Γιάννη Σμίχελη
Πώς να σε χαιρετήσω;
Δεν ξέρω.
Δεν έχει νόημα
Ούτως ή άλλως αχώριστοι ήμαστε
Αφού με όρισες συνειδητά κι ασυνείδητα
Με όλες τις ορμές και το μεδούλι του είναι
Απόγονό σου.
Οπότε ας σου ευχηθούν καλό κατευόδιο
Οι άλλοι
ΑΓΑΠΗ(;)
Ελένης Αποστολάτου
Στο όνομά της
οι ιδέες σου παραμορφώθηκαν,
οι ελπίδες καταρρακώθηκαν,
τα όνειρα σκοτώθηκαν.
Ηρακλής, ο ήρωας της καρδιάς μας
Οι Στυμφαλίδες όρνιθες
Γιώργου Ζώτου
Ο Στύμφαλος ήταν απόγονος του Αρκάδα και ιδρυτής μιας πόλης που την ονόμασε Στύμφαλο η οποία βρισκόταν στα βόρεια μιας λίμνης που την ονόμασε Στυμφαλία.
Αυτός ο εγωκεντρικός τύπος, κατά τη μυθολογία, παντρεύτηκε την Όρνιθα και μαζί έκαναν πολλά παιδιά που, όπως ήταν απολύτως λογικό, ονομάστηκαν Στυμφαλίδες όρνιθες.
Αυτές οι όρνιθες δεν ήταν σαν τις αθώες κοτούλες που βάζουν το κεφάλι κάτω, τρώνε το καλαμπόκι τους και κάθονται στ' αβγά τους.
Ήταν ανθρωποφάγα τέρατα με χάλκινα ράμφη και σιδερένια φτερά που πολλαπλασιαζόντουσαν ταχύτατα και έτρωγαν ό,τι κουνιόταν, σερνόταν, κολυμπούσε ή πετούσε πέριξ της λίμνης.
Και ποιος θα έβγαζε το φίδι από την τρύπα;
Εντάξει το καταλάβατε αμέσως, μόνο ο ένας και μοναδικός Ηρακλής θα μπορούσε, και αυτός, κυρίες, κύριοι και παιδιά, ήταν ο πέμπτος άθλος που του έβαλε αυτός ο άθλιος ο Ευρυσθέας!
Πήγε που λέτε ο Ήρα εκεί και συνάντησε ό,τι συναντάει ο απλός τουρίστας που θα πάει σήμερα: Μια ελώδη, ρηχή λίμνη γεμάτη βούρλα και καλαμιές.
Συλλογή έργων Επτανήσιων καλλιτεχνών
στην πινακοθήκη Villa Ροδόπη στο Αργοστόλι
Προσφιλές καταφύγιο και εκθεσιακός χώρος των εικαστικών μου έργων καθώς και των ντοκουμέντων από τις εικαστικές δράσεις μου στην Ελλάδα και το εξωτερικό έγινε από το 2000 η Villa Ροδόπη στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς. Μετά την αποδημία των γονέων μου η αξιοποίηση του επάνω ορόφου και τμήματος του ισογείου του πατρικού σπιτιού σε καλλιτεχνικό εικαστικό κέντρο και αρχείο ολοκληρώθηκε το 2001. Η μεγάλη επιτυχία και απήχηση των πρώτων εκδηλώσεων τέχνης και λόγου με οδήγησε στο να συνεχιστούν σε ετήσια βάση οι εκθέσεις, τα καλλιτεχνικά δρώμενα και οι αναλυτικές ξεναγήσεις.
Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης: Τσολιάς εν δε Τσόλια Μπαντ!
Βράδυ Τετάρτης, τέλη Σεπτέμβρη και ο δρόμος με έβγαλε σε ένα όμορφο μέρος: Να παίρνω θέση πλάι στο κύμα, παρέα με ένα όμορφο φεγγάρι και να αναμένω να ξεκινήσει μια απολαυστική παράσταση!
