Του πεπρωμένου σκάλες

Ελένης Θ. Π. Λουκά

Ανηφοριές, κατηφοριές έχει η ζωή μεγάλες

κύκλους διαγράφουν οι στιγμές

όμορφες, γκρίζες κι άλλες

του πεπρωμένου σκάλες

Όταν η λύπη σου χτυπά

απρόσκλητη την πόρτα

δοκιμασία που ζητά

υπομονής την νότα

Πολλών σου στόχων το βουνό

απότομο κι οδυνηρό

θα το ανεβείς πολλές φορές

μα στην κορφή οι ανταμοιβές

Το κέρδος κάθε συμφοράς

Είν’ της σοφίας ο καμβάς

μιας δύναμης το εύρος

και της ψυχής το σθένος

Απ’ τα καλά αντλείς χαρές

τις νίκες σου περγαμηνές

στον κομπασμό να μην σταθείς

τις προσφορές να ευγνωμονείς

🍃

Copyright © Ελένη Θ. Π.  Λουκά All rights reserved, 2021

Πρώτη δημοσίευση

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Zaozersky Vitali (Autumn thaw)

Από την ίδια:

Γλυκύ μου άστυ

Ο πόνος της ψυχής

Οι The BitterSweet και το Numbers

Το αθηναϊκό συγκρότημα που μετρά ήδη δεκατέσσερα χρόνια μουσικής πορείας παρουσιάζει το Numbers, το πρώτο single-video clip του επερχόμενου lp September.

Πώς ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι;

Νικόλας Αλαβάνος: Τον Ιούλιο του 2007 στην Αθήνα, ίδρυσα το πρώτο line-up της μπάντας και μας έδωσα το όνομα The BitterSweet εν όψει κάποιων ζωντανών εμφανίσεών μας στην Τήνο.

Από πού εμπνέεστε; Τι πυροδοτεί τη δημιουργικότητά σας;

Ν.Α.: Από οτιδήποτε. Έναν περίπατο, έντονα συναισθήματα, μια φευγαλέα σκέψη ή και την επικαιρότητα.

Ανάστασις

Χρήστου Ντικμπασάνη

Χριστός Ανέστη

εκ νεκρών ενυπνίων

περί της ζωής

🌾

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021

Πρώτη δημοσίευση

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε το έργο του El Greco (Δ. Θεοτοκόπουλος), Η ανάσταση, 1595

Η σταύρωση

Χρήστου Ντικμπασάνη

Βουβή η πομπή

Σταυρός βαρύς στην πλάτη

άγνωστου άνδρα

🍂

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021

Πρώτη δημοσίευση

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής της Εβίτας Κανέλλου

Αρχή και τέλος μου

Διάβασα το βιβλίο της Αθηνάς Μπουτιβά «Αρχή και τέλος μου» και θέλω να σας μιλήσω για αυτό.

Η ιστορία βασίζεται πάνω σε έναν όρκο. Έναν όρκο που εγκλώβισε τον ήρωα σε μια ζωή, χωρίς τον έρωτα.

Τα σωθικά της νύχτας

Πέτρου Βελούδα

Στα σωθικά της νύχτας

απλώνεις αστέρια να

απογαλακτιστούν

από κουρασμένους ήλιους...

Παραμιλάς στις σιωπές

ακούει ο Ουρανός τις προσευχές σου.

Η μορφή σου γλυπτική

ηδονής στα μαρμαρένια

φιλιά μιας ερωτικής πανδαισίας.

Όταν ψελλίζεις το σ' αγαπώ

και είναι -είσαι ολόγυμνο ψέμα,

τρέχεις να κρυφτείς

στης νύχτας το καλυβάκι...

Γεμάτη η νύχτα με πληγές

στο κορμάκι της

και στα σωθικά της

γεννά νυχτερίδες

σε καμβά αλλόκοτου

ζωγράφου

και ψάχνει να βρει

τον εαυτό της...

Μην πυροβολείς

τις αμαρτίες σου νύχτα

θα έρθει η μέρα να λούσει

τα αναγεννημένα σου μαλλιά

Εσύ να αισθάνεσαι καλά

και με το φεγγάρι γίνεστε ταίρι

αυτό στα σωθικά σου θα σου φέρει

μια αιώνια... στοργή!

🌾

Copyright © Πέτρος Βελούδας All rights reserved, 2021

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Arshile Gorky

Αγαπάω

Νίκου Καββαδία

Αγαπάω τ’ ό,τι θλιμμένο στον κόσμο,

Τα θολά τα ματάκια, τους άρρωστους ανθρώπους,

Τα ξερά, γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,

Τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.

Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ’ ένα δισάκι

Για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε.

Τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων,

Τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε

Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν

Τον ιππότη που είδαν μια βραδιά στο όνειρό τους

Να φανεί απ τα βάθη του απέραντου δρόμου

Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους

Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια

Και δεν ξέρουν καλά αν θα γυρίσουν ποτέ πίσω

Αγαπάω, και θα θελα μαζί τους να πάω,

Κι ούτε πια να γυρίσω

Αγαπάω τις κλαμένες, ωραίες γυναίκες

Που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα.

Αγαπώ σε τούτον τον κόσμο ό,τι κλαίει

Γιατί μοιάζει με μένα.

🌿

Νίκος Καββαδίας

Ανέκδοτο ποίημα που έγραψε όταν ήταν 19 ετών.

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα του Michael Gorban, Autumn View

Ο Άγγελος Χαριάτης και Ο κύριος Χι

Το μυθιστόρημά μου «Ο κύριος Χι» έχει τη δική του περιπετειώδη ιστορία. Γράφτηκε το καλοκαίρι του 2019, κάτω από μια παράξενη, παράδοξη, ακατανόητη, εσωτερική παρόρμηση, εντός δύο μηνών. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ιδροκοπάει πάνω από το πληκτρολόγιο, έχοντας την αγωνία να αποτυπώσω και να ολοκληρώσω την ιστορία το συντομότερο δυνατό. Όταν τελείωσα την πρώτη γραφή, ένιωσα ένα αίσθημα ολοκλήρωσης.

Μπλε

Ένα ταξίδι στο πέλαγος, ένα καλοκαίρι δίπλα στην αμμουδιά και την αλμύρα, είναι το βιβλίο αυτό. Ο Δημήτρης Α. Δημητριάδης γράφει, ίσως την πιο ταξιδιάρικη ποιητική του συλλογή, με φόντο τα ελληνικά νησιά.

Στο πρώτο κιόλας ποίημα, «Ζωή και θάνατος κι ανάσταση μαζί», εκτός από την πασχαλινή του σημειολογία, αναφέρεται στο άπαν. Στο όλον. Όλη η ύπαρξη και η διάρκεια στον κόσμο... ως το τέλος, το ύστατο και μετά το μετά του τέλους, η συνέχεια. Ένα τέλος που θα μπορούσε/μπορεί να είναι η υστεροφημία -με τα γήινα σταθμά· θα μπορούσε/μπορεί να είναι η αναγέννηση -όπως του Φοίνικα.

Ανάσταση

Χρήστου Ντικμπασάνη

Γυρεύω στο διάστημα ν’ αναστηθώ,

στις στιγμές της αναζήτησης

ενός πλανήτη ελπίδας

Με το φόβο μου ξεχειλίζω

την αιώνια νύχτα

Το κοσμικό της ποτήρι βαστώ,

φορώντας το λευκό γάντι της Άνοιξης

που πάσχιζα αιώνες

να κρατήσω στα χέρια μου

Τώρα παλεύω μαζί της

για μια εκ νεκρών Ανάστασή μου

🌷

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2021

Πρώτη δημοσίευση

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Κώστα Ευαγγελάτου (Κόκκινη τουλίπα, μικτή τεχνική)

«Η δημιουργία μετριέται με γέννα», Βασιλική Π. Αδαμοπούλου

Πώς μετράμε... την ευτυχία;

Βασιλική Π. Αδαμοπούλου: Με τους χτύπους της καρδιάς.

Τη δημιουργία;

Β.Π.Α.: Με γέννα.

Την επιτυχία;

Β.Π.Α.: Με ικανοποίηση.

Πώς ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;

Β.Π.Α.: Ολοκλήρωση. Στα 45.

Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;

Β.Π.Α.: Καζαμπλάνκα, όταν ο Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ και η Ίνγκριντ Μπέργκμαν πλησιάζουν να φιληθούν.