Ο Γιάννης Τσιτσίμης και Ο άνεμος χορεύει ανάμεσα στις καλαμιές

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Γιάννης Τσιτσίμης: Ο δοσιλογισμός και οι συνεργάτες του φασισμού στη χώρα μας που δεν δικάστηκαν ποτέ, αντιθέτως διέπρεψαν και ο απόγονοί τους δημιούργησαν τις βάσεις για το οργανωμένο έγκλημα στη χώρα μας.

Πώς βιώνετε την εμπειρία της ανάγνωσης των έργων σας μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν αυτά έχουν τυπωθεί σε ένα βιβλίο και έχει περάσει καιρός από τη δημιουργία τους; Εξακολουθείτε να συμφωνείτε και να έχετε τον ίδιο ενθουσιασμό;

Γ.Τ.: Όλα μου τα βιβλία (και τα 8) είναι παιδιά μου, επομένως μπορεί ένας πατέρας να αρνηθεί ή να μη συμφωνεί στο τέλος με τα παιδιά του (ακόμη κι αν παραστράτησαν κάπου...);

Έχετε διαφωνήσει ποτέ με τον δημιουργικό εαυτό σας;

Γ.Τ.: Με τον εαυτό μου διαφωνώ καθημερινά σε πολλά πράγματα και επιλογές, αυτό είναι το μυστικό για να έχεις εσωτερική αρμονία και ισορροπημένο δρόμο...

Γεωγραφικός, μουσικός και λογοτεχνικός περίπατος στις Εβρίδες

Έχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγεί χίλια μίλια περ' απ' τις Εβρίδες.

Έγραφε ο Νίκος Καββαδίας στο ποίημά του Πούσι. Το πούσι είναι, σα να λέμε, η ομίχλη και ο θαλασσόλυκος κάτι θα ήξερε. Δασκαλεμένοι λοιπόν εμείς είπαμε να μην το ριψοκινδυνεύσουμε και μείναμε σ' αυτές· δεν επιχειρήσαμε να εξερευνήσουμε πιο μακριά. Ούτε καν στα νησιά St. Kilda –τα δυτικότερα του συμπλέγματος που βρίσκονται μόλις 35 ναυτικά μίλια παραέξω– δεν πήγαμε, για σιγουριά. Καλό μας έκανε, από κάθε άποψη, δεν μπορώ να πω. Χάσαμε όμως την μοναδική ίσως ευκαιρία να δούμε τα περίφημα puffins (θαλασσοψιττακούς), τα παχουλά ασπρόμαυρα πουλιά με τα κόκκινα ράμφη.

Οι Εβρίδες είναι ένα σύμπλεγμα νησιών ή αρχιπέλαγος δυτικά της Σκωτίας, στην οποία ανήκουν διοικητικά. Βρίσκονται δηλαδή στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό. Ήταν, κατά συνέπεια, υπό την επιρροή των Νορβηγών Βίκινγκς για αιώνες, όπως ήταν και τα ανατολικά νησιά της. Είναι αναμενόμενο να έχουν αφήσει και τα ανεξίτηλα ίχνη τους. Όπως συνηθίζεται πάντως δεν είχαν γίνει όλα ειρηνικά. Ανάλογα με την απόστασή τους από την «ηπειρωτική» χώρα διαιρούνται σε εσωτερικές (inner) και εξωτερικές (outer). Σε μία από τις εσωτερικές, το νησί Skye, πας από γέφυρα, στις υπόλοιπες και στις εξωτερικές μόνο με καράβι ή κολύμπι! Αν βέβαια δεν είσαι πολύ της περιπέτειας υπάρχει και το αεροπλάνο! Τρεις από τις εσωτερικές φημίζονται και για το ουίσκι τους. Αυτές είναι τα νησιά Skye, Jura και Islay. Όχι πως υστερεί και η υπόλοιπη Σκωτία δηλαδή, αλλά άμα σου βγει τ' όνομα! Οι εξωτερικές έχουν, όπως θα δούμε, άλλου είδους χάρες. Μην φανταστείτε βέβαια ότι δεν μπορείς να τις συνδυάσεις με αυτό το ποτό ή τις ντόπιες μπίρες· κάθε άλλο!

Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ

Το θέατρο Ζίνα φιλοξενεί ένα υπέροχο κλασικό έργο με τίτλο Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Έντουαρντ Άλμπι, που είναι επί της ουσίας ένα δράμα που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και στο θρίλερ.

Το 1966, για πρώτη φορά, παρουσιάστηκε η ταινία με λαμπρούς πρωταγωνιστές την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον καθώς και τους Τζορτζ Σιγκάλ και Σάντι Ντέιβις συγκεντρώνοντας πολύ καλές κριτικές και δύο Όσκαρ, του πρώτου γυναικείου ρόλου στην Τέιλορ και του δεύτερου στην Ντέιβις, αλλά και δύο βραβεία BAFTA, ένα για την καλύτερη ταινία και ένα για τον καλύτερο Βρετανό ηθοποιό, στον Μπάρτον.

Αγία Ιωάννα

Ένα έργο από τον Ιρλανδό Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, έναν από τους καλύτερους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας, με τίτλο Αγία Ιωάννα που αναφέρεται στην αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της Γαλλίδας χωριατοπούλας Ζαν ντ' Αρκ που έσωσε την Γαλλία από τους Βρετανούς επιδρομείς και ένωσε τους Γάλλους. Ήταν μια εθνική ηρωίδα ή όργανο από κάποιους για να παρασύρει τους Γάλλους να πιστέψουν στην θεϊκή ιδιότητα της χωριατοπούλας για τα δικά τους σχέδια;

Φιλοκτήτης

Ο Φιλοκτήτης του Σοφοκλή θεωρείται από τους μελετητές του αρχαίου δράματος τραγωδία συμφιλίωσης. Η φύση του μύθου κινείται σε ρεαλιστικά επίπεδα χωρίς όμως να είναι μια από τις ρεαλιστικότερες τραγωδίες στον τομέα του αρχαίου δράματος. Όπως συνέβη και στις τραγωδίες του Ευριπίδη (Ανδρομάχη, Άλκηστις, Ελένη, Ίων κ.α.). Εδώ οι στίχοι τείνουν να είναι ένας πολυδιάστατος ρόλος, ο Φιλοκτήτης είναι περήφανος, νιώθει ελεύθερος παρόλο το πρόβλημα που υπάρχει και τον κατατρώει. Όμως, πολλές φορές νιώθει λύπη για τον εαυτό του ή καλύτερα πάντα λυπάται για την ατυχία του.

Purgatorio

Purgatorio στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός, του Ariel Dorfman, σε σκηνοθεσία Χρήστου Ντόβα, με τον ίδιο στη σκηνή και την Έφη Σισμανίδου.

Purgatorio σημαίνει καθαρτήριο (δαντικό καθαρτήριο). Συμβολίζει την εσωτερική πάλη για τελειοποίηση και εξαγνισμό, μία κατάσταση οδύνης με προοπτική τη λύτρωση.

Μια παρέκταση του μύθου της Μήδειας και του Ιάσονα, σε έναν μη χρόνο και έναν μη τόπο, που μοιάζει με κάτι σαν φρενοκομείο. Ένα εναλλασσόμενο παιχνίδι ρόλων μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου, του θύτη και του θύματος κάτω από το άγρυπνο μάτι υψηλών ιστάμενων προσώπων που τους παρακολουθούν μέσα από βιντεοκάμερες.

Κώστας Βάρναλης

Ο Κώστας Βάρναλης υπήρξε από τους σημαντικότερους, πολυγραφότατους και πνευματικούς ανθρώπους που έμεινε στην ιστορία. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τα πολλά ποιήματά του όμως είχε γράψει και διάφορα αφηγηματικά έργα, έκανε πολλές μεταφράσεις και κριτικές.

Γεννήθηκε το 1884 στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας όπου και έζησε από κοντά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο που έγινε το 1897. Σπούδασε και αποφοίτησε στο ελληνικό σχολείο το 1898 και συνέχισε τις σπουδές του στα Ζαρίφεια διδασκαλεία, που βρίσκονται στη Φιλιππούπολη, όπου και τον υποστήριξε ο Μητροπολίτης Αγχιάλου. Έμεινε στην Αθήνα όπου άρχισε να σπουδάζει φιλολογία. Μετέπειτα πήρε μέρος για τη διαμάχη που είχε ξεσπάσει για το γλωσσικό ζήτημα ως υποστηρικτής για τους δημοτικιστές.

