Χρήστου Ντικμπασάνη
Όνειρα γλυκά
σταμάτησα πια να βλέπω
Εφιάλτες βασανίζουν το μυαλό μου
Ζω με τα πάθη εμπόλεμων στιγμών
Μόνο κάποιες ημέρες που καταρρέει η ψυχή μου
βυθίζομαι ακούσια σε αποτρόπαιο ύπνο
Μέσα στο σκοτάδι του ασυνείδητου
αλλότριοι μου στήνουν παγίδες
Παλεύω να ξυπνήσω πριν να είναι αργά
Νιώθω παιδί που πέταξε
απ' το παράθυρο τα παιχνίδια του χρόνου
Καταδύομαι σ' ένα πύρινο αύριο,
άδικα αναζητώντας την αθωότητα
της παιδικής μου ηλικίας
Σηκώνομαι τελικά
με μια γεύση καμένου μετάλλου στο στόμα
Απλώνω τα χέρια μου να πιαστώ
από μια γωνιά της Ειρήνης
Μια νάρκη σκάει μέσα στην σιωπή
Διαμελισμένος πώς να λυτρωθώ;
🌾
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από φωτογραφία Ανθούλας Βαμβουρέλλη
