Άκρως συμπαντικό

Η Σάρλοτ Τζόουνς είναι Αγγλίδα ηθοποιός, σεναριογράφος και θεατρική συγγραφέας. Το έργο της «Άκρως συμπαντικό» (πρωτότυπος τίτλος Humble Boy) παίχτηκε για πρώτη φορά το 2001 στη σκηνή Cottesloe του Εθνικού Θεάτρου στο Λονδίνο με πρωταγωνιστές τον Σάιμον Ράσελ Μπιλ και την Νταϊάνα Ρινγκ και κέρδισε αρκετά βραβεία, ανάμεσά τους δύο βραβεία Ολίβιε για τα σκηνικά του και για δεύτερο γυναικείο ρόλο. Έκτοτε παρουσιάστηκε σε πολλές σκηνές ανά τον κόσμο, όπως στο Τορόντο, στο Βανκούβερ και στην Αλμπέρτα.

Γιατί σε μένα;

Γιάννη Σμίχελη

Η ανάγκη να γράψω τα παρακάτω κείμενα

Οφείλεται στο αναπάντητο μέχρι σήμερα ερώτημα

Γιατί σε μένα;

Σίγουρα η θέση του οικογενειακού εστιατορίου

Στο κέντρο μιας μικρής πόλης

Είναι χώρος συνάντησης παρά πολλών κατοίκων της

Το χρέος της αλήθειας, Μισέλ Φουκό

Εισαγωγή

Το φθινόπωρο του 1983, ένα χρόνο πριν από τον θάνατό του, ο Μισέλ Φουκό, έκανε έξι μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, αφιερωμένα σε ένα θέμα ιδιαίτερα ενδιαφέρον, την ελληνική «παρρησία».

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα τμήμα μιας ευρύτερης έρευνας στην οποία ο Φουκό αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο Γάλλος φιλόσοφος ανατρέχει στις ρίζες της «κριτικής παράδοσης της Δύσης». Στόχος του είναι η συγκρότηση μιας «γενεαλογίας της κριτικής στάσης στη δυτική φιλοσοφία». Στο επίκεντρο της έρευνάς του βρίσκεται η Ελλάδα και η αρχαιοελληνική φιλοσοφία. Στην Ελλάδα του 5ου π.Χ. αιώνα, ο Φουκό, συναντάει τα πρώτα ίχνη μιας αρετής που χάνεται έπειτα στο χριστιανικό κόσμο. Το όνομα αυτής της αρετής είναι «παρρησία». Το νόημά της είναι: «να λέμε την αλήθεια».

Λογικό-ηθικό ερώτημα αλήθειας

Η «αλήθεια» είναι η θεμελιώδης έννοια της φιλοσοφίας. Όταν γίνεται λόγος για την αλήθεια αναδύονται αμέσως δύο προβλήματα. Το πρώτο είναι το «λογικό-επιστημολογικό» πρόβλημα, το πρόβλημα δηλαδή του προσδιορισμού των κριτηρίων τα οποία μας επιτρέπουν να διακρίνουμε αν μια πρόταση είναι αληθινή ή όχι. Το δεύτερο πρόβλημα είναι το «ηθικό-πολιτικό», το πρόβλημα δηλαδή της δυνατότητας να λέμε την αλήθεια, όπου κρίνεται όχι η τυπική ορθότητα του λόγου, αλλά το δικαίωμα ή η υποχρέωση να λέμε την αλήθεια.

Η Ελευθερία Καραδήμου Στο σύμπλεγμα της αράχνης

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Ελευθερία Καραδήμου: Η ιδέα μου ήρθε για πρώτη φορά σε ηλικία 8 χρονών. Ήθελα με τον δικό μου τρόπο να γράψω μια ιστορία και τον έλεγχο να τον έχω εγώ, δηλαδή να μπορώ εγώ να κάνω μια αρχή, μέση και φυσικά να δώσω ένα δικό μου τέλος. Έτσι και άρχισα να γράφω. Φυσικά σε κάθε βιβλίο υπάρχει και μια αληθινή ιστορία. Φυσικά το εμπλουτίζω με δική μου φαντασία πάντα… Έτσι το πρώτο μου βιβλίο το έχω γραμμένο σε σχολικό τετράδιο. Και από τότε έχω γράψει συνολικά 15 βιβλία και ένα από αυτά είναι και το «Σύμπλεγμα της αράχνης». Η ιδέα του βιβλίου, μου ήρθε όταν άκουσα κάποιος να λέει την ιστορία του, ότι γνώρισε και αγάπησε τη γυναίκα του, που ήταν 20 χρόνια μικρότερή του και τελικά μετά από κάποια χρόνια γάμου, αυτή τα έμπλεξε με κάποιον υπάλληλό του… Τώρα όλα τα υπόλοιπα είναι δική μου φαντασία.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;

Ε.Κ.: Μου αρέσει να γράφω πάντα περιπέτειες και να έχουν πάντα το πάθος την ίντριγκα και το έγκλημα. Για αυτό τον λόγο τα περισσότερα βιβλία μου είναι αστυνομικά ή κρατούν ένα κομμάτι θρίλερ μέσα τους. Μου αρέσει να υπάρχει ησυχία όταν γράφω και για αυτό τον λόγο τις περισσότερες φορές απομονώνομαι.

