Χρήστου Δημούλα
Περνάει επιτάφιος, στολίδι του θανάτου
σιωπηλά ακολουθά η νεκρή γενιά του
μάνες που είδαν τα παιδιά τους
στη θάλασσα πνιγμένα
δαρμένες κοπελιές που φύγανε στα ξένα
άντρες-όρθια χιλιόμετρα που τους κόντυνε η ανεργία
Και κάποιοι Μεσίες όλο γελάν
με τα τόσα θύματά τους
σκορπάνε ανενόχλητοι τα αιματηρά λεφτά τους
στέλνοντας μαυραγγέλους στις γωνιές του κόσμου
ολέθρου μηχανές και ριπές του τρόμου
σκοτώνουν τα χαμόγελα στην κοιλιά της πλάσης
σκορπώντας αίμα και καημούς κι αφύλακτες διαβάσεις.
Φρίκη γεννοβολά ετούτο το σκοτάδι
μια χρυσή αυγή, ίδια η μορφή του Άδη
και κυνηγάει τη ζωή μες στις γειτονιές
επίχρυσο βάζει δόλωμα σε δόλιες πετονιές.
Κι οι ψαριές αμέτρητες με μωρά καμμένα
με διχόνοια τεχνητή σε έθνη σαστισμένα
με τείχη να χωρίζουνε εσένα από μένα.
Γέννα όμως καρτερεί τέτοιες καταστάσεις
μέσα από ερείπια χτίζονται οι βάσεις
κι αν οι άνθρωποι τσακίζονται μέσα στην φοβέρα
λαμπρό το Φως θα λάμψει στον ουρανό μια μέρα!
🌺
Copyright © Χρήστος Δημούλας All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Τουρή Ίλια (φωτογραφία και πανό)
