Οξύμωρο

Ρόζας Βλαχογιάννη

Κουβαλώ ξάγρυπνα φεγγάρια,

ανήσυχα όνειρα,

όλα μου τα υπάρχοντα

στο έμπα της καρδιάς.

Κουβαλώ το οξύμωρο,

ομίχλη και λιακάδα.

Προχωρώ κρατώντας με

στο σύθαμπο του κόσμου.

Κουβαλώ μάχες και ήττες,

φόβο και λύτρωση.

Μειδιώ κοιτώντας με

να παίζω στο παράλογο.

Πολεμώ τις ανάσες μου,

μετρώ πληγές νικώντας με.

Σκόρπια τα καρφιά μου,

μαύρα τριαντάφυλλα.

Κουβαλώ το οξύμωρο,

όλα μου τα υπάρχοντα

σε μια ερώτηση κρυμμένα.

Να μ’ αφήσω ή ν’ αφεθώ

στην Ειμαρμένη;

🌷

Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2020
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο του εικαστικού, ποιητή και θεωρητικού της τέχνης Κώστα Ευαγγελάτου με τίτλο «Άνοιξη 2020».

Από την ίδια:
Στις μέρες που δεν έρχονται