Χρήστου Ντικμπασάνη
Δέσποινα της σιωπηλής
μνήμης του Παραδείσου
Κυρά της αιώνιας χαρμολύπης
Κομματιασμένο και ακέραιο
Κυρά κουρασμένη απ' την πίκρα
μα συνάμα ζωοποιέ
Κοιμωμένη μα πάντα ζωντανή
Κήπε ουράνιε της αγάπης
Κλαδί ανθισμένο
του ξεραμένου δέντρου της ανθρωπότητας
Αρχιστράτηγε των αγγελικών δυνάμεων
Άσπιλη παρθένα που γέννησες
τον Άφατο Λόγο
το μαρτύριο σου απ' τον άσβηστο πόνο
για τον Εσταυρωμένο Υιό σου
δεν τερματίζεται ποτέ
Στο τέλος του κόσμου
αυτού του ατελείωτου και πονεμένου επίγειου δρόμου
θα μας προσμένεις με ανοιχτή την πανάγια αγκαλιά σου
να γεμίσεις τα μάτια μας με θαύματα θεϊκά,
να μας συνοδέψεις μέχρι τον θρόνο του Θεού,
να διαπραγματευτείς για τις ενοχές,
τις τύψεις, τις αμαρτίες μας,
την αγαθή ψυχή μας, το μεγαλείο μας μαζί Του,
να μας πιάσεις απ' το χέρι,
οδηγώντας μας δίπλα
στον Άμωμο Κτήτορα της συγγνώμης και του ελέους
🌾
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από πίνακα ζωγραφικής Albrecht Dürer (Παναγία και βρέφος, 1512)
