Ρόζας Βλαχογιάννη
Μελαγχολικό μισοφέγγαρο
στοιχειώνει τ’ όνειρό μου.
Φεύγω για μυστικούς κήπους
ασθμαίνοντας.
Ξεχνώ και χάνομαι σε ναούς με κίονες.
Ροδοπέταλα χορεύουν στον ύπνο μου,
γαλήνιοι στεναγμοί σ’ ένα θόλο από κρύσταλλο.
Απόκοσμοι ψίθυροι ηχούν,
μακρόσυρτη μελωδία πνιγμένη στις χορδές κιθάρας.
Αχνό φως απλώνεται πέρα από κάθε ανάμνηση
και αγκαλιάζει το σύμπαν.
Σιγή αναδύεται απ’ τα βάθη των αιώνων,
αβάσταχτος θρήνος που σταλάζει στα βλέφαρα.
Αγάλματα προσμένουν ήσυχα τη λύτρωση,
σωπαίνοντας στη λύπη τους.
Όταν οι άγγελοι φεύγουν, σκέφτομαι
και έξαφνα… όλα σβήνουν.
🌻
Copyright ©️ Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, 2020
Πρώτη δημοσίευση
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής του Βρετανού Sir John Everett Millais («Οφηλία». Η Οφηλία τραγουδάει για τελευταία φορά πριν πνιγεί.)
