Χρήστου Ντικμπασάνη
Χθες δεν κατάφερα
ν' αδράξω απ' τα μαλλιά την ημέρα
Με ξύπνησε ο εαυτός μου
μικρό παιδί πονεμένο
απ' την ανοησία του κόσμου
Το παρηγόρησα
μέσα στο λυκόφως της ανθρωπότητας
Το σκέπασα με μια κουβέρτα όνειρα
Του τραγούδησα για τα χρόνια της αγάπης
που έφυγαν μακριά μας
μα θα ξανάρθουν με τα χέρια τους
γεμάτα συγγνώμη κι ελπίδα
για ένα ευοίωνο αύριο
Κοίταξα τα βλέφαρά του
που ζητούσαν να φυλακίσουν
τον Μορφέα μέσα στα μάτια του
Το άφησα να ονειρευτεί μελλούμενες εποχές
χωρίς πολέμους, μηχανορραφίες και σταυρούς
🌾
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από έργο Μαρίας Βλασερού