Terror

Επειδή στη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο, έτσι γίνεται και στην τέχνη και φυσικά το Terror είναι μία παράσταση που διανύει τον πέμπτο χρόνο παρουσίας στο ελληνικό θέατρο και αποδεικνύει, αναμφίβολα, ότι το ελληνικό κοινό την έχει ξεχωρίσει. Ο Γερμανός συγγραφέας Φέρντιναντ φον Σίραχ έχει γράψει αυτό το έξοχο έργο που έχει ταξιδέψει σε πάρα πολλές σκηνές ανά τον κόσμο κάνοντας αυτό το δικαστικό δράμα μια μεγάλη επιτυχία.

Το νέο και όμορφο θέατρο Φιλίπ, που έχει φτιάξει ο Χρήστος Τριπόδης με πολύ μεράκι, φιλοξενεί το 2025 αυτή την παράσταση, έχοντας αναλάβει την παραγωγή και την καλλιτεχνική διεύθυνση της παράστασης, σε διασκευή της Μιρέλλας Παπαοικονόμου και σε σκηνοθεσία του Γιώργου Οικονόμου.

Οι εραστές της γραφής: Μύθοι και αλήθειες για τη συγγραφική διαδικασία

Το βιβλίο της Πασχαλιάς Τραυλού, Οι εραστές της γραφής: Μύθοι και αλήθειες για τη συγγραφική διαδικασία, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος, ξεχωρίζει κατά πολύ από τα βιβλία της συγγραφέως. Δεν πρόκειται απλώς για ένα εγχειρίδιο δημιουργικής γραφής, αλλά για μια βιωματική κατάθεση ψυχής, ένα τρυφερό και ταυτόχρονα ειλικρινές ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου που γράφει.

Η συγγραφέας προσεγγίζει τη γραφή όχι ως τεχνική δεξιότητα, αλλά ως υπαρξιακή πράξη. Ως ανάγκη, ως πάθος, ως βαθιά εσωτερική παρόρμηση. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες γίνεται σαφές πως το βιβλίο δεν απευθύνεται μόνο σε επίδοξους συγγραφείς, αλλά σε κάθε άνθρωπο που έχει νιώσει, έστω και μία φορά, την ανάγκη να εκφραστεί μέσω των λέξεων. Η Τραυλού δεν υψώνει το δάχτυλο του δασκάλου· στέκεται δίπλα στον αναγνώστη, συνοδοιπόρος και όχι αυθεντία.

Οικογένεια Τσεκμέ

Το πρόσφατα ανακαινισμένο θέατρο Πόλη, στο κέντρο της πρωτεύουσας, φιλοξενεί μια διαφορετική, έξυπνη κωμωδία, του εξαιρετικού Τόλη Παπαδημητρίου, με τον τίτλο Οικογένεια Τσεκμέ.

Μετά την υπέροχη κωμωδία που δημιούργησε και είδα δύο φορές, την Μαύρη σαμπούκα, που ενθουσίασε όπου προβλήθηκε, ο Τόλης Παπαδημητρίου προχώρησε στο ίδιο στιλ αλλά με ένα σενάριο πολύ πιο πολύπλοκο με επτά διαφορετικούς χαρακτήρες αυτή τη φορά δημιουργώντας έναν νέο μύθο για την κωμωδία: μοντέρνο, τρελό, απολαυστικό.

Ο Tόλης Παπαδημητρίου παίζει μαζί με τους Μαριλού Κατσαφάδου, Πηνελόπη Πλάκα, Κωνσταντίνο Γαβαλά, Αντώνη Στάμο, Αντώνη Καλομοιράκη και Άννη Θεοχάρη.

Για δύο ώρες δεν σταματά να βομβαρδίζει το κοινό με έξυπνες ατάκες και θεότρελο σενάριο προσφέροντας το γέλιο σε πολύ μεγάλες δόσεις.