«Η δημιουργία μετριέται με γέννα», Βασιλική Π. Αδαμοπούλου

Πώς μετράμε... την ευτυχία;

Βασιλική Π. Αδαμοπούλου: Με τους χτύπους της καρδιάς.

Τη δημιουργία;

Β.Π.Α.: Με γέννα.

Την επιτυχία;

Β.Π.Α.: Με ικανοποίηση.

Πώς ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;

Β.Π.Α.: Ολοκλήρωση. Στα 45.

Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;

Β.Π.Α.: Καζαμπλάνκα, όταν ο Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ και η Ίνγκριντ Μπέργκμαν πλησιάζουν να φιληθούν.

...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;

Β.Π.Α.: Chet Baker, Almosts Blue.

...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;

Β.Π.Α.: Το 1975.

Ποιο χρώμα έχει... η χαρά;

Β.Α.Π.: Πορτοκαλί.

Η λαχτάρα;

Β.Π.Α.: Κόκκινο.

Η φλόγα;

Β.Π.Α.: Κόκκινο.

Πιστεύεις...

Β.Π.Α.: Ημίπιστη.

Πονάς...

Β.Π.Α.: Πολύ συχνά.

Προχωράς...

Β.Π.Α.: Πάντα.

Χορεύεις;

Β.Π.Α.: Σαν τρελή.

Ξαναγεννιέσαι...

Β.Π.Α.: Κάθε φορά που φωτίζεται ο νους.

Χάνεσαι...

Β.Π.Α.: Ναι, όταν ρεμβάζω.

Τραγουδάς;

Β.Π.Α.: Παλαιότερα συχνότερα.

Διαβάζεις...

Β.Π.Α.: Ναι!

Γράφεις...

Β.Π.Α.: Ναι, αλλά με τεμπελιά.

Παίζεις...

Β.Π.Α.: Ναι. Με παιδιά και με το ντεφάκι  μου.

Η Βασιλική Π. Αδαμοπούλου μάς συστήνεται μέσα από τη στήλη Blood new ενώ έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο ποιητικές της συλλογές.

Στόχοι και επιδιώξεις:

Β.Π.Α.: Να τελειώσω μια συλλογή διηγημάτων, προς το παρόν.

Όνειρα:

Β.Π.Α.: Ταξίδια και γράψιμο.

Καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό βιογραφικό σημείωμα:

Β.Π.Α.: Πεζά μου έχουν δημοσιευτεί στο ΠΕΡΙωΔΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (Καβάλα) και στο λογοτεχνικό περιοδικό «Οδός Πανός». Το 2016 εκδόθηκε η 1η ποιητική συλλογή «ακούω» και το 2017 η ποιητική συλλογή «θωρώ». Έχουν παρουσιαστεί ποιήματά μου στο ρ/σ στο κόκκινο 105,5 και έχουν δοθεί συνεντεύξεις.

Αν το «ακούω» ήταν η σύνθεση ηχητικών δεδομένων μεταποιημένα σε στίχους, το «θωρώ» ζωγραφίζει εικόνες, πλάθει μίνι θεατρικές σκηνές, που μπορούν να διαβαστούν απνευστί.

Η γοητεία των μικρών αυτών και ιδιόρρυθμων ποιημάτων, εντοπίζεται, κυρίως στον λιτό και εξαιρετικά σύντομο στίχο, στην πυκνότητα του λόγου, των νοημάτων, αλλά κυρίως στην εικονοποιητική τους δύναμη.

«Θωρώ». Υπό την έννοια, όχι μόνο του ΚΟΙΤΩ, ως απλός παρατηρητής, αλλά εκείνου που ΒΛΕΠΕΙ, που παρατηρεί σχολαστικά, φιλτράρει, επεξεργάζεται τις οπτικές πληροφορίες.

Τη φαντάζομαι ως μέρος μιας φωτογραφίας ή ενός ζωγραφικού πίνακα, να παρακολουθεί κρυμμένη πίσω από τον τοίχο με τα χέρια ορθάνοιχτα. Μια λυρική κατάσκοπος της ονειρικής ευαισθησίας, αλλά και της σκληρής και ωμής πραγματικότητας.

«Άρον το ποίημα και περιπάτει», φαίνεται να διακηρύττει η δημιουργός.

Ανέστης Κορνέζος, σκηνοθέτη, ποιητής