Χρήστου Ντικμπασάνη
Το να γράφεις ποιήματα και μάλιστα μέρες Αποκριάτικες
είναι άγριο πράγμα Οι μάσκες εκρήγνυνται
σα να τρέφεις στην καρδιά σου
πολεμιστές άπιαστων ονείρων
ή να κάθεσαι πάνοπλος
επάνω σε σαραβαλιασμένο αστρόπλοιο
Δεν είναι τα όπλα σου που θα σε οδηγήσουν
στο φως της αυγής, αλλά ο χαμένος στόλος σου
Στις περιπλανώμενες στους έρημους πλανήτες σκιές σου
αναζητάς τους πόθους του μαχητή
που ξεμένει μόνος
αναπνέοντας τη νιότη του
παλεύοντας να δοξάσει τους προγόνους και τον εαυτό του
Αίμα, δάκρυα, πληγωμένα ένστικτα, πάθη
Ο καθρέπτης της προσδοκίας
σπάει σε κομμάτια απούσας αγάπης
Οι αλλόκοσμοι εχθροί σου
κτίζουν με αυτά μια γέφυρα προς τον ήλιο
Το να γράφεις ποιήματα
Για τις μασκαρεμένες αποτυχίες σου
Είναι άγριο πράγμα
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα του Γιώργου Αγγελίδη (μελάνι)
