Αθηνάς Πρωτοπαπά
Σ' ένα λιμάνι απάνεμο
με ήλιο και γαλήνη
Γεννήθηκε μια τόση δα μικρή
τη λέγανε Ειρήνη.
Είχε παράξενη ομορφιά
που όλοι τη ζηλεύαν.
Την έβλεπαν με μπαμπεσιά
Μεγάλωσε σιγά σιγά
μέσα στις δυσκολίες
Κι αγάπαγε όλα τα παιδιά
χωρίς να έχει κακίες.
Ήταν φιλάνθρωπη, ευγενικιά
γεμάτη καλοσύνη.
Για όλου του κόσμου τα φτωχά παιδιά
έκανε ελεημοσύνη.
Τα τάιζε, τα κοίμιζε
ώστε να μεγαλώσουν
Τα έντυνε, τα σκέπαζε
μην τύχει και κρυώσουν
Ήταν ακοίμητος φρουρός
εις το προσκέφαλό τους
Συμπαραστάτης κι οδηγός
σε κάθε όνειρό τους
Ήθελε να χαμογελούν
να είναι ευτυχισμένα
να παίζουν και να τραγουδούν
να είναι αγαπημένα.
Καθώς περνούσε ο καιρός
κι όλα κυλούσαν πρίμα
ξεσήκωσε ο άνεμος
της θάλασσας το κύμα.
Ποιος ήταν άραγε αυτός
που ήρθε να ρημάξει
και να ζηλέψει ο άτιμος
αυτά που η Ρήνη είχε φτιάξει;
Μα φυσικά ο «κύριος»Πόλεμος
που πάλευε με μανία
να αφανίσει τις ζωές
να σπείρει δυστυχία.
Μεμιάς όλα γκρεμίστηκαν
ήρθε κακοκαιρία
και τα παιδιά συνάντησαν
μεγάλη τρικυμία
Τα προσωπάκια τους μουντά
θλιμμένα, πικραμένα
Κι η κυρά Ρήνη τα 'βλεπε αυτά
συνέχεια απελπισμένα
Όπως κι αν τα κατάφερε ο «κύριος» Πόλεμος
έπεσε στην παγίδα
γιατί η κυρά Ρήνη η Σοφή
πρόταξε την ασπίδα.
Άρπαξε όλα τα παιδιά
και τα 'φερε κοντά της
άσπρα, μαύρα, κίτρινα και ροζ
τα 'κρυψε στη φωλιά της.
Αγόρια και κορίτσια
έδωσαν τα χέρια κι έστησαν χορό
κάνοντας τον «κύριο» Πόλεμο
να σκάσει απ' το κακό.
Τότε αυτός φοβήθηκε
και το 'βάλε στα πόδια
γιατί η Ρήνη με τα παιδιά
τού άρπαξαν τα όπλα.
Με τόλμη τον αφόπλισαν
ώστε να μην μπορέσει
τα όνειρα που σχεδίασαν
με δόλο ν' ανατρέψει
Το μίσος, τη διχόνοια
και την «κυρά» Κακία
δεν τις αφήσανε ξανά
να σπείρουν δυστυχία
Για να γιορτάσουν
τη χαρά που απρόσμενα
ήρθε στην καρδιά τους
πέταξαν για χαρταετούς
τα όμορφα όνειρά τους.
Η κυρά Ρήνη η Σοφή
έκλαιγε από ευθυμία
εφόσον τα κατάφερε
τ' αγαπημένα της παιδιά
να βρουν την Ευτυχία!
🌺
Copyright © Αθηνά Πρωτοπαπά All rights reserved, 4/3/2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από έργο Βιβής Μαρκάτου
