Σμῆνος

Δημήτρη Κοσμόπουλου

Τὸ ἀγαπημένο του παιχνίδι ἦταν νὰ κόβει ἀπ᾿ τὶς σελίδες

τῶν ἐφημερίδων σχέδια πουλιῶν. Μικρὰ καὶ μεγαλύτερα,

ἄλλα μὲ τὰ φτερὰ ἀνοιχτά, ἄλλα στὸ κλαδί.

Ὕστερα, τὰ τοποθετοῦσε σ᾿ ἕνα λευκὸ κιβώτιο, κάτω

ἀπ᾿ τὸ κρεβάτι. Τὶς νύχτες, ὅταν τὰ πράγματα ἐγκατέλειπαν

τὸ σχῆμα τους, ἄνοιγε μ᾿ εὐλαβικὲς κινήσεις τὸ κουτί,

στὸ φῶς τοῦ δωματίου. Τότε, καταλάβαινε τὸ στῆθος του

ν᾿ ἀνοίγει σὰν κλουβί, κι ἀπὸ μέσα νὰ φτερουγίζουν σμήνη

πουλιῶν, μὲ μία σπαρταριστὴ χαρά, μὲ μία χαρούμενη

ὀργή, ἀπ᾿ τὸ παράθυρο νὰ φεύγουν στὸ σκοτάδι.

Σμῆνος πουλιά, κατάστικτα ἀπὸ γράμματα

νὰ χάνονται στὸν κόσμο.

🌾

Δημήτρης Κοσμόπουλος

Το Σμήνος περιέχεται στη συλλογή Λατομείο (Κέδρος, 2002)

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα John Wilde (The Barn, 1954)