Κείμενα για τον Τίτο Πατρίκιο

Η Αντωνιάδου Ελένη φιλόλογος-ερευνήτρια, με πλούσια δράση στην ισχυροποίηση του ελληνοκυπριακού δεσμού, με το παρόν έργο της προσφέρει ένα ολοκληρωμένο μελέτημα συνολικά στην ποίηση του Τίτου Πατρίκιου. Το παρόν εγχείρημα είναι αποτέλεσμα χρόνων εργασίας και μελέτης που το διευρύνει και εμπλουτίζει η προσωπική σχέση και φιλία της συγγραφέως με τον Τίτο Πατρίκιο.

Η ψευδαίσθηση της μοναξιάς

Το βιβλίο, Η ψευδαίσθηση της μοναξιάς, με τράβηξε να το πάρω από τον τίτλο του. Ένα βιβλίο εμπνευσμένο πάνω σε πραγματικά γεγονότα με κεντρικό πρόσωπο έναν παραμορφωμένο, από την πτώση στρατιωτικού αεροπλάνου, Γερμανό στρατιώτη σε μεγάλη πλέον ηλικία.

Η γραφή του συγγραφέα πολύ κομψή και υποβλητική με στιγμές που σε ρίχνει ψυχολογικά και άλλες που σε ανεβάζει.

Πολλοί κριτικοί σύγκριναν την γραφή του Σάιμον Βαν Μπόυ με αυτή του Φιτζέραλντ.

Μου άρεσε πολύ. Ένα βιβλίο για την ψυχή και τα αόρατα νήματα που μας δένουν με άλλους ανθρώπους.

Το μυθιστόρημα του Σάιμον Βαν Μπόυ, Η ψευδαίσθηση της μοναξιάς, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Η συνοδευτική φωτογραφία ανήκει στον συντάκτη.

Η Βάσια Μαυράκη και Ο καπήλαρης

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Β.Μ.: Μια υπόσχεση που είχα δώσει πριν πολλά χρόνια... στον Καπήλαρη!

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Β.Μ.: Αληθινό!

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Β.Μ.: Θα ήθελα να κάνω μια παράκληση στους αναγνώστες του Καπήλαρη και όχι να τους δώσω μια συμβουλή... Θα ήθελα να τους παρακαλέσω να φέρουν στο μυαλό τους τη δική τους γιαγιά ή τον παππού τους και να βυθιστούν στις αναμνήσεις που έχουν από αυτούς καθώς θα διαβάζουν το βιβλίο. Είμαι σίγουρη πως θα βρουν μνήμες κοινές με τις δικές μου, γιατί ο Καπήλαρης με κάποιο θαυμαστό τρόπο είναι η γιαγιά όλων μας!

Ο Γιάννης Παπουλής και Ο Παραμυθάς

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Γ.Π.: Η περιέργεια μου να ανακαλύπτω νέους κόσμους. Ειδικά αυτός ο κόσμος της μυθοπλασίας μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρων. 

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Γ.Π.: Ανατρεπτικό.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Γ.Π.: Να είναι προσεκτικός και παρατηρητικός καθώς ξετυλίγεται η πλοκή γιατί υπάρχουν "κλειδιά" που μόνο ένας έξυπνος αναγνώστης μπορεί να αναγνωρίσει, όχι μόνο γι' αυτό το βιβλίο αλλά και για το επόμενο.

Ο Ιστός

Ένα ακόμη μυθιστόρημα από το αγαπημένο ζεύγος προστέθηκε στην ήδη σεβαστή εργογραφία τους και προφανώς θα ικανοποιήσει τους παλιούς αναγνώστες αλλά και κάθε νέο -αν υπάρχει τέτοιος μετά από τόσα χρόνια συγγραφής και δεκάδες βιβλία που έχουν γράψει οι ίδιοι.

Η Σταυρούλα Γ. Νοβακίδου και Το γιασεμί

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Σ.Ν.: Η ιδέα της ιστορίας μου γεννήθηκε όταν αντιλαμβανόμουν τις έντονες αντιδράσεις των ανθρώπων και τα αρνητικά συναισθήματα απέναντι στο «διαφορετικό» που διάβαζα στις εφημερίδες, έβλεπα περιστατικά στις ειδήσεις και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι αντιδράσεις αυτές εντάθηκαν με την εγκατάσταση των Σύριων προσφύγων σε αρκετές περιοχές της Ελλάδος, έχοντας ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν έντονα συναισθήματα από τους Έλληνες.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;

Σ.Ν.: Σε ένα ήσυχο μέρος, στο πατρικό μου σπίτι. Αγαπώ την ησυχία, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της συγγραφής, για αυτό και επέλεξα αυτό το μέρος.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;

Σ.Ν.: Περίπου τρεις μήνες.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Σ.Ν.: Κυρίως ανθρωποκεντρικό, κοινωνικό, ευαίσθητο με δόσεις ρομαντισμού.

