Γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης
Μόνος στο υπόγειο της θλίψης,
δίχως συντροφιά, ούτε του θανάτου.
Περιμένω τα όνειρα της νύχτας
να φέρουν ψευδαισθήσεις ευτυχίας.
Απ’ το πρωί αρχίζουν
να χάνουν τη δύναμή τους
κάπως εύκολα,
σαν τα πλοία των νεκρών
που δεν έχουν το Ήλιο για οδηγό.
Σχοινοβατώ στις άκρες της νύχτας,
αδιαφορώντας για τις πληγές της μνήμης.
Το τέλος έρχεται απ΄ τα όρια του ουρανού,
μαζί με τους δολοφονημένους του καλοκαιριού.
Ανύπαρκτη φαντάζει η σωτηρία,
μες στο πέλαγος της λήθης.
Θα χαθώ μ’ ένα τραγούδι στα χείλη
Θα λέει για μαραμένα τριαντάφυλλα
που ξεχάστηκαν απ’ τα παιδιά
κι έμειναν απότιστα
στα μονοπάτια της αγάπης…
Copyright © Χριστόφορος Τριάντης All rights reserved, 2016
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από φωτογραφία του Ιρανού φωτογράφου Hossein Zare ο οποίος χρησιμοποιεί την τεχνολογία για να τοποθετήσει τους ανθρώπους των έργων του σε σουρεαλιστικούς μονοχρωματικούς ή ασπρόμαυρους κόσμους και με αισθητική σαν να βρίσκονται μέσα σε ένα όνειρο ή/και αναποδογυρισμένοι.
Περισσότερα από τον ίδιο:
