Κόκκινος ιπποπόταμος

Η μουσική της τζαζ συνοδεύει εξαιρετικά έναν μονόλογο από αυτούς που πρέπει να δεις.

Η ιστορία μιας καθηγήτριας Ιστορίας που δεν υπέκυψε σε καμία πίεση υπερασπιζόμενη τα ιδανικά της και τον έρωτα, που συνάντησε ένα βράδυ απρόσμενα και την σημάδεψε για πάντα.

Ένας άνδρας που δεν θα ξεχάσει ποτέ και που ίσως να χάθηκε για πάντα.

Εκείνη κατηγορείται ότι ήξερε και δεν μίλαγε.

Το σύστημα θέλει την υποταγή της και την αποκήρυξή του, μόνο που εκείνη δεν θα το κάνει αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Την ιστορία της θα την διηγηθεί μόνο η ίδια χωρίς μεσάζοντες.

Ακροατές σύζυγοι

Στο μυθιστόρημά μου προσπάθησα να μεταφέρω μέσω της πλοκής, στους βασικούς ήρωες –τον Παύλο και την Νεφέλη– κάποιους από τους δικούς μου ρυθμούς δράσης, σκέψης, εξέλιξης αλλά όχι συμπεριφοράς. Οι ήρωες μου, όπως και εγώ, φαίνεται να έχουν επιλέξει ελεύθερα τους ρυθμούς αυτούς και τον τρόπο ζωής που χαρακτηρίζουν την κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή χωρίς να υποχρεώνονται σε ανεπιθύμητους συμβιβασμούς. Διεκδικούν συνεχώς την προσωπική τους ελευθερία, ισορροπώντας ανάμεσα στις πολύ απαιτητικές επαγγελματικές και κοινωνικο-οικογενειακές υποχρεώσεις τους. Φαίνεται ότι το καταφέρνουν τελικά με μικρές απώλειες, «με πυξίδα τις φιλοσοφικές και ιδεολογικές τους αναζητήσεις» και φυσικά τον διάλογο.

Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία

Υπάρχει κάποιος άραγε που δεν γνωρίζει ένα από τα πιο κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία του Καρόλου Ντίκενς; Ένα μυθιστόρημα που έχει παιχθεί σε πολλά θέατρα ανά τον κόσμο, διασκευασμένο και παιγμένο με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, είναι σίγουρα το απόλυτο ζητούμενο της εποχής των γιορτών παγκοσμίως. Το θέμα τώρα είναι ο τρόπος που επιλέγεται για να παιχθεί. Φυσικά υπάρχουν πολύ πετυχημένες παραστάσεις που μεταφέρουν την ιστορία του Σκρουτζ σωστά αλλά όχι πάντα, έτσι δεν είναι;

Αντώνης Φωκάς

Σε μια θεατρική παράσταση, εκτός από τους εμφανείς ήρωες, τους ηθοποιούς, υπάρχουν κι άλλοι ήρωες όπως ο θεατρικός συγγραφέας, ο σκηνοθέτης, ο μουσικός, ο μεταφραστής –αν το έργο είναι γραμμένο σε άλλη γλώσσα–, ο σκηνογράφος, ο ενδυματολόγος... Από τους σημαντικότερους ενδυματολόγους που πέρασαν ποτέ από τον τόπο μας και κατ' ουσίαν ο πρώτος για το ελληνικό θέατρο ήταν ο Αντώνης Φωκάς. Οι ενδυματολογικές του δημιουργίες βοήθησαν τους ηθοποιούς κατά πολύ στην ερμηνεία των ρόλων τους. Αν και εργάστηκε επί σειρά ετών ως τραπεζικός υπάλληλος, έχει μείνει στην ιστορία του θεάτρου ως ένας μέγιστος ενδυματολόγος.

Στην τελευταία στροφή

Η αγαπημένη συγγραφέας των επιτυχιών, σε αυτό της το μυθιστόρημα, βάζει σε πρωταγωνιστικούς ρόλους ήρωες που ερωτεύονται παράφορα. Που δίνουν όρκους στον βωμό της αγάπης. Αλλιώς όμως συμβαίνουν τα πράγματα στη ζωή και αλλιώς στα βιβλία. Ή μπορεί να συμβαίνει και το ακριβώς αντίθετο.

Το πορτρέτο: Πηνελόπη Δέλτα

Το πορτρέτο: Πηνελόπη Δέλτα, στο θέατρο Από Μηχανής, με τη Δήμητρα Παπαδήμα σε έναν ρόλο έκπληξη όπου μας καθήλωσε με την ερμηνεία της. Το κείμενο της ίδιας, η σκηνοθεσία της κόρης της Θαλασσινής Βοσταντζόγλου και η μουσική, η οποία μας ταξίδεψε τόσο μελωδικά, της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.

