Για την υπόθεση
Μια γυναίκα στο Παρίσι γράφει ένα γράμμα με αποστολέα έναν άγνωστο και κρατά μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά της για έναν άλλο άνθρωπο, εκείνον που αγάπησε αλλά που δε μπόρεσε να έχει γιατί ο έρωτάς τους θεωρήθηκε απαγορευτικός.
Στην Πάτμο, ο Μιχαήλ ζωγραφίζει με θέα το απέραντο μπλε της θάλασσας και δέχεται μια δωρεά, και την ίδια στιγμή, στην Αθήνα, τα βλέμματα δύο ανθρώπων συναντιούνται και αιχμαλωτίζονται. Η Πέρσα χορεύει και ο Κωνσταντίνος την κοιτάζει εκστασιασμένος.
Τρεις ιστορίες ξετυλίγονται παράλληλα και ενώνουν ξένους και ετερόκλιτους μέχρι σήμερα ανθρώπους.
Μη με λησμόνει...
...είναι ένα μικρό μπλε λουλούδι που ανθίζει μόλις περάσει ο χειμώνας.
Διαβάζοντας το μυθιστόρημα...
...το πρώτο πράγμα που ανακαλύπτεις, από το εξώφυλλο ακόμα, είναι ότι βασίστηκε σε αληθινή ιστορία, οπότε υπολογίζεις ότι κατά ένα ποσοστό η ύπαρξή του οφείλεται σε αυτήν και το υπόλοιπο καλύφθηκε και χρωματίστηκε από την μυθοπλασία του Κώστα Κρομμύδα που υπογράφει το εγχείρημα.
Κάνει μια εντυπωσιακή αρχή όταν, σε ένα πορνείο ένα νεογέννητο μωρό αποχωρίζεται βίαια τη γυναίκα που το γέννησε αφού έχουν αποφασίσει τρίτοι για την τύχη του. Το ταξίδι ξεκινά από τρία διαφορετικά σημεία με διαφορετικούς χαρακτήρες που δεν τους συνδέει τίποτα. Θα τους συνδέσει η ιστορία -η μοίρα; Η ζωή;- αναντίρρητα αφού μέσα σε ελάχιστες μέρες θα αλλάξει ο κόσμος γύρω τους. Οι ριζικές αλλαγές που θα βιώσουν δεν αφορούν μόνο πρόσωπα ή συναισθήματα. Πρόκειται για βαθιές διαφοροποιήσεις που αφορούν τόσο το παρόν και το μέλλον όσο και το παρελθόν τους. Όλα επαναπροσδιορίζονται, μπαίνουν σε νέα βάση και οι ήρωες γυρίζουν σελίδα ανοίγοντας νέο κεφάλαιο ενώ με έναν μαγικό τρόπο το σύμπαν τούς ενώνει με άρρητους δεσμούς. Μυστικά και λάθη από το παρελθόν αποκαλύπτονται, αλήθειες που επιτέλους φανερώθηκαν, αδικίες που αποκαταστάθηκαν... Η λύτρωση και η τιμωρία για όσους πόνεσαν.
Διαβάζεται γρήγορα και άνετα. Το απολαμβάνεις χαλαρά όπως μια κοινωνικορομαντική ταινία. Μου άρεσε η σημειολογία του μπλε λουλουδιού που συμβολίζει την αρχή της άνοιξης, έχει το χρώμα της θάλασσας -και της λίμνης- και που υπάρχει για να θυμίζει στους ανθρώπους να κρατούν ζωντανή τη μνήμη και στην καρδιά τους ό,τι αξίζει.
Επίλογος
“Κι όταν πεθάνω θα’ θελα να με θάψουν σ’ ένα σωρό από φύλλα
Ημερολογίου
Για να πάρω και το χρόνο μαζί μου.
Κι ίσως ό,τι μείνει από μας να’ναι στην άκρη του δρόμου μας
Ένα μικρό μη με λησμόνει”
Τάσος Λειβαδίτης
Διαβάστε τις πρώτες σελίδες
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Διόπτρα και την Αλεξάνδρα Αυγερινού για την προσφορά του βιβλίου.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Διόπτρα και την Αλεξάνδρα Αυγερινού για την προσφορά του βιβλίου.
Περισσότερα από/για τον Κώστα Κρομμύδα:
