Γιάννη Σμίχελη
Και τι που θα ξεσπιτωθώ
Στον δρόμο θα πέσω να κοιμηθώ
Σαν μια παρθένα κατσαρίδα
Μες στον πεζόδρομο θα συνουσιασθώ
Και τ' αυγά μου την ζωή θα δείξουν
στο κουρνιαχτό
Και τα λεφτά, που 'ναι τα λεφτά
Άφραγκος θα ξενιτευτώ
Πλύστρα, ζητιάνος, σκουπίδια μαζεύω
Κάτι θα κάνω, να φάω, να στανιάρω
Κι έστω μια στιγμή να ονειρευτώ
Με πούλησαν, με πάτησαν
Πλακώθηκα κι όταν χάθηκα
Ξαναβρέθηκα από μένα τον ίδιο
Σηκώθηκα και περπάτησα
Εκεί που δεν ήξερα έμαθα
Και όταν πικρά έκλαψα
Μόνο με το γέλιο τις ρυτίδες
Έκαψα
Όσο κι αν πλήρωσα, ακόμη και μες
Στις κατηγορίες και τις μπαμπεσιές
Έστω και στα τέσσερα, από την ψυχή μου
Σύρθηκα, και κρύφτηκα, και μ' ένοιωσα
Αέρα φώναξα στην μαύρη μου αύρα
Και σηκώνοντας το βλέμμα στον ουρανό
Ήδη οι ρίζες μου είχαν μάθει το μυστικό
Και από την άχνα μου ζεστάθηκα
Φωτίστηκα απ' τα κύτταρα που στο τίποτα
Για να σωθούν κρυφτήκαν
🌻
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2021
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής της Εβίτας Κανέλλου