Πώς σας ήρθε η ιδέα; Τι πυροδότησε τη συγγραφή αυτής της ιστορίας;
Μιχάλης Σκολιανός: Εμπνέομαι από πολλά πράγματα. Από καθημερινά ερεθίσματα. Από όλα, δηλαδή, εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν την πραγματικότητά μου. Η επαφή με άλλους ανθρώπους, η ανάγνωση ενός βιβλίου, η παρακολούθηση μιας ταινίας...
Τελικά, η αγάπη είναι υπαρξιακή μας ανάγκη; Ή κάτι που μεθοδεύεται μέσω στερεότυπων και αναζητάμε λόγω πρότυπων; Ή κάτι άλλο;
Σε ποιο βαθμό θα λέγατε πως το βιβλίο σας είναι βιογραφικό και κατά πόσο φαντασία; Από πού/πώς εμπνέεστε;
Μ.Σ.: Το βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας. Ελάχιστα στοιχεία με συνδέουν εσωτερικά με τον πρωταγωνιστή του βιβλίου. Ακόμη και τα εξωτερικά γεγονότα/περιστατικά του βιβλίου είναι, στο σύνολο τους, καθαρά προϊόντα φαντασίας.
Ανάμεσα στις αράδες-περιστατικά του ήρωα, περνάτε υποδόρια –όμως ξεκάθαρα– διάφορα κοινωνικά θέματα. Όπως για παράδειγμα, το καλλιτεχνικό δήθεν, το λογοτεχνικό δήθεν, το γυμναστηριακό δήθεν κ.ά. Διάφορα ζητήματα που παρατηρούμε πως «λειτουργούν» με αναληθή και πλασματικό τρόπο στην κοινωνία. Γιατί συμβαίνει κατά τη γνώμη σας αυτό; Προτιμάμε μια πλασματική πραγματικότητα από μια ρεαλιστική; Και, τέλος, μήπως είμαστε όλοι το ίδιο συνυπεύθυνοι;
Μ.Σ.: Το βιβλίο αποπειράται έναν σχολιασμό της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας. Μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή γίνεται μια κριτική της σύγχρονης κοινωνίας. Η κριτική, κυρίως, εστιάζει στη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου και στη δυστυχία που αυτή γεννά με όλες τις επακόλουθες συνέπειες.
Και οι υπόλοιποι χαρακτήρες του βιβλίου πέρα του πρωταγωνιστή είναι άνθρωποι πληγωμένοι και δυστυχισμένοι, οι οποίοι αδυνατούν να σχετιστούν ουσιαστικά με τον «Άλλον».
Θα λέγατε ότι ο ήρωας της νουβέλας σας είναι πιο συγκροτημένος και ρεαλιστής τελικά από τους περισσότερους, αφού παραμένει ειλικρινής και με τον εαυτό του αλλά και ως προς τους άλλους;
Μ.Σ.: Όχι δεν θα έλεγα ότι ο (αντι-)ήρωας της νουβέλας είναι πιο ρεαλιστής. Είναι, απλά, ένας βαθιά πληγωμένος άνθρωπος και σε μεγάλο βαθμό αποξενωμένος από το κοινωνικό του περιβάλλον. Για αυτό, ίσως, είναι κυνικός. Ρεαλιστή πάντως δεν θα τον χαρακτήριζα.
Πώς σχολιάζετε τη σύγχρονη μυθοπλασία;
Μ.Σ.: Υπάρχει πολύ μεγάλη παραγωγή βιβλίων διεθνώς. Εκδίδονται τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς εξαιρετικά βιβλία. Μερικές φορές, όμως, με τόσο μεγάλη βιβλιοπαραγωγή είναι δύσκολο να τα εντοπίσεις και καλά βιβλία χάνονται στον «σωρό».
Αυτά έγραψε ο Μιχάλης Σκολιανός, συγγραφέας της νουβέλας Στο κεφάλι μου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε:
Με κοιτάζει; Είμαι σίγουρος ότι με κοιτάζει. Μα είναι δυνατόν μια τόσο ωραία κοπέλα να κοιτάζει εμένα; Μήπως δεν είναι τόσο ωραία; Τη βλέπω ωραία επειδή είμαι μεθυσμένος; Και αν όμως όντως είναι ωραία; Όπως μου φαίνεται αυτήν τη στιγμή; Πρέπει να πάω να της μιλήσω. Πότε θα έχω ξανά την ευκαιρία να κάνω κάτι με μια τόσο ωραία κοπέλα; Και γιατί να μην έχω ξανά ευκαιρία; Αυτή η έλλειψη αυτοεκτίμησής μου…
Ένας νεαρός άντρας 30 χρονών, μεθυσμένος σε ένα μπαρ, προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του να πάει να μιλήσει σε μια κοπέλα που (νομίζει) ότι τον κοιτάζει.
Μια νουβέλα για την προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου να βρει τη θέση του σε έναν απρόσωπο κόσμο, μα κυρίως ένα βιβλίο για την απώλεια και την αναζήτηση της αγάπης ως υπαρξιακή ανάγκη.
O Μιχάλης Σκολιανός γεννήθηκε στο Μάντσεστερ του Κονέκτικατ, στις ΗΠΑ. Μεγάλωσε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στην Κοινωνιολογία του Δικαίου. Από τον Οκτώβριο του 2016 εργάζεται ως επιστημονικός συνεργάτης-καθηγητής στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού στη Ν. Μηχανιώνα. Από τον Οκτώβριο του 2020 είναι και επικεφαλής του προγράμματος Ναυτιλιακών Σπουδών στο Μητροπολιτικό Κολέγιο στη Θεσσαλονίκη. Η νουβέλα του Μ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν (2016) και το μυθιστόρημά του Αδιέξοδο από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη (2018). Επίσης, η διδακτορική του διατριβή Εξελικτισμός και Σχετικισμός στο Δίκαιο: Διάλογος μεταξύ φυσικού και θετικού δικαίου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σάκκουλα (2016). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα huffingtonpost.gr.