Dogville

Στην απομονωμένη κωμόπολη Dogville της Αμερικής του 1930 έρχεται μια κοπέλα να ζητήσει καταφύγιο και αναστατώνει τη ρουτίνα των απομονωμένων κατοίκων. Ποιος την κυνηγάει και γιατί; Πώς θα κερδίσει την εμπιστοσύνη τους; Τι θα συμβεί που θα αλλάξει τη στάση όλων; Πώς γίνεται η Γκρέις, κυνηγημένη από άγνωστους αρχικά διώκτες, να πέφτει τελικά θύμα εκμετάλλευσης και κακοποίησης;

Η ζωή αλλιώς

«Η ζωή αλλιώς» (ή «Η μεγάλη ανατροπή», θα μπορούσε επίσης να ήταν τίτλος του βιβλίου) είναι ένα μυθιστόρημα της Αναστασίας Ξενοφώντος-Γαϊτάνου, βασισμένο σε προσωπικά βιώματα, όπως διαβάζω στο εξώφυλλό του.

Έχω να πω ότι με μάγεψε με τη ροή του λόγου, όσο λίγα βιβλία μπορούν. Από τη στιγμή που το ξεκίνησα, χάθηκα στην κυριολεξία στον κόσμο των τεσσάρων πρωταγωνιστών του. Και λέω τεσσάρων, γιατί εκτός από τις ζωές των τριών κύριων ηρώων που παρουσιάζονται (της Κατερίνας, της Ειρήνης και του Πέτρου), υπάρχει κι ένας συνδετικός κρίκος που τους ενώνει, μια τέταρτη ηρωίδα που παίζει, με τον δικό της τρόπο, καταλυτικό ρόλο στις σημαντικές αποφάσεις που θα πάρουν.

Η αριστοτεχνική νεοκλασική γλυπτική του Μαγιόλ

O Aristide Maillol (Αριστίντ Μαγιόλ) γεννήθηκε το 1861. Ασχολήθηκε αρχικά με τη ζωγραφική και το 1882 μπήκε με υποτροφία στην Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, όπου μαθήτευσε στα εργαστήρια του Ζαν-Λεόν Ζερόμ και Αλεξάντρ Καμπανέλ. Ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που πήραν μέρος στο Σαλόν των Ανεξαρτήτων, αμέσως μετά την ίδρυσή του, το 1884. Συνδέθηκε, μέσω του Πολ Σεριζιέ (1864-1927) και του Μορίς Ντενί (1870-1943), με το πρωτοποριακό κίνημα των συμβολιστών Ναμπί (Nabis) και μέχρι το 1904 ζωγράφιζε έργα επηρεασμένα από την ιδιότυπη τεχνοτροπία τους. Το 1893 ίδρυσε στην Banyuls-sur-Mer ένα εργοστάσιο ταπισερί για διακοσμητικούς τάπητες τοίχων. Διάλεγε πάντα εξαιρετικής ποιότητας νήματα και χρησιμοποιούσε φυτικά χρώματα που έφτιαχνε ο ίδιος. Το 1894 συνάντησε τον Πολ Γκογκέν στις Βρυξέλλες και ακολουθώντας το παράδειγμά του φιλοτέχνησε ξυλόγλυπτα και αγαλματίδια από τερακότα.

The Double Life of Veronika (the soundtrack)

Το 1991 κυκλοφόρησε η ταινία του Κριστόφ Κισλόφσκι «The Double Life of Veronika» (La double vie de Véronique) με πρωταγωνιστές τους: Ιρέν Ζακόμπ, Βλάντισλαβ Κοβάλσκι, Κελίνα Γέντρουσικ κ.α. Τα εκπληκτικά πλάνα του Κισλόφσκι αιχμαλωτίζουν τον θεατή παραδίδοντάς του μαθήματα ποιοτικού κινηματογράφου και, την ίδια στιγμή, τον βυθίζουν σε έναν ονειρικό κόσμο, στον οποίο ο σκηνοθέτης φροντίζει να δώσει μεταφυσική διάσταση. Δεν είναι μόνο η εκπληκτική σκηνοθεσία, μια πανδαισία εικόνων, η φωτογραφία του Σλάβομιρ Ίντζιακ, το σενάριο των Κριστόφ Κισλόφσκι και Κριστόφ Πρέσιεβιτς· στην καλλιτεχνική επιτυχία της ταινίας συνέβαλε και η μουσική υπόκρουση του Πολωνού συνθέτη Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ.