Κατερίνας Επιτροπάκη
Θέλω να 'ρθώ κι εγώ
σ' εκείνο το υπόγειο καταφύγιο
Να έρθω με μια αγκαλιά λουλούδια,
να τ' ακουμπήσω στο προσκέφαλο της μάνας σου.
Με ένα κουτί ζαχαρωτά και σοκολάτες
να δώσω στον πατέρα σου, να τους κεράσει όλους.
Έχουν γιορτή. Θα τους κεράσει όλους.
Μα ναι. Ο ερχομός στον κόσμο
του καθενός ο ερχομός στον κόσμο
Θέλω να έρθω κι εγώ στο καταφύγιο.
Να συγχαρώ τους νεαρούς γονείς, το χέρι να τους σφίξω.
Και μια κραυγή μου να ενωθεί με μια δική τους
για να ακουστεί σαν ουρλιαχτό μιας ευτυχίας
Επιτέλους. Μιας ευτυχίας.
Και νά 'ναι τόσο δυνατά τα ντεσιμπέλ της
που όλοι οι φόβοι να ηχήσουν στο αθόρυβο.
Έστω για λίγο. Να ηχήσουν στο αθόρυβο.
Θέλω να 'ρθώ κι εγώ
σ' εκείνο το υπόγειο καταφύγιο
να πλησιάσω να σε δω.
Τον δείκτη του χεριού μου να απλώσω.
Να τον γραπώσεις στα μικρά σου δακτυλάκια.
Κι όταν τα μάτια σου θ' ανοίξεις,
και με κοιτάξεις αλλήθωρα λιγάκι,
με το σταχτί σου βλέμμα το νεογνικό,
θέλω στ' αλήθεια να σου πω
πως σου χρωστάμε μια συγνώμη.
Κάποιος να σου ζητήσει μια συγνώμη.
Θα δεις, δεν θα είναι ο κόσμος πάντα έτσι
Κακή στιγμή… Δεν θά 'ναι πάντα έτσι.
Ο ερχομός σου είναι το φως που τα σκοτάδια θα τρυπήσει.
Γιατί η ζωή πιο δυνατή από την φρίκη είναι.
Μια μέρα όλα αυτά, σκιές θα γίνουν. Δεν θα τα θυμάσαι.
Θα παίζεις, θα γελάς, θα αγαπάς. Δεν θα θυμάσαι.
Κι όταν θα κλαις θά 'ναι για να σου πάρουν σοκολάτα.
Μια μέρα θά 'ναι όλα τόσο διαφορετικά, θα δεις.
Δεν ξέρω από τώρα να σου πω το πότε. Μα θα γίνει.
Μη με ρωτήσεις πότε. Μα θα γίνει.
Αυτή την ώρα όμως, σου χρωστάμε μια συγνώμη
Κάποιος να σου ζητήσει μια συγνώμη.
Συγνώμη…
🌺
Copyright © Κατερίνα Επιτροπάκη All rights reserved, Μάρτιος 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από έργο Βιβής Μαρκάτου
Σημείωση δημιουργού: Η Mia είναι το μωρό που έφερε στον κόσμο μια 23χρονη Ουκρανή, πριν λίγα εικοσιτετράωρα, μέσα σε ένα καταφύγιο στην πόλη του Κιέβου. Το πρώτο μωρό που γεννήθηκε μέσα σ' αυτόν τον πόλεμο.