Αφορμή για όλα τα παραπάνω στάθηκε η παράσταση του Αποστόλη Μπαρμπαγιάννη, ο οποίος είναι γνωστός στο ευρύ κοινό ως ο χαρακτηριστικός τσολιάς από την εκπομπή «Ελληνοφρένεια». Μάλιστα καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης τον συνόδευε η ορχήστρα του «Δε Τσόλια Μπαντ».
Η εκδήλωση αυτή έλαβε χώρα στο πλαίσιο του «Summer in the City - SKG Music Festival» στην πλαζ Αρετσούς, στην Καλαμαριά.
Ελπίδα
Ρόζας Βλαχογιάννη
Κυλά η ζωή περιπαιχτικά,
Κυλά η ζωή περιπαιχτικά,
ρέει υπομονή και αμφιβολίες
στην κοίτη ενός αύριου
γεμάτου υποσχέσεις.
Η ελπίδα κι αυτή από κοντά
συνδράμει τους αδαείς,
στην όψη ίδια πονεμένη μάνα.
Η στήλη του λόγου
Ο Θεός ως κριτής
Ο Δημιουργός ως χορηγός της τιμωρίας και του επαίνου
Ο Θεός μας παρακολουθεί και καθοδηγεί τη μοίρα μας, διδάσκει ο χριστιανισμός. Άλλες οντότητες πιο κακόβουλες είναι υπεύθυνες για την ύπαρξη του κακού στον κόσμο. Και οι δύο όμως εξυπηρετούν τις ανθρώπινες ανάγκες. Ο μεν Θεός την ανάγκη της «εξ άνωθεν» ασφάλειας, οι δε δαίμονες την ανάγκη της ύπαρξης εξιλαστήριων θυμάτων για τις δικές μας αμαρτίες.
Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι αρνιόντουσαν ότι οι δαίμονες ήταν πηγή κακού και παρίσταναν μάλιστα τον έρωτα, τον κυβερνήτη των σεξουαλικών παθών, ως δαίμονα και όχι ως θεό, «ούτε θνητό ούτε αθάνατο, ούτε καλό ούτε κακό». Ο Πλάτωνας ιδίως, ο πιο διάσημος μαθητής του Σωκράτη, απέδιδε έναν σπουδαίο ρόλο στους δαίμονες: «Καμία ανθρώπινη φύση, η οποία περιβάλλεται από την ανώτατη εξουσία, δεν είναι ικανή να τακτοποιήσει τις ανθρώπινες υποθέσεις, χωρίς να ξεχειλίσει από αυθάδεια και λάθη.». Οι μετέπειτα πλατωνιστές όμως συμπεριλαμβανομένων και των νεοπλατωνιστών, που επηρέασαν έντονα τη χριστιανική φιλοσοφία, θεωρούσαν ότι κάποιοι δαίμονες ήταν καλοί και κάποιοι άλλοι κακοί. Η ριζική μεταστροφή είχε αρχίσει.
Δάφνες του Δαφνιού
Γιάννη Σμίχελη
4.
Μπάμπης: Γεια και χαρά. Είμαι ο Χαράλαμπος. Ο νέος μάγειρας.
Στέλιος: Δεν νομίζω.
Μπάμπης: Ορίστε;
Στέλιος: Σιγά μην είσαι μάγειρας.
Μπάμπης: Τι εννοείς;
Βλάσης: Μπάμπη, ο αδελφός μου, ο Στέλιος, αυτός κάνει κουμάντο στην κουζίνα, εγώ είμαι στην σάλα.
Στέλιος: Πότε είσαι ρε στη σάλα, λουφαδόρε; Όποτε γουστάρεις. Στη χάση και στη φέξη. Έρχεσαι τα κάνεις μαντάρα, μου πρήζεις τα συκώτια και τ' αρχίδια
Βλάσης: Από πότε έχεις εσύ μωρή λουλού όργανα; Δεν σου τα 'κοψε η Ρούλα; χαχαχιχι
 |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |