Ενικός αριθμός

Η λέσχη ανάγνωσης βιβλιοθήκης Ορέστου συναντήθηκε στις 10 Μαΐου στην 16η διεθνή έκθεση βιβλίου στο περίπτερο 15, σταντ 109. Το βιβλίο που είχαμε προγραμματισμένο να συζητήσουμε είναι ο «Ενικός αριθμός» της Λένας Διβάνη. Η ιστορία αφορά στις παράλληλες ζωές δύο φίλων, της Ήρας και του Άρη, μυθικά ονόματα και τα δύο, ανθρώπινες και καθημερινές οι ιστορίες τους. Οι δύο ήρωες είναι παιδικοί φίλοι και αναπτύσσουν κοινό μέτωπο αντιμετώπισης των προβλημάτων και των καταστάσεων που βιώνουν εντός των οικογενειών τους. Αυτή η άτυπη συμβίωση ενδυναμώνει τις αντοχές τους και τους βοηθάει να αντεπεξέλθουν στην πραγματικότητα που δεν τους εκφράζει, τους φορτίζει και έχουν τάσεις φυγής που εκδηλώνονται με την έξοδο στο νησάκι τους την Άναυρο.

Ωδή στο δαγκωμένο παστίτσιο

Πρέπει να 'μουνα παιδί

όταν σ’ είχα δοκιμάσει

σε μύρισα με προσμονή

«Γουατ δα φακ!» είπα, τα χα χάσει!

Πόνεσα σαν σε δάγκωσα

και θέλω να το ξέρεις

γιατί μονάχα εσύ είσαι ικανό

την απόλαυση να φέρεις.

Σου ορκίζομαι ότι ποτέ

με τον μουσακά δε θα σε απατήσω

γιατί μονάχα εγώ θα ‘μουν ικανός

με τόση δύναμη να σ’ αγαπήσω.

Στη γλώσσα, η απαλή σου η αφή

της κρέμας σου το χάδι

ποτέ δε θα μου κάτσει σαν αρνί

αχώνευτο το βράδυ.

Ταψί ειδικό στο φούρνο μου

σου έχω αγοράσει

για ‘σενα αγαπημένο μου

καμία συνταγή δε θα σε φτάσει.

Για χάρη σου με μίσησαν

ο πιτσαδόρος κι ο ψαράς

που χάσανε τις παραγγελιές

και από ζήλια με φωνάζουνε «Να ο κοιλαράς».

Μονάχα με πιρούνι χρυσό

τολμώ να σε αγγίξω

-και όποιος κακό λόγο για ‘σενα πει

μπούκοβο θα του ρίξω-

Γιατί τίποτα όπως εσύ

δεν μ’ έχει γεμίσει πόθο

και όλα τα άλλα φαγητά

πονόκοιλο με κάνουνε να νιώθω…

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα του Κολομβιανού ζωγράφου Fernando Botero με τίτλο Still life with watermelon (νεκρή φύση με καρπούζι).

Ο Μιχάλης Κατράκης για τα Χίλια μιλιγκράμ απουσίας

50.000 λέξεις κι ούτε μια φορά η «αιωνιότητα». Ίσως γιατί δεν πιστεύω σ' αυτή. Ίσως γιατί την φοβάμαι. Κι ο «αλύτρωτος» επίσης. Δεν κατοικεί πουθενά αλλού παρά μονάχα στο μυαλό μας.

50.000 λέξεις κι ούτε μία «εμμονή». Μα ποιον κοροϊδεύω; 50.000 λέξεις, 50.000 εμμονές.

50.000 λέξεις, καμιά ικεσία. Γνωρίζουν όλοι καλά σε τι μπορούν να ελπίζουν.

50.000 λέξεις, 1 γράμμα κι αυτό δεν παραδόθηκε πότε.

«Πολυαγαπημέν

Στο διάολο και οι προσφωνήσεις. Στο διάολο και οι λέξεις αγάπης, στο διάολο και οι τιμές και η τρυφερότητα και όλα, μ’ ακούς; Όχι, φυσικά δεν μ’ ακούς, δεν θα μάθεις τίποτα από όσα σου γράφω γιατί ποτέ δεν μου έδωσες την ευκαιρία να τα πω, πήρες τις αποφάσεις σου, έκλεισες την πόρτα και εμένα με άφησες απ’ έξω, «για το καλό μου».

