Γιάννη Σμίχελη
Σημείωμα δημιουργού:
Προτείνω να διαβάζεται το ποίημα ως εξής: Πρώτη στήλη είναι η διάσταση της έκλαμψης, του στιγμιαίου, του αυθόρμητου. Η δεύτερη στήλη είναι του στοχασμού, της συνέχειας, της ολοκλήρωσης του νοήματος. (Η παύλα στο κενό υποδηλώνει τη σιωπή, την βαθιά εισπνοή) Και ολόκληρη η γραμμή ξεδιπλώνει τον χρόνο.
Σε ξέρω χρόνια απ' το χθες - Αύρα του θράσους αγύρτισσα
Γερό σκαρί του χρόνου - Και του μεγάλου πόνου
Με σεργιανάς στις γειτονιές - Βαρκούλα της βαριάς καρδιάς
Του σαλεμένου χνώτου - Του πιο ατίθασου πόθου.
Απ' το μυαλό ξεκίνησα - Τραβώντας για τα σύννεφα
Και στο μυαλό γυρνάω - Υφαίνω με τις αστραπές
Σακάτη μ' αποκάλεσαν - Τιμή μου και καμάρι μου
Αγιάτρευτος μα δεν λυγάω - Γιορτάζω στον εσπερινό
Ακόμη κι απέναντι στον διάολο - Γελώντας με τον χάρο
Για τα γοργά καράβια - Σαν άλογα αφηνιασμένα
Μανούλα μου Πανσέληνος - Ελέω της αγιάτρευτης πληγής
Με την βαριά ευθύνη - Η κατάρα δεν μ' αγγίζει
Με ρώτησαν στις ρεματιές - Κι ας περίγελος των λογικών
Του πάθους και της ζάλης - Ζω στ' απάτητα βουνά
Της σαστισμένης μνήμης - Με μυρωμένη θλίψη
Καθημερνά η έγνοια μου - Η τραγική αφέντρα μου
Στην νύστα δεν μ' αφήνει - Λάβα και με φωτίζει
Με καίει με τσουρουφλίζει - Εξαγνισμός, ατμός αναβλύζει
Και με τα άσπιλα νερά - Της πιο υπόγειας ποταμιάς
Γιατρεύω την καμμένη γη - Σβήνω την άσπλαχνη οργή
Ξαγνίζω την οδύνη - Γίνομαι λαγήνι.
Πλατάνια είν' τα όνειρα - Ξανοίγω μες στα πέρατα
Με τα πουλιά στους κάμπους - Φτερά στα μάτια των θεών
Κι η ανυπότακτη ψυχή - Ακατάλυτη πηγή θάρρους
Με τον αθεράπευτο καημό - Σπαραγμός της χαμένης ηδονής
Μένει μέσα στους λάκκους - Ανθίζοντας στους βάλτους
Τα φώτα την εζήλεψαν - Ατάραχος στην κάθαρση
Τα ίχνη της να βρούνε - Και βήμα για την ανάταση
Πως τα χάδια την ταΐζουνε - Απ' το σκοτάδι το ζοφερό
Πως το ποίημα γεννοβολούνε - Ξεπηδά ο ήλιος ο τρανός
Παράτησα τη μοναξιά - Ταξίδι στ' ανθρώπου την καρδιά
Και μες στα κύματα τα θεριά - Να σταθώ στο ύψος της χαράς
Αψηφώ τον κεραυνό - Η αγάπη απαιτεί τα πάντα
Τραβάω για τον ουρανό - Ακόμη πιο πολύ σε χαλεπό καιρό
Περπατάω στη γη - Κατεβαίνω στον ανήλιαγο ωκεανό
Ακονίζω τα λόγια μου - Σπέρνω τα γέλια μου
🌾
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από πίνακα Milene Hertug (Immortality of Time)