Συνέχεια του πόνου τα μαλλιά σου,
όταν σου μιλώ στον καθρέφτη,
Όχημα τα μάτια σου,
διασχίζουν το άγνωστο μέσα μου.
Αφαιρείς της ψυχής μου το σμάλτο.
Καταστρέφεις προοπτικές.
Στυφά κάνεις τα όνειρα.
Τόλμες τρυπάω μέσα μου.
Χαρτοπαίζουν με ψέμματα οι ανταύγειες σου.
Ο Παράδεισός σου από ψηλά.
τη νύχτα μοιάζει κόλαση.
 |
| Painting by Viktor Sheleg |
Η παρουσία σου με μεγαλοσύνη
μεταστοιχειώνεται σε απουσία.
Τη νύχτα ανάβω ένα φως για σένα
και τα μάτια μου σβήνουν.
Προκύπτεις μέσα από αρώματα πνοής.
Σκορπίζεσαι, συγχρόνως
συνενώνεσαι και χάνεσαι.
Αυτά που μου έδωσες και άγγιξα
τα άφησα πίσω
Αυτά που δεν μου έδωσες
τα κράτησα μέσα μου…
*
Αισθανόμουνα εκείνη τη χαρμόσυνη
δυστυχία του έρωτα.
Διαβάζαμε τα ποιήματα του Φρανσουά Βιγιόν
και ακούγαμε την τρίτη του Μάλερ.
Τι ωραία που ήταν η φωνή σου
πάνω στο σώμα μου,
καμωμένη από τη μουσική των δισταγμών.
Άσωτα δάκττυλα οι ωροδείκτες.
Βλοσυρά δεν αλλάζει το χάραμα;
 |
| Painting by Helena Wierzbicki |
Δεν μπορούσα να το αποτρέψω.
Οι αναμνήσεις έπεφταν αργά
στα δάκτυλα της μνήμης.
Μυστική αναμονή για επιθυμίες και όνειρα.
Ακολουθώ το εμβατήριο του πάθους μου.
Ντυμένη στη μουσική των ενοχών
πόνεσα στη λόγχη της νύχτας.
Το χάραγμα θριαβευτικά
μου έδειχνε τις πληγές μου
Η σφραγίδα των καιρών
Η μοίρα μου καλπάζει με αντιχήσεις.
Στο προσωπό της οι μυστικοί νόμοι ζούν
με αλχημεία την αποφασή της.
Η σφραγίδα των καιρών
σε ένα στρόβιλο ειδώλων πλανιέται.
Αιμοραγεί σε λαβύρινθο πραγμάτων
υποταγμένων στη φθορά του ονείρου.
Η μοίρα μου είναι διπρόσωπη.
Χειρονομεί τραγικά προς τη ζωή,
καθώς κοιτάζει το θάνατο.
Αρίφνητα δευτερόλεπτα
Σε αρίφνητα δευτερόλεπτα ξοδεύονται
οι μυστικοί παλμοί της μοίρας μου.
Καμιά έκπληξη
Ή μέρα φεύγει και αφήνει ένα θυμίαμα από δάκρυα.
Έχεις ποτέ σκεφθεί νύχτα το θάνατο;
Από το πέλμα της νύχτας
ένας κατακλυσμός θανάτου υδροροεί,
που τον στεγνώνει ο ήλιος με τα χνώτα του
Φοβάμαι για τα χείριστα
Έλαβα μηνύματα δυσανάγνωστα
φοβάμαι για τα χείριστα.
Το όνειρο χάνεται, το καλύπτουν οι αλήθειες.
Είναι κάτι μεγάλες θλίψεις
που μου τις ξεθωριάζει η ψυχή
και ο νους με οίηση μου τις τονίζει.
Κάτι απέραντο μέσα μου λαβωνεται στη μέρα.
Και νύχτες να διαφιλονικούν με το χρόνο.
Η συνάθροιση φύλλων του έρωτα
Είμαι σύνοψη από λεπτομέρειες
Είμαι σύμπραξη φύλλων του έρωτα.
Ιαχές μύθων εισέρχονται στις φλέβες σου..
Ο χρόνος μέσα μου παγώνει αργά,
μεγαλώνει δίχως ήχο.
Δισταγμοί αιωρούνται στο άπειρο.
Αναμονή ανάμεσα σε σένα και το χρόνο.
Αγωνιώ στους οδυνηρούς δρόμους
Την…Ατροπο φοβάμαι
 |
| Painting by Susan Singer |
Στο εικονοστάσι των αναμνήσεων
σε φιλώ.
Από τη σταύρωση αραιά πέφτουν
επάνω μου τα δάκρυα.
Τα διαβούλια της λύτρωσης ακούγονται από ψηλά.
Τα χαράματα στο χρωματιστό βασίλειο του πόνου ενδημώ.
Σε θροίσματα λουλουδιών μπαίνει Θεός και Θάνατος
Η εσθήτα της αισθαντικότητας
Από αμφιταλαντευόμενη διάθεση
εμφύσησα στον κόσμο μου μεγαλωμένες ιδέες,
ωχρά αποθέματα, ξεθωριασμένες λαμπρότητες.
Αμφιβάλλω για ό,τι υπάρχει εντός μου.
Για τα απαράβατα πρόσωπα, τη λεπταίσθητη ελπίδα
για το θαύμα που θα με προστατέψει.
Φοράω πάντα την εσθήτα της αισθαντικότητας
που με διασώζει από τα μαστίγια του χρόνου.
Ψάχνω να οναματίσω τις ψευδαισθήσεις μου,
Ιχνηλατώ τις αμαρτίες μου..
Τα ορόματα αναδεύουν υφασμένα
με μιαν άνοιξη που απειλεί..
Βαλεντίνη Λουρμπά
¤
Copyright © All rights reserved Βαλεντίνη Λουρμπά
Πηγή: Ποιείν
Λεπτομέρειες από πίνακες ζωγραφικής κοσμούν την ανάρτηση.
Δείτε κι αυτό:
