρτση και Η φαλάκρα του μπαμπά

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Γ.Δ.: Ήρθε μια στιγμή στην ζωή μου που ήταν ανάγκη να επαναπροσδιορίσω τα όρια μου, σε όλες τις παραμέτρους της. Να ξεκαθαρίσω τις ανοχές και τις αντοχές μου, τις εκπτώσεις και τις απαιτήσεις μου και κυρίως να ξεχωρίσω τα θέλω από τα πρέπει. Για να το πετύχω έπρεπε να ορίσω ξεκάθαρα και χωρίς μάσκες, τις παρακαταθήκες μου. Τι έχω λάβει, τι έχω προσθέσει σε αυτό το ήδη υπάρχον, τι θέλω να πετάξω από πάνω μου και πως θέλω να το κλείσω, σαν πορεία ζωής, μιας και ηλικιακά τουλάχιστον βρίσκομαι στην φάση της ωριμότητας και άρα οφείλω να σχηματίσω, στο όριο τουλάχιστον που μπορώ, τον δικό μου κύκλο. Να αποτυπώσω την Άννα.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Γ.Δ.: ΨΥΧΗ.

Υπόθεση Μανδραγόρας

Ο Χρήστος Φλουρής επανέρχεται με ακόμα ένα μυθιστόρημα που φέρει τον τίτλο «Υπόθεση Μανδραγόρας». Από την πρώτη στιγμή ο τίτλος του βιβλίου, το έντονο κόκκινο χρώμα του εξώφυλλου και μια παλιά φωτογραφία παραπέμπουν σε μια υπόθεση έντονη και γεμάτη μυστήριο.

Ο Κωνσταντίνος Γρηγοριάδης για το Αγαπητή ψυχή μου

Τι σας ώθησε  να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Κ.Γ.: Η συγγραφή των ποιημάτων μου ήταν για μένα ένας τρόπος να βάλω σε τάξη τα συναισθήματα μου, τις σκέψεις και τούς προβληματισμούς μου.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Κ.Γ.: Εξομολόγηση.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Κ.Γ.: Στοχεύω να σε κάνω να δεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια της ψυχής μου και ίσως να σκεφτείς κοίτα να δεις, αυτό το ήξερα αλλά εσύ μου το θύμησες...

Τα όνειρα που κράτησα για μένα

Στο νέο μυθιστόρημα της Ευθυμίας Αθανασιάδου θα αναγνωρίσετε την προσωποκεντρική προσέγγιση της, την διεισδυτική της ματιά στην ψυχολογία των χαρακτήρων, την στοργή με την οποία περιβάλλει τα πρόσωπα και τη γενικότερη γλυκύτητα στην πένα της... και όπως κάθε φορά, μιλάει για ζωή, για την αγάπη και τον έρωτα.

Στην υπόθεση... δύο αδερφές, η Θεοδώρα και η Ευτυχία, αποτελούν τα θεμέλια, τους ακρογωνιαίους λίθους της ιστορίας και μια κόρη, η Λυδία, τον βασικό κορμό της. Δύο κοριτσάκια μεγαλώνουν με τις δυσκολίες της επαρχίας του '50 και τις κοινωνικές συμβάσεις της εποχής ενώ ό,τι φαντάζει ως επιλογή είναι είτε υποχρέωση είτε μονόδρομος. Η Λυδία, τριάντα χρόνια μετά, θα διαβάσει το ημερολόγιο που θα της αποκαλύψει τα πάντα για την οικογένειά της.

Παρέα

Η φεγγαρόλουστη νύχτα, μοιραζόταν τις χάρες της με μια νεανική παρέα. Στην μικρή έκταση ενός άλσους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είχε στηθεί ένα επιτόπιο γλέντι, με την συνοδεία κιθάρων και αλκοολούχων ποτών. Η εφηβική ηλικία, περίτρανα διατρανώνονταν στα όνειρα και τις κουβέντες, που εκτυλίσσονταν ενώ υπήρχαν και ψήγματα έρωτα.

Ένα κορίτσι βρισκόταν στην αγκαλιά του αγαπημένου της, και με τα μάτια μονάχα συνομιλούσανε κάτω απ' τον έναστρο θόλο. Θαρρείς οι επιθυμίες του ζευγαριού, διέσχιζαν πιο γρήγορα το σύμπαν από την ταχύτητα του φωτός.

Ανάμεσα τους, είχε φωλιάσει η προσμονή για το μέλλον. Όχι όμως με την διάθεση ενός κουρασμένου ενήλικα. Αντίθετα εκείνης της αισιόδοξης προσέγγισης που προσδοκά στο διάβα της, να συνθλίψει κάθε τι παρωχημένο και κατεστημένο.

Η ώρα κυλούσε όμως άτεγκτα, όπως είναι και η όψη του χρόνου. Το καλοκαίρι μπορεί να βρισκόταν στην μέση του. Η ελπίδα όμως είχε γεννηθεί, μέσα στο πράσινο περιβάλλον.

Τα χρονογραφήματα του Νίκου συνοδεύει κολάζ από έργα της Elinore Schnurr.

Βρείτε τον Νίκο Βαρδάκα στη σελίδα του στο facebook.

Η Κοντυλένια του νησιού

Τι έφταιξε; Η ομορφιά.

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη «επιστρέφει» με μια μυθογραφία που δεν είναι εξολοκλήρου μυθοπλασία αφού βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα -η Κοντυλένια υπήρξε- και έχει επίκεντρο το κάλλος. Η Κοντυλένια, όπως περιγράφει το όνομά της, είναι μια καλλονή. Όλα, μα όλα, συνέθεταν την κοντυλογραμμένη ομορφιά της. Η πιο όμορφη γυναίκα του νησιού -και όχι μόνο! Μα είναι ακριβώς αυτό το κάλλος της που θα την ταλαιπωρήσει και θα προκαλέσει προβλήματα και δυστυχίες στη ζωή της. Και θα αναρωτηθεί κανείς, ποια η δυστοπία να είναι κάποιος πανέμορφος; Πώς γίνεται να φταίει η ομορφιά για τα πάθη του ανθρώπου, για τα βάσανά του;

Ο Γιώργος Πελεκούδας και Η νιφάδα

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Γ.Π.: Σκόρπιες σκέψεις για γεγονότα που θα μπορούσαν να συμβούν και για πρόσωπα που θα μπορούσαν να υπάρχουν. Οι σκέψεις σχηματοποιήθηκαν μέσα από τη μυθοπλασία σε αφήγηση με μια, ενδιαφέρουσα ελπίζω, πλοκή.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Γ.Π.: Ταξίδι.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Γ.Π.: Να μην επικεντρωθεί στην αναζήτηση πληροφοριών για μια εποχή. Άλλωστε, δεν είναι ιστορικό το βιβλίο. Οι χαρακτήρες των προσώπων είναι στο επίκεντρο και ο τρόπος που αντιδρούν οι άνθρωποι σε καταστάσεις που τους φέρνουν μπροστά στο απρόοπτο.

Νάθαν

Από τον καιρό που η βιβλική γυναίκα του Λωτ έμεινε στήλη άλατος στην προσπάθεια της να ατενίσει για τελευταία φορά την πατρίδα, τη ζωή της, μέρη που γεννήθηκε και μεγάλωσε, ως τον «Χαμένο χρόνο» του Προυστ ή την Ασκητική του Καζαντζάκη όλοι αγαπάμε/μισούμε/νιώθουμε έλξη κι απώθηση για τον κρυφό εαυτό μας.