Τους κυρίους Μανάλη και Παπαδόπουλο δεν τους είχα ξαναδιαβάσει, ενώ το βιβλίο το επέλεξα με κριτήριο το εξώφυλλο, που ταιριάζει γάντι σε περίοδο διακοπών. Ένας τέτοιος τίτλος παραπέμπει μόνο σε διακοπές και σε τίποτα άλλο και το οπισθόφυλλο με ενημέρωσε ότι πρόκειται για χιουμοριστικό ερωτικό μυθιστόρημα, άρα, ό,τι πιο κοντά στο καλοκαιρινό πνεύμα.
Και, ναι, το διάβασα σχετικά γρήγορα αλλά δε γέλασα και τόσο. Για την ακρίβεια δε γέλασα καθόλου. Οι ήρωες έχουν κάτι το γραφικό και αστείο αλλά δε μου ήρθε να γελάσω μαζί τους. Περισσότερο με εκνεύρισε η γραφικότητά τους.
Το ερωτικό στοιχείο έδωσε το παρόν καθολικά στην ιστορία. Όλοι οι χαρακτήρες είχαν κοινό παρανομαστή το ερωτικό στοιχείο. Είτε αυτό είναι μόνο σεξ, είτε είναι ρομαντικός έρωτας, είτε είναι σχέση ζωής.
Μέσα στο σύνολο των ηρώων θα βρείτε κάθε λογής φρούτο, όπως είναι και το λογικό σε τέτοιες περιπτώσεις. Πρόκειται για ένα γκρουπ συνταξιδιωτών που κάνουν όλοι μαζί ένα εξωτικό ταξίδι.
Καλή η ιδέα, καλό και το στόρι αλλά δεν έδεσε το γλυκό.
Η ιστορία είναι γραμμένη ανάλαφρα και με χιούμορ. Τονίζονται ιδιαίτερα τα γραφικά στοιχεία των ηρώων, τα κουσούρια και οι παραξενιές τους. Αργότερα καταλαβαίνεις ότι μέσα στην χιουμοριστική ιστορία υποβόσκει ένα μυστήριο ή πολλά αναπάντητα ερωτήματα που περιμένουν να αποκαλυφθούν. Και φυσικά, μέσα στην ιστορία και στα μυστήρια περιλαμβάνονται και αρκετές σκηνές ερωτικής δράσης που δίνουν το "ερωτικό" χρώμα στο βιβλίο.
Η γνώμη μου είναι ότι θα έπρεπε το θέμα να είναι πιο ξεκάθαρο. Ή μια ιστορία ενός ασύνδετου γκρουπ συνταξιδιωτών με τις ιδιαιτερότητές τους, ή μια ταξιδιωτική ιστορία μυστηρίου ή ένα ερωτικό μυθιστόρημα. Όλα μαζί και ταυτόχρονα είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρξουν και να αποδώσουν τα μέγιστα και ελάχιστοι συγγραφείς έχουν την ικανότητα να το επιτύχουν. Σε αυτό το βιβλίο δε λειτουργεί το σύστημα του τρία σε ένα, ενώ θα προτιμούσα μια πιο ξεκάθαρη κατεύθυνση.
