Τέσσερις ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις Βακχικόν, που έχουν να καταθέσουν και να ενθουσιάσουν κάθε φιλαναγνώστη, για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικούς τρόπους.
Ο Γιώργος Ωκωναΐτης Κωνσταντόπουλος υπογράφει το βιβλίο Ο άχρονος κόσμος και, αν και πρόκειται για την πρώτη του ποιητική συλλογή, εκπέμπει ωριμότητα ενώ ήδη ξεχωρίζει το δικό του προσωπικό ύφος: στις επαναλήψεις λέξεων και φράσεων στον ίδιο στίχο (Οι σταγόνες μοναχές οι σταγόνες μοναχές ή μα έναν μα έναν ή αρώματα βαθιά αρώματα βαθιά κ.ο.κ.), στην εμβάθυνση σε θέματα ζωής (η ζωή πρωταγωνιστεί), στην εμμονική σχεδόν χρήση των στοιχείων του νερού και της φωτιάς, στη σημειολογία των ονείρων, στους ολιγόλεξους στίχους με τις απρόοπτες ομοιοκαταληξίες, στις συνδέσεις, που έχει τοποθετήσει στρατηγικά και που ενώνουν με αδιόρατα νήματα το ένα κείμενο με το άλλο, και τέλος σε αυτό το «σκάψιμο» που πρέπει να κάνεις μέσα στις λέξεις για να δεις εκείνο που πραγματικά ή ουσιαστικά λέει/αφήνει εκεί. Είναι ένας απίστευτος δημιουργός που, ελπίζω, να μας προικίσει με πολλά έργα.
«Είμαι εδώ δίπλα σε μια τίγρηάγρια και τρομερήαυτήν τη γη, αυτήν τη γηδαγκώνομτάς με από το πόδικαι τραβολογώντας με απειλεί».
Το βιβλίο Μεταμορφώσεις του Φώτη Σκουρλέτη, που τον θυμάμαι από την πρώτη του συλλογή, Φαντάσματα, πραγματεύεται την απαραίτητη πάλη του ατόμου, μέσω μιας διαδικασίας επαναπροσδιορισμού, προς την αναγέννησή του. Και όχι μόνο του ανθρώπου καθώς θα βρείτε διάφορες γέννες στις σελίδες: μιας νέας μέρας, ενός καθαρού ουρανού, μιας άνοιξης, μιας αγάπης... που προκύπτουν μετά από τις απαραίτητες «μεταλλάξεις» ή αναζυμώσεις και υπογραμμίζουν τις μεταμορφώσεις (του). Στο εν κατακλείδι του όμως θα διακρίνετε την αξία της ζωής και τη δύναμή της όπως και την ανάγκη του αυτοπροσδιορισμού (μας). Επιπλέον, το βιβλίο κοσμείται από σκίτσα γραφίτη της Κατερίνας Παπανδρέου.
Τις περισσότερες φορές ο δρόμος προς την κόλαση είναι σκαμμένος με τα ίδια μας τα χέρια.Το κουνούπι δεν πετάει / για να συναντήσει / τον φονιά του.
Η τρίτη ποιητική συλλογή, που θα ήθελα να σας δείξω, είναι το Κόκκινο της αναχώρησης της Έρης Παπαγαλάνη. Η ποίηση σε αυτό το βιβλίο προσεγγίζει πιο ερωτικά πράγματα, θέματα συναισθηματικά και ζητήματα καρδιάς –όπως λέμε– ενώ το ύφος χαρακτηρίζεται από τους πολύλεξους στίχους, μια πιο περιγραφική ματιά-πένα και από τις ρίμες, που φαίνεται πως αρέσουν πάρα πολύ στη δημιουργό. Είναι ερωτική, είναι ρομαντική, είναι αισθαντική και –εδώ ίσως βρίσκεται ένα σημείο μεγάλης σημασίας– με άνεση αρεστή σε όλους τους φιλαναγνώστες. Αυτό που εννοώ είναι πως δεν χρειάζεται να είστε λάτρεις της ποιητικής φόρμας για να επιδιώξετε μια ανάγνωση. Θα σας γοητεύσει όπως και να 'χει.
Είν' της ντροπής το κάλεσματου έρωτος σημάδι.Είν' της ανάσας το τρεμούλιασματης ηδονής το χάδι
Τα λόγια του ονείρου της Δάφνης Μαρίας Γκυ-Βουβάλη είναι ένα βιβλίο που στην όψη φέρνει περισσότερο σε παιδικό παραμύθι παρά σε ποιητική συλλογή. Και όντως, το εξώφυλλό του είναι αντιπροσωπευτικό καθώς εδώ –περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ποιητική συλλογή– θα διαβάσετε για: Πήγασους και Μονόκερους, για διαμαντένιους ουρανούς, θρύλους, για κήπους με μεγάλες χρυσές πόρτες, για χρυσοκλωστές και χρυσαφένιες ακτίνες, για κόκκινη κλωστή δεμένη... μέχρι, όπως λέει: Κι ύστερα ξυπνώ / και γίνομαι πάλι ενήλικας. Μην ξεγελαστείτε και θεωρήσετε ότι διαβάζετε παραμύθια, όμως. Θα διαβάσετε για την ουσία του ανθρώπου, το πανανθρώπινο, το διαχρονικό, το σημαίνον –και το σημαινόμενο–, για τη ρίζα και την αποστολή του, για το σύμπαν γύρω και εντός του και πολλά άλλα θεμελιώδη. Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, καθένας εισπράττει το κείμενο με τον δικό του τρόπο. Άλλος θα μιλήσει για φαντασία και άλλος για πραγματικότητα. Ένας θα αναφερθεί στο εξωπραγματικό κι άλλος στο γήινο. Κάποιοι σίγουρα θα βρουν μεταφορές, παρομοιώσεις και άλλα τέτοια σχήματα που αλλάζουν το μαγικό σε αληθινό. Ε, είναι κι εκείνοι που θα συναντήσουν το παραμύθι· κι ελπίζω να είστε με δαύτους, γιατί τα όνειρα πολλές φορές είναι πιο αντιπροσωπευτικά από την πεζή καθημερινότητα.
Αργά-αργά που σεργιανίζει
η μαγεμένη μου αλφαβήτα
μέσα στη λίμνη τ’ ουρανού·
με τα παραθύρια μου ανοιχτά τη νιώθω
στον καθρέφτη της πάνω ν’ ακουμπά
αλλόκοτα και ζωντανά
τα λόγια του ονείρου
Όλοι οι δημιουργοί δείχνουν πως βιώνουν μια μεγάλη ανάγκη για έκφραση μέσα από τη γραφίδα.
Όλα τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν.