Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Βαγγέλης Παπαδιόχος: Οι πηγές έμπνευσης είναι αρκετές και ετερόκλητες. Άντλησα διάφορα στοιχεία από τη σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία και τη λογοτεχνία του φανταστικού, μέχρι ταινίες και θεατρικά έργα ακραίου ρεαλισμού και κοινωνικού προβληματισμού. Ουσιαστικά, αυτή η συλλογή διηγημάτων είναι μια γέφυρα όπου συναντώνται οι δύο προηγούμενές μου: οι «Λαθρεπιβάτες», όπου κυριαρχεί ο κοινωνικός ρεαλισμός και τα «Σκοτεινά δωμάτια», όπου υπάρχει μια μίξη στοιχείων ψυχολογικού θρίλερ και υπερφυσικού τρόμου.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Β.Π.: Ρυπαρότητα. Όπως αναγράφεται και στην περιγραφή του βιβλίου, πρόκειται για ιστορίες εγκλήματος σε ένα σύγχρονο αστικό τοπίο που προσπαθεί να κρύψει τις κάθε είδους βρομιές του για να προβάλλει την εικόνα της καθαρής πόλης.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Β.Π.: Να το διαβάσει αν του αρέσει η σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία που συνδυάζει το περιπετειώδες στοιχείο με το κοινωνικό σχόλιο.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Β.Π.: Δεν είναι ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει. Αντιθέτως, σου ζητά να κοιτάξεις καλύτερα αυτά που μπορεί να συμβαίνουν καθημερινά στο διπλανό τετράγωνο ή στο απέναντι διαμέρισμα και συνήθως αποφεύγεις να δώσεις σημασία.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Β.Π.:
Άναψε ένα τσιγάρο και στάθηκε με τους αγκώνες στα κάγκελα ατενίζοντας την ήσυχη νυχτερινή πόλη που απλωνόταν κάτω απ’ τα πόδια του. Σκέφτηκε πως μέσα σε όλα αυτά τα σκοτεινά μικροσκοπικά κουτάκια στοιβάζονται τόσα και τόσα ανθρωπάκια που σε λίγες ώρες θα πρέπει να ξυπνήσουν για να κυνηγήσουν ξανά τα πενιχρά κέρδη μιας ασήμαντης ζωής χωρίς ποτέ να τολμήσουν να παρεκκλίνουν απ’ την προδιαγεγραμμένη τους πορεία -όπως ο σκύλος στριφογυρίζει γύρω απ’ το λουρί του- και ένιωσε ένα μικρό σφίξιμο στο στομάχι του.
«Τα κατάφερα, δασκαλάκο. Δεν έγινα σαν κι εσένα!» αναφώνησε εμφατικά, σαν να προσπαθούσε να ακουστεί όσο το δυνατόν πειστικότερος.
Ο Βαγγέλης Παπαδιόχος σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για τη συλλογή διηγημάτων του, Καθαρή πόλη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Δέκα ιστορίες εγκλήματος με φόντο το σύγχρονο ελληνικό αστικό τοπίο περιλαμβάνει η συλλογή διηγημάτων του Βαγγέλη Παπαδιόχου «Καθαρή πόλη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.
Όλες οι ιστορίες εξελίσσονται σε διαφορετικές πόλεις, γεμάτες σκιές, που προσπαθούν να τις καλύψουν με σκοτάδι, για να μην αμαυρωθεί η εικόνα την οποία θέλουν να προβάλλουν: την εικόνα της καθαρής πόλης. Σαν τη συνείδησή μου που θέλει να κοιμάται ήσυχη, καθαρή.
Στο επίκεντρο των διηγημάτων, οικογενειακές και επαγγελματικές σχέσεις που δοκιμάζονται, υπαρξιακές κρίσεις και ψυχολογικά τραύματα, κοινωνικά απόκληροι, μαφιόζοι με ισχυρές διασυνδέσεις, άνθρωποι της διπλανής πόρτας που εξυφαίνουν σχέδια εκδίκησης, με άλλες ιστορίες να έχουν στοιχεία αστυνομικής περιπέτειας, άλλα στοιχεία τρόμου και άλλα φαντασίας, όλα όμως δομημένα ως ενιαίο σύνολο με σταθερό αφηγηματικό χαρακτήρα που εγγυάται η εμπειρία του Βαγγέλη Παπαδιόχου, καθώς το βιβλίο «Καθαρή πόλη» αποτελεί την τρίτη του συγγραφική εμφάνιση.
Ο Βαγγέλης Παπαδιόχος γεννήθηκε το 1986 και κατάγεται από το Αλιβέρι Ευβοίας. Σπούδασε οικονομικά, δημόσια διοίκηση και σκηνοθεσία κινηματογράφου. Εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος. Έχει εκδώσει τρεις συλλογές διηγημάτων: «Λαθρεπιβάτες» (εκδ. Οσελότος, 2018), «Σκοτεινά δωμάτια» (εκδ. Συμπαντικές Διαδρομές, 2019) και «Καθαρή πόλη» (εκδ. Λυκόφως, 2021).
