Ο τρελός πλανήτης μας και εμείς οι κάτοικοί του είμαστε τόσο μολυσμένοι και κυριολεκτικά και ηθικά που δε δίνουμε πια καμία ευκαιρία στον εαυτό μας για να κερδίσει μία εξαγνισμένη αιωνιότητα. Κυνηγάμε, λοιπόν, το αγνό, το παράξενο, το αποτρόπαιο και το ανέφικτο σε άλλους χώρους έξω απ’την υδρόγειο, στο διάστημα, στο Σύμπαν, στο Χάος.
Μας έχει γίνει σχεδόν εμμονή η παραδοξότητα του θέματος αυτού, καθώς και η συνεχής επιζήτηση του τελείως διαφορετικού. Αναζητούμε την έσχατη ελπίδα. Ποθούμε το ταξίδι εκείνο που θ’αποτελέσει την αρχή του αποικισμού μας στο διάστημα. Γεννάται όμως ένα καυτό ερώτημα μέσα μας που μας οδηγεί σε μία αντίφαση ζωής:
Θέλουμε να μείνουμε στη Γη, αλλά ταυτόχρονα μια αόρατη δύναμη μας τραβάει έξω από αυτήν. Άραγε τι οφείλουμε να κάνουμε για εμάς τους ίδιους και για τις γενιές που καταφθάνουν;
Ο Χρήστος Ντικμπασάνης γράφει για την ποιητική του συλλογή, Φυγή στο ανέφικτο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Παρακάτω, ο ίδιος απαντά σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών.
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Χρήστος Ντικμπασάνης: Εκείνο που με ώθησε στην συγγραφή αυτού του βιβλίου είναι, ότι κατά πρώτον η συγγραφή είναι μία πολύ ευχάριστη ενασχόληση στη ζωή μου. Μάλιστα, μπορώ ν’ αναφέρω ότι μου είναι απαραίτητη και ζωογόνα. Συμβαίνει πάντα και πάντοτε, όταν ένα εσώτερο θηρίο ξύνει με τα γαμψόνυχά του την ψυχή μου, επιζητώντας να βγει στο φως του ήλιου και της ζωής. Η άλλη δύναμη που με οδήγησε στην συγγραφή αυτής της ποιητικής συλλογής με τον τίτλο ΦΥΓΗ ΣΤΟ ΑΝΕΦΙΚΤΟ είναι το τεράστιο ενδιαφέρον μου για τον άνθρωπο, το παράξενο, το εξωκοσμικό, τη φύση, το διάστημα, τις εναλλακτικές θεωρίες, το φανταστικό, την τεχνολογία του μέλλοντος, τον αποικισμό του διαστήματος. τα εκπληρωμένα ή πληγωμένα ή προδομένα συναισθήματα, τον τρόμο, τις μελλοντικές εφευρέσεις και τις ιδεολογίες που πρόκειται να αλλάξουν τον κόσμο μας τις επόμενες δεκαετίες.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Χ.Ν.: ΔΙΕΞΟΔΟΣ.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Χ.Ν.: Η συμβουλή μου προς τον αναγνώστη δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο την ποιητική συλλογή μου με τον τίτλο ΦΥΓΗ ΣΤΟ ΑΝΕΦΙΚΤΟ, αλλά είναι γενικότερης φύσης. Ο κάθε αναγνώστης, λοιπόν, οφείλει να γνωρίζει, ότι η αξία της ποίησης δεν υπολογίζεται απ’το αν υπάρχουν λίγοι ή πολλοί αναγνώστες. Αν ο ρόλος της ποίησης είναι η ανάταση της ψυχής, της καρδιάς και του πνεύματος των ανθρώπων στις ουράνιες κοιλάδες με εργαλείο το συναίσθημα, τότε το ρόλο της τον εκτελεί στο έπακρο, όπως το κάνει αιώνες πολλούς τώρα. Η ποίηση σίγουρα επιτελεί το ρόλο της να μας δείχνει με το αιθέριο δάχτυλό της την κατεύθυνση που οφείλουμε να βαδίσουμε. Το θέμα είναι όμως, αν εμείς οι άνθρωποι το βλέπουμε ή αν εξακολουθούμε να είμαστε τυφλοί.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Χ.Ν.: Σίγουρα έξω απ’τον πλανήτη Γη. Ένα ταξίδι στο Γαλαξία, το οποίο θα κρατούσε τουλάχιστον δύο χρόνια. Δύο έτη φωτός εννοώ!
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Χ.Ν.: ΟΝΕΙΡΙΚΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ ΑΠΟΜΑΚΡΟΣ ΚΑΤΑΜΕΣΗΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
Ο Χρήστος Ντικμπασάνης είναι καθηγητής, ποιητής, συγγραφέας και μελετητής των θρησκειών. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1961, όπου και τελείωσε τη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ. Είναι κάτοχος του διπλώματος Μεταπτυχιακών Σπουδών (MASTER) της Θεολογικής Σχολής με ειδίκευση στη Θρησκειολογία και υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Δυτικής Μακεδονίας. Έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά ειδικού τύπου. Γράφει ποίηση, δοκίμια, μελέτες, μυθιστορήματα. Ποιήματά του έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Επίσης, έχει συμπεριληφθεί στη «ΜΕΓΑΛΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» των εκδόσεων ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ. Έχει συμμετάσχει με κείμενά του σε πολλά συλλογικά έργα. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.) με έδρα την Αθήνα και της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (Ε.Λ.ΘΕ.). Η ζωή και το έργο του εμπνέονται πάντα από τη μεγάλη αγάπη του προς τον άνθρωπο, τη Φύση, την εθνολογία, τη μυθολογία και ιδιαίτερα την έρευνα της ιστορίας των θρησκειών και των άλλων κλάδων της θρησκειολογίας. Επιπλέον έχει τιμηθεί με σημαντικά βραβεία.
Ο Χρήστος Ντικμπασάνης σημειώνει: Στη θέση της λέξης τρελός τοποθετώ τη λέξη διέξοδος.
Περισσότερα: