Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Κ.Γ.: Η συγγραφή των ποιημάτων μου ήταν για μένα ένας τρόπος να βάλω σε τάξη τα συναισθήματα μου, τις σκέψεις και τούς προβληματισμούς μου.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Κ.Γ.: Εξομολόγηση.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Κ.Γ.: Στοχεύω να σε κάνω να δεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια της ψυχής μου και ίσως να σκεφτείς κοίτα να δεις, αυτό το ήξερα αλλά εσύ μου το θύμησες...
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Κ.Γ.:
Κάθισε δίπλα μου.
Πολύ μακριά θα πάμε. Οδηγός η φαντασία μας.
Προορισμός το όνειρο.
Αποσκευές οι ψυχές μας.
Δεν υπάρχουν όρια στα όνειρα.
Ζήστο μαζί μου.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Κ.Γ.: ...Και οι μέρες περνούσαν και γίνονταν χρόνια. Και ο πύργος κτιζόταν πέτρα-πέτρα. Ήξερα ποτέ δεν θα τελείωνε. Στο τέλος, ερείπια θα απέμεναν μόνο.
Κι αυτός κτιζόταν και εγώ χαιρόμουν...
Αντί περίληψης λέει:
«Όταν η φωνή μου δεν μπορεί να περιγράψει με λόγια αυτό που νιώθω, τότε ανοίγω την πόρτα της φαντασίας που οδηγεί στη σκέψη μου και κάνω τα αισθήματά μου λέξεις και ποίηση. Ευελπιστώ να σε κάνω να δεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια της ψυχής μου. Ελπίζω τα ποιήματά μου να σου μιλήσουν στην καρδιά».
