Γράφει η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη
Ετούτη η αδράνεια την είχε κάνει έξαλλη. Η κόρη τους ήθελε να αρραβωνιαστεί το Βιβλίο και αυτός καθόταν δύστοκος και νωχελικός στη λήθη του. Λίγο ακόμα ήθελε η Ήρα για τη μεγάλη έκρηξη.
- Μπορείς σε παρακαλώ, να πεις κάτι, οτιδήποτε; Δηλαδή, εσύ συμφωνείς με όλο αυτό; Τόσα όμορφα επίνεια, τόσα απάτητα, παρθένα εδάφη και αυτή λιμπίστηκε το Βιβλίο;
- Αφέθηκες πάλι αιχμάλωτη στην κόλαση του νου σου. Θα πρέπει να ημερέψεις και να μάθεις να ελέγχεις ετούτη την αμετροέπεια που σε διαφεντεύει. Αγαπητή μου, μην είσαι κατηφής. Στο χέρι της η επιλογή κι ολόκληρη η ευθύνη δική της. Έναν ολόκληρο χρόνο θα την συντροφεύει. Θα δοκιμαστεί η σχέση και αν ταιριάξουν, καλώς. Εμάς δεν μας πέφτει λόγος. Ο αρραβώνας αυτός θα την μεταστοιχειώσει πνευματικά και θα της δώσει ευημερία. Τέτοια αγάπη ατόφια ποτέ δεν στερεύει. Γνωρίζονται απ’ τα μικράτα τους. Από το πρώτο αντάμωμα, το πρώτο σκίρτημα, η Αθήνα αφέθηκε στη μέθη του. Όσο για το Βιβλίο, εκείνη ήταν το λίκνο του, την νείρεται από πάντα.
- Μην με βαυκαλίζεις άλλο με πλάνα λόγια, Δία. Το Βιβλίο σωστός δανδής, ξέρεις θαρρώ πως είναι. Τα σκέφτηκες τα έξοδα; Πού θα βρει η Αθήνα τα λεφτά για καινούριες φορεσιές;
- Η Αθήνα μας, μπορεί να κάνει θαύματα. Εδώ έχτισε ολόκληρο Παρθενώνα, στον αρραβώνα θα κολλήσει; Θα την βοηθήσουμε κι εμείς, το δίχως άλλο. Εμπρός λοιπόν, μην κωλυσιεργείς. Πάρε μαζί σου την Αφροδίτη. Στις συμβουλές της ομορφιάς ουδείς δεν την ξεπερνά. Πες και στη νονά της την Αθηνά στα έξοδα να συνδράμει. Μόνο μην τσακωθείτε πάλι οι τρεις σας και τρέχουμε σε κηδείες αντί για γάμους.
- Άργησες να το σχολιάσεις και ανησύχησα. Αυτήν θα την καλέσουμε;
- Την Έριδα; Ούτε καν. Ακάλεστη αν εμφανιστεί, κανείς ας μην λυγίσει και αξία πάλι της δώσει. Και πες του κανακάρη μας, του Άρη, χονδροειδή μιάσματα δεν θέλω να ελλοχεύουν. Όλεθρο και παρωδία δεν θα τα επιτρέψω. Ούτε ένα ατόπημα δεν θα του συγχωρήσω κι αν τυχόν βυσσοδομεί τίποτα ζοφερό, αμέσως να το παύσει.
Για έναν ολόκληρο χρόνο που κράτησαν οι αρραβώνες, η Αθήνα φορούσε τα καλά της. Κάθε ξημέρωμα έβαζε μια καινούρια φορεσιά και κάθε δείλι όλοι είχαν να λεν για την ξεχωριστή νέα που ήταν όμορφη και έξω, αλλά είχε ομορφιά και το μέσα της. Οι γονείς της, ενατενίζοντας την κατάφωρη ομορφιά της, ένιωσαν ρίγος και άφατη υπερηφάνεια. Τώρα ετοιμάζονται για το γάμο και ο Δίας… ακούει της Ήρας υφέρποντα νοήματα κι ενδελεχή μουρμούρα…
📚
Copyright © Τζωρτζίνα Κουριαντάκη All rights reserved, 2018
Γράφτηκε με αφορμή την Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου που για το 2018 είναι/ήταν η Αθήνα.
Γράφτηκε με αφορμή την Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου που για το 2018 είναι/ήταν η Αθήνα.
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από τον πίνακα του Pompeo Girolamo Batoni, Ο Έρωτας και η Αφροδίτη.