Ένας μονόλογος για τη ζωή της σπουδαίας Ελληνίδας συγγραφέα παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας, της οποίας τα έργα γίνονται ανάρπαστα μέχρι και σήμερα από τους λάτρεις του είδους. Ο μάγκας, Τα μυστικά του βάλτου, Ο τρελαντώνης, Παραμύθι χωρίς όνομα είναι μερικά από τα πιο γνωστά της διηγήματα.

Εις Άδου κάθοδος

Ένα βροχερό, φθινοπωριάτικο απόγευμα κατέστη το ιδανικό σκηνικό για να μπω στο κλίμα της ποιητικής συλλογής Εις Άδου κάθοδος, του Αντρέα Πολυκάρπου από τις εκδόσεις Σμίλη. Η μελαγχολία της εποχής ταίριαξε γάντι με τις εξίσου θλιμμένες λέξεις του σκιερού κόσμου του. Ενός κόσμου ονειρικά πένθιμου, που υμνεί τόσο τον θάνατο, επίτηδες ίσως –θα έλεγε κάποιος υποψιασμένος– για να εξυψώσει περίτρανα το κάλλος της ζωής. Ολόκληρη η ποιητική συλλογή φαντάζει σαν γοτθικό αλληγορικό παραμύθι μεταφυσικού τρόμου, όπου οι ζωντανοί συνομιλούν με τους νεκρούς, μύστες παγανιστικών θρησκειών με αγίους, άγγελοι με διαβολικά όντα. Θα μπορούσαν να είναι οι πολλαπλές εκδοχές του σκοτεινού Εγώ, κατά μια φροϋδική ανάλυση.

Η Ελένη Σωτηροπούλου και η Λαίδη Μάκβεθ!

Η παράσταση

Η παράσταση δεν περιορίζεται στην αναβίωση ενός κλασικού έργου, αλλά το μεταμορφώνει: η έμφαση στη σχέση –στο ζευγάρι– αποτελεί κεντρικό μοτίβο. Η λαίδη Μάκβεθ –και ο σύζυγός της– είναι ένα... πληγωμένο ζευγάρι που προσπαθεί απεγνωσμένα να κατακτήσει το μέλλον. Αυτό ανοίγει έναν δρόμο προσέγγισης που έχει σύγχρονο αποτύπωμα: η φιλοδοξία, η εξουσία, η ενοχή και η απώλεια εκφέρονται ως στοιχεία της ανθρώπινης ύπαρξης και όχι απλώς ως ιστορικές κατηγορίες. Σε μια εποχή όπου η εξουσία αμφισβητείται, όπου οι σχέσεις αντιπαρατίθενται με τις δομές, η παράσταση βρίσκει έκφραση που αφορά και το σήμερα.

Φώτης ο εφταπόδης

Μικροί και αγαπημένοι μου φίλοι, με αφορμή το παιδικό βιβλίο της συγγραφέως Άλκηστης Ψάλτη, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος της παρουσίασης, θα μιλήσουμε για μια έννοια ευαίσθητη που έχει ανάγκη την αγκαλιά όλων μας. Θα μιλήσουμε, για τη διαφορετικότητα. Ναι, ξέρω, πολλά έχουμε συζητήσει μαζί, πολλά έχουμε διαβάσει και να είστε σίγουροι ότι θα πούμε ακόμα περισσότερα με κάθε αφορμή που θα μας δίνεται!

(Love me) Tinder

(Love me) Tinder στο Theatre of the NO, σε κείμενο και σκηνοθεσία Νίκου Φυτά. Παίζουν: Τζίνα Σταυρουλάκη, Μαριλένα Καβάζη, Τερέζα Βροντίση, Γιάννης Οιχαλιώτης, Νάσος Τόλιας.

Ο έρωτας στην εποχή της τεχνολογίας. Αλγόριθμοι και swipe up (κίνηση σάρωσης προς τα πάνω στην οθόνη μιας συσκευής για να αποκαλυφθεί ένας σύνδεσμος). Tinder: δημοφιλής εφαρμογή γνωριμιών που επιτρέπει στους χρήστες να βρίσκουν άτομα που τους ταιριάζουν οπτικά αφού περιλαμβάνει και φωτογραφίες, αλλά και ειδικά αφού περιέχει πληροφορίες για το άτομο που απεικονίζεται στην οθόνη.