Τι σκατά, νομίζεις, ξέρεις για το καλό μου;»

Μέρα Μαΐου

Απόδραση στην φύση, φάνταζε εκείνο το μεσημέρι της Κυριακής η εξόρμηση του Γιώργου με την οικογένεια του, έξω απ΄την Θεσσαλονίκη. Είχε εκδράμει στον Χορτιάτη μερικά χιλιόμετρα μακρύτερα, απ’ το πολύβουο και πολυσύχναστο κέντρο μαζί με την σύζυγο του Ιωάννα, και την κόρη τους Μελίνα.

Επικίνδυνες μαγειρικές

Μια γυναίκα αράχνη μπλέκει στα δίχτυα της δυο άντρες, έναν μεγαλύτερης ηλικίας και έναν νεαρό. Και οι δύο έχουν ένα κοινό. Μένουν στην ίδια πολυκατοικία και της κάνουν τα γευστικά χατίρια που καταλήγουν πάντα σε ερωτική πανδαισία…

Λογοτεχνικοί διαγωνισμοί

✎Πέμπτος διαγωνισμός ποίησης με ελεύθερο θέμα από την ιστοσελίδα bonsaistories.gr

Το bonsaistories.gr διοργανώνει τον πέμπτο διαγωνισμό ποιήσεως, με ελεύθερο θέμα. Το κάθε ποίημα που θα υποβληθεί από τους συμμετέχοντες, θα πρέπει να είναι αδημοσίευτο και να μην ξεπερνά τους 40 στίχους. Η υποβολή των έργων πρέπει να γίνεται σε αρχείο Word. Ο κάθε ποιητής συμμετέχει με ένα ποίημα. Τα ποιήματα, για τη διασφάλιση της διαφάνειας της διαδικασίας, θα αποστέλλονται με ψευδώνυμο στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση: elenachris8@gmail.com. Στο ίδιο μέιλ, αλλά σε ξεχωριστό αρχείο, θα αποστέλλονται τα πραγματικά στοιχεία των συμμετεχόντων. Η υποβολή των συμμετοχών ξεκινά 8/4/2019 και ολοκληρώνεται στις 31/5/2019. Οι ποιητές φέρουν την αποκλειστική ευθύνη για την πατρότητα και τα πνευματικά δικαιώματα των ποιημάτων που θα στείλουν στον διαγωνισμό. Σε περίπτωση καταγγελίας για λογοκλοπή, η ιστοσελίδα bonsaistories.gr ουδεμία ευθύνη φέρει, και για την προστασία της διαδικασίας, θα ακυρώνεται κατόπιν σχετικής απόφασης, η συμμετοχή που έχει καταγγελθεί για λογοκλοπή.

Ο Μιχάλης Κατσιμπάρδης Στα μούτρα σου

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Μ.Κ.: Νομίζω ότι κυκλοφορούσε ανεξέλεγκτα μέσα στο μυαλό μου από τότε που απομακρύνθηκα ηλικιακά από τα παιδικά μου χρόνια.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;

Μ.Κ.: Σε πολλούς και απίθανους τόπους. Σε παραλία, σε νυχτερινό πλοίο, στο μετρό, περιμένοντας το πλυντήριο για ν’ απλώσω ρούχα…

Πόσο χρόνο σάς πήρε η συγγραφή;

Μ.Κ.: Γράφτηκε πολύ πολύ σύντομα. Σε διάστημα περίπου έξι μηνών.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Μ.Κ.: Μια φρέσκια ματιά στα ανθηρά παιδικά μας χρόνια.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;

Μ.Κ.: Στο βιβλίο σκιαγραφείται η ζωντανή δράση και τα συναισθήματα μιας παρέας εννιάχρονων στην εποχή της δικτατορίας, με επίκεντρο τον ευαίσθητο Γιωργή.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;

Μ.Κ.: Το ότι με έκανε σε όλη τη διάρκεια της συγγραφής να ξαναφορέσω κοντά παντελονάκια και ν’ αντικρίσω τον κόσμο μέσα από τα άδολα μάτια ενός παιδιού.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;

Μ.Κ.: Αναμφίβολα ο πρωταγωνιστής, με τον οποίο ταυτίστηκα τόσο ώστε με ανάγκασε να γράψω γι’ αυτόν σε τρίτο πρόσωπο για να κρατήσω τα προσχήματα.

Ο Χορός του Σίβα

Όταν φτάνει στα χέρια σου βιβλίο που υπογράφει ο Άγγελος Μπάκας και έχει υπότιτλο επτά αληθινές ιστορίες και τέσσερα μυστικά παραμύθια, καταλαβαίνεις ότι με αυτό πρέπει να ασχοληθείς. Και η αλήθεια είναι ότι ο συγγραφέας έχει καλλιεργήσει τη φήμη τού «παραμυθά», όχι αυτού που γράφει ανύπαρκτες ιστορίες για παιδιά, μα εκείνου που μπλέκει το μύθο, το θρύλο, τις αρχαίες σοφίες, τελετουργίες και τη φιλοσοφία με την σύγχρονη εποχή. Ξέρεις πια ότι προσφέρει ταξίδι, εμπειρία, σοφία, εξωτικά αρώματα, κουλτούρα... και παράλληλα, διασκέδαση.

Η Εριέττα και το βιβλίο φαντασίας

Όταν ακούς ότι ένας φίλος σου εξέδωσε παραμύθι, ενώ δεν ήξερες ούτε πως είναι καλός σε αυτό το είδος συγγραφής ούτε πως του αρέσει (αυτό), είναι επόμενο να είσαι κομματάκι επιφυλακτικός -τουλάχιστον εγώ ήμουν.

Η Μάριαμ Πολυγένη, πέρα από κειμενογράφος, εκφωνήτρια, αρχισυντάκτρια σε sites μεγάλης επισκεψιμότητας και ιδρύτρια του emotions.gr, έχει και απίστευτη μεταδοτικότητα -γιατί μια πένα από μόνη της δεν κάνει κανέναν συγγραφέα. Έτσι, παρά την επιφυλακτικότητά μου και το κάποιο «άγχος» που έχω όταν πρόκειται να δώσω κριτική σε έναν φίλο, «Η Εριέττα και το βιβλίο φαντασίας» μού έλυσαν το δεξί χέρι κι ελευθέρωσαν τη φωνή του μυαλού.

Η Ελπίδα Μηναδάκη και Η μπαλαρίνα που δεν χόρευε

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Ε.Μ.: Κατ’ αρχάς, ο Ντεγκά είναι ένας ζωγράφος που εκτιμώ πολύ. Εκτός από εξαιρετικός ζωγράφος, είχε περάσει αρκετά δύσκολα χρόνια. Ο ίδιος έχασε τη μητέρα του, αλλά και την όρασή του σε νεαρή ηλικία, παρόλα αυτά δεν έχασε το πάθος και την πίστη του σε αυτό που αγαπούσε. Η ιστορία του, η ζωγραφική του και η αγάπη του για τον χορό αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για μένα. Η φράση του «Ο χορός είναι σαν να ονειρεύεσαι στις μύτες των ποδιών σου» αποτυπώνει όλη εκείνη τη δύναμη της θέλησης που όλοι χρειαζόμαστε για να πετύχουμε και που αναφέρεται το βιβλίο. Πόσο μάλλον, αυτή που χρειάζεται ένα μικρό κορίτσι που ονειρεύεται και του κόβουν τα φτερά νωρίς. Μέσα από μια τρυφερή, παιδική ιστορία, αποτυπώνονται πολλά νοήματα. Οι αγωνίες ενός παιδιού, το bulling, η σχέση με τους προγόνους μας, με την τέχνη, τα όνειρά μας, αλλά και πόσο σημαντικό είναι να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους να πιστεύουν σε εμάς. Τα παιδιά μπορούν να καταφέρουν τα πάντα. Αρκεί να τους δώσουμε τα εφόδια, ώστε να το πιστέψουν!

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Ε.Μ.: Μπορείς!