Μια παράσταση έχει ενσωματωθεί στο φουαγιέ του θεάτρου "Επί Κολωνώ". Κι ενώ θα μπορούσε να παρουσιαστεί σε οποιοδήποτε χώρο με την ίδια δομή, της ταιριάζει απόλυτα η λογική του bar theatre. Οι τετρατοετείς φοιτητές και η θεατρική ομάδα Νάμα, χρησιμοποιώντας την ομοιότητα στην προφορά τής τάξης και της αταξίας (μέσα σε ένα κίτρινο αθηναϊκό ταξί), εκμεταλλευόμενοι τη διαφορά που προκαλεί ένα στερητικό άλφα στη διεθνή γραφή τού οχήματος και συνδυάζοντας όλα τα γράμματα μαζί, ανεβάζουν την a-taxi-a τους δίνοντάς της σπονδυλωτή μορφή και αρκετό από το κέφι τους.
 |
| Από το πρόγραμμα της παράστασης a-taxi-a |
Ο τόπος και ο χρόνος ορίζεται στην Αθήνα του σήμερα με τις απεργίες, τις πορείες, την κρίση, την εγκληματικότητα, τους μικρο/μεγαλοαπατεώνες, τους βολεμένους ή τους αιώνια αβόλευτους, τους νόμιμους και τους παράνομους, τους τουρίστες, τους άνεργους... μέσα στο αστικό χάος με την -κάθε- ρύπανση σε ατμόσφαιρα, κουλτούρα ή αισθητική.
Και ο ήρωάς μας. Ένας ταξιτζής που ξεκινά τη βάρδιά του στους δρόμους τής μεγάλης πόλης.
Η παράσταση δημιουργήθηκε μέσα από αυτοσχεδιαστικές διαδρομές πάνω στο θέμα με παρεμβάσεις από τον σκηνοθέτη που καταγράφονταν σε ένα βίντεο. Η ομάδα επεξεργάστηκε και πρόβαρε αυτό το υλικό για να δημιουργηθούν οι ιστορίες-σκετσάκια που αποτελούν το έργο.
Με σκηνικό της ένα ταξί όπως εμπνεύστηκε και δημιούργησε ο Γιώργος Χατζηνικολάου και πολύ κέφι (μάλλον έχω ήδη αναφερθεί στο κέφι), η παράσταση είναι μια δροσερή ανάσα για κάθε θεατή και μια αγχολυτική επιλογή. Ο Στάθης Σταμουλακάτος ντύνεται για λίγο ταρίφας και βγαίνει στους αστικούς πολυσύχναστους και χαοτικούς δρόμους μεταφέροντας όλες τις συνήθειες -καλές ή κακές- του κατά τ' άλλα συμπαθέστατου επαγγέλματος και διάφορους τύπους ή τύπισσες (Σωτήρης Βενέτης, Βαγγέλης Ευαγγελινός, Τόνια Καζάκου, Σωτηρία Μαράθου, Ξένια Μπαχαρνίκου, Ελένη Παργινού, Άρτεμις Τσιντάρη, Αδάμ Νάντα, Γιάννης Λεάκος) από το ένα σημείο της πόλης στο άλλο. Και οι ιστορίες αρχίζουν να ξετυλίγονται με κοινό παρονομαστή το γέλιο και τη βεβαιότητα ότι κάπου εκεί μέσα θα συναντήσεις κάτι πολύ οικείο (αν όχι τον ίδιο σου τον εαυτό). Η σκηνοθεσία είναι της Ελένης Σκότη.