Η Δήμητρα Κωνσταντινίδου και ο Αδέσποτος νους

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Δ.Κ.: Το είδα σα διαφυγή για να παλέψω την απώλεια της αδερφής μου.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Δ.Κ.: Ζωή.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Δ.Κ.: Να μην το διαβάσει με φωτογραφική ανάγνωση.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;

Δ.Κ.: Στη Μυτιλήνη και θα κρατούσε για όλη τη ζωή.

M.O.H.A. documentary

Όσοι είναι fan των videogames θα νομίζουν ότι τους τρολλάρω με αυτό το άρθρο. Ότι το Netflix έχει κάνει ντοκιμαντέρ για το παιχνίδι ή κάτι πάνω σε αυτό. Σας γελάσανε για τα καλά. Η πρώτη σεζόν έχει 8 επεισόδια στα οποία αναφέρεται σε 8 διαφορετικούς άντρες και τα ιστορικά δρώμενα της είναι από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα. Το συγκεκριμένο μετάλλιο το παίρνουν μόνο σε εξαίρετες περιπτώσεις και αυτές είναι όταν η πολεμική πράξη του παρασημοφορημένου ήρωα (στρατιώτη) είχε ως αποτέλεσμα να σωθούν άλλοι συμπολεμιστές του ή να πολεμήσει υπεράριθμη ομάδα του εχθρού. Το ντοκιμαντέρ αυτό σε ταξιδεύει σε μάχες που γίνανε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στην Κορέα, στο Βιετνάμ και στο Αφγανιστάν. Κάποιοι από τους ήρωες που πήρανε αυτό το μετάλλιο, το ανώτερο όλων των άλλων, ζουν ακόμα για να διηγηθούν την ιστορία τους. Για αυτούς μιλάνε φίλοι, συγγενείς, συμπολεμιστές, ιστορικοί και στρατιωτικοί. Εκτός από λευκούς στρατιώτες έχει και για άλλες εθνικότητες όπως Ασιάτες και Αφρομερικανούς. Το περίεργο της υπόθεσης κατ' εμέ είναι δυο επεισόδια που μιλάνε για τον Έντουαρντ Κάρτερ (επεισόδιο 3) και τον Χιρόσι Χέρσεϊ Μιγιαμούρα (επεισόδιο 4).

Η Ιωάννα Δαμηλάτη και Το σπασμένο φτερό της πεταλούδας

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Ι.Δ.: Σας ευχαριστώ πολύ που μου δίνετε την ευκαιρία μέσα από αυτή την συνέντευξη να μιλήσω για το καινούριο μου βιβλίο που έχει τον τίτλο «Το σπασμένο φτερό της πεταλούδας».

Καθημερινώς συναντάμε παιδιά γύρω μας που ο παρορμητικός χαρακτήρας τους τα οδηγεί σε δύσκολα και επικίνδυνα μονοπάτια. Είναι τα παιδιά της διπλανής μας πόρτας. Υπάρχουν στην ζωή όλων μας. Τα βλέπουμε να μεγαλώνουν ώσπου ξαφνικά ένα αόρατο χέρι τα μεταλλάσσει και τότε αυτό που έχουμε μπροστά μας δεν μας θυμίζει σε τίποτα αυτά τα πλάσματα. Έχουν απομείνει μόνο οι φιγούρες τους που σέρνονται αναζητώντας να ταξιδέψουν με την χρήση ουσιών που κάνουν για άλλες πολιτείες, πιστεύοντας ότι εκεί θα συναντήσουν την χαρά, την ευτυχία… Νομίζοντας ότι εκεί κανένας δεν θα μπορέσει να τους κάνει κακό, ούτε να τα πληγώσει.

Θέλησα να ακουμπήσω την ψυχοσύνθεσή αυτών των παιδιών και να βαδίσω στα μονοπάτια τους, τα οποία είναι τρομακτικά. Ένα ταξίδι στο άγνωστο χωρίς γυρισμό κάνουν… Χωρίς αύριο…

Μόνο που δεν είναι σε θέση να το δουν πάρα μόνο όταν είναι πλέον πολύ αργά.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;

Ι.Δ.: Στην Αθήνα.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;

Ι.Δ.: Η συγγραφή δεν κράτησε πάνω από τρεις μήνες. Μετά άρχισα να το επιμελούμαι. Αυτό πήρε αρκετό καιρό, γιατί το διάβασα αρκετές φορές. Έκοβα και έραβα ώσπου να το φέρω εκεί που ήθελα.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Ι.Δ.: Διδακτικό, γεμάτο μηνύματα.

Ελισάβετ Ναζλίδου

Γεννήθηκε στην Κατερίνη το 1961 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Πέθανε στις 22/8/2019. Η φωτογραφία είναι από το πρόγραμμα της θεατρικής παράστασης «Τι έγινε, ρε παιδιά;» (των Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Γιάννη Προεστάκη, θέατρο Παρκ, καλοκαίρι 1995).