Προσωπικά, δεν έτυχε να πέσει ποτέ στα χέρια μου έργο Έλληνα συγγραφέα που να αναφέρεται στην αρχαία Ελλάδα και η πλοκή του να ξεφεύγει απ’ την αυστηρή δομή της εξιστόρησης γεγονότων με ιστορική σημασία. Ο Θωμάς πρωτοτυπεί και με λόγο τεκμηριωμένο ως προς τη ζωή των αρχαίων Ελλήνων, και δη των Σπαρτιατών, ξεμπλέκει το κουβάρι μιας ιστορίας αγάπης σε ένα πλαίσιο που δεν έχει συνηθίσει ο μέσος αναγνώστης.
Τα ονόματα, οι συνήθειες, οι πολεμικές τακτικές, οι Θεοί των αρχαίων Ελλήνων, ακόμα και λεπτομέρειες, όπως αναλυτικές περιγραφές της πολεμικής ενδυμασίας, συνθέτουν ένα περιβάλλον απολύτως πιστευτό, το οποίο με μετέφερε στην εποχή εκείνη κάνοντάς με να ξεχάσω προσωρινά τον δικό μας, εντελώς διαφορετικό πλέον, τρόπο ζωής.
Οι υποσημειώσεις που εξηγούν σημεία που χρήζουν προσοχής δείχνουν την προσοχή και το ενδιαφέρον του συγγραφέα να παρέχει ένα έργο άρτιο στον αναγνώστη, το οποίο δεν έχει σκοπό να παρέχει μια ιστορία προφασιζόμενη την εποχή της αρχαίας Ελλάδας, αλλά θέλει να εμφυσήσει το αρχαίο ελληνικό ιδεώδες με ακρίβεια και σεβασμό στον ελληνικό πολιτισμό.
Η γραφή είναι γρήγορη και σφιχτή και το βιβλίο διαβάζεται απνευστί. Μερικοί ίσως χρειαστείτε λίγο χρόνο να εξοικειωθείτε με τα διαφορετικά ονόματα που είναι αρκετά, αλλά η ροή θα σας απορροφήσει και ο έρωτας που αναπτύσσεται όσο προχωρά η ιστορία δίνει έναν δυνατότερο ρυθμό ανάγνωσης στο βιβλίο.
Ένα μυθιστόρημα, λοιπόν, που, όπως προείπα, πιστεύω πως κρύβει πίσω του ώρες έρευνας και προεργασίας, υμνεί τον ελληνικό πολιτισμό και διδάσκει ιστορία μέσα απ’ το πέπλο μιας όμορφα αποδοσμένης ερωτικής ιστορίας.
Καλές αναγνώσεις!
