Οι παλαιστές

Μετά από αρκετά χρόνια είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ ξανά το θέατρο Πρόβα της αγαπημένης Μαίρης Ραζή. Έχω δει παλιότερα πολύ ωραίες παραστάσεις εκεί όπως το «Επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν» του Μπέρναρ Σόου και τη «Ρόζα» για τη ζωή της ρεμπέτισσας Ρόζα Εσκενάζι. Φέτος, μετά από σχεδόν δύο χρόνια απουσίας λόγω του covid, ο θέατρο Πρόβα ανοίγει ξανά τις πόρτες του με ένα παλιό, βραβευμένο έργο του Στρατή Καρρά.

Ο Γιάννης Βακιρτζής και Η γέφυρα του κόσμου

Κυκλοφόρησε η εικονογραφημένη νουάρ νουβέλα του εικαστικού Γιάννη Βακιρτζή, Η γέφυρα του κόσμου, από τις εκδόσεις Φίλντισι, με σαράντα πρωτότυπα σχέδια να υπηρετούν την σκοτεινή υπόθεση και με όλα τα χαρακτηριστικά του νουάρ: ονειρική, παράξενη, ερωτική, αμφίσημη και σκληρή, η νουβέλα συντηρεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη, με όλες τις ανατροπές, που επιφυλάσσει, μέχρι την τελευταία σελίδα.

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Γιάννης Βακιρτζής: Αρχικά παρατηρώντας και έπειτα εμβαθύνοντας με τη νόηση στους ποικίλους χαρακτήρες των ανθρώπων δημιούργησα διαδοχικά αντίθετες όψεις ανάμεσα στα άτομα. Συναισθήματα πόθων, μίσους, αγάπης και οράματα για μια καλύτερη ζωή. Έτσι έφτιαξα ένα πολύπλευρο περιεχόμενο. Μια όμορφη γυναίκα, που βρίσκεται εν μέσω άγριων και ασταθών καταστάσεων, ισορροπεί. Διαφεύγει και επιβιώνει. Αντιστέκεται δραπετεύοντας. Στο σφάλμα τής δίνεται η άφεση. Το θέμα του αρχικού παραπτώματος για το τέχνασμα ώστε να γίνει η επίτευξη του σκοπού εθελοντικά, δίνεται η άφεση. Στο να γράψω το βιβλίο αυτό με ώθησε αυτός ακριβώς ο ηθικός προβληματισμός.

Πέτρος Ζαρκάδης

Γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1940 στη Ζάκυνθο και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Λυκούργου Σταυράκου. Πέθανε στις 20 Αυγούστου 2021. Η αταύτιστη φωτογραφία είναι του 1972.

Η ελπίδα μεγαλώνει

Για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940

Χρήστου Ντικμπασάνη

Μια ελπίδα μεγαλώνει στα μάτια μας

Όσο τα ανοίγουμε,

τόσο απλώνεται, ξετυλίγεται σαν ποτάμι, που τα υγραίνει όλα

Με καθάρια υδάτινα βλέμματα κατακλύζει τα βουνά της Πίνδου

Τα όνειρά μας μουσκεύουν, μαλακώνουν και παίρνουν σχήμα αληθινό

Η καρδιά μας γίνεται μια μεγάλη δίνη που καταπίνει

τις φρούδες προσδοκίες των αλλοτρίων

για την καταπάτηση του χώματος της χώρας μας,

χωρίς ν' ακούσουν ποτέ τις ιαχές μας

τις κινούμενες απ' τη δύναμη τού αέρα

της δίκαιής μας αντίστασης

Ο mπάτλερ

Cult θέατρο… μου λέει ο σύζυγος. Πάμε να το δούμε;

Λατρεύω αυτό το είδος του θεάτρου. Αυτή την underground ατμόσφαιρα.

Η θεατρική ομάδα Splish Splash μας προσφέρουν ένα ανατρεπτικό θέαμα. Μπήκαμε στην ανοικτή θεατρική σκηνή –με βροχή αλλά δεν μας πτόησε– καθίσαμε και παραγγείλαμε το κρασάκι μας. Το απαιτούσε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η μουσική που ακουγόταν μας παρέπεμπε στα πρώτα φιλμ του κινηματογράφου, τα αυθεντικά βωβά φιλμ.