Του Χρίστου Μαβόγλου
Καταζητούμενος δεν είμαι, ακόμα. Προσέχω. Σχεδιάζω κάθε μου κίνηση μερικές μέρες, το πολύ δύο εβδομάδες. Όπου πηγαίνω, στο δρόμο, σε κάποιο μαγαζί, σε κάποια τράπεζα έχω τις αισθήσεις μου ανοιχτές. Μάτια και αυτιά. Μόλις βρω το κατάλληλο υποκείμενο, το παρακολουθώ, μαθαίνω γι αυτό, με διακριτικότητα, όσο πιο πολλά μπορώ, και όταν είμαι σίγουρος, ένα βράδυ πριν κοιμηθεί, τοποθετώ στην πόρτα του το πακέτο.
Ένας χτύπημα στην πόρτα ή στο κουδούνι είναι αρκετό για να την ανοίξει.
Διαβάζοντας φιλοσοφία δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τον Ηράκλειτο πως τα πάντα ρει. Κι εμείς μέσα μας έχουμε ροή. Ένα φρέαρ είμαστε όλοι. Ή αναβλύζουμε νερό ξεδιψώντας τους άλλους, ή το νερό αυτό γίνεται στάσιμο, βρώμικο, δηλητηριώδες, και τελικά μας σκοτώνει.
Σήμερα θα παραδώσω το πακέτο.
Ένα μικρό γατάκι στο καλάθι, με την τροφή του, τα παιχνίδια του, την κουβερτούλα του. Να αρχίσει πάλι η γιαγιούλα να αναβλύζει νερό.
Copyright © Χρίστος Μαβόγλου All rights reserved, Ιούνης 2015
Περισσότερα:
