Χρήστου Ντικμπασάνη
Σε περιμέναμε χρόνια να στηθείς αγέρωχα
μπροστά στο αναλόγιο του χρόνου
Τώρα ορθώνεσαι απέναντί μας,
Ο Ήλιος καθρεφτίζεται
στα γυάλινά σου μάτια
Με δέος σε κοιτάμε
να ετοιμάζεσαι να ταξιδέψεις
τις νέες γενιές σε θάλασσες μαγευτικές
της πνευματικής δύναμης και της ελευθερίας
Στους λευκούς σου τοίχους
θ' αρχίσει η οδύσσεια
της αποδεσμευμένης τους μαθητείας
μακριά απ' τις τρικυμίες της άγνοιας
και τις δύσβατες λεωφόρους της ακηδίας
Μοναδικό προορισμό σου έχεις
την προσφορά του Απολλώνιου Φωτός
Μέσα στο νωπό σώμα σου
θα ξαναγεννηθεί η Άνοιξη
και η τριανταφυλλιά της γνώσης θα ριζώσει
επάνω στο στεγνό βράχο της καθημερινότητας
Θ' ανθίσει, θ' αναπτυχθεί
με μια δόση πανσπερμίας
σε ολόκληρο τον πλανήτη,
παίρνοντας θεϊκό σχήμα απ' την αγάπη
και την απρόσκοπτη και μεγαλόπνοη διδασκαλία
Είσαι ένα απαστράπτον αστέρι
στο άπειρο της σχολικής μας μοναξιάς
Τώρα θα συλλέξεις επιτέλους
μέσα στην αγκαλιά σου
όλους εμάς τους υπηρέτες
της προόδου και της δημιουργίας,
καταδεικνύοντάς μας τους ορίζοντες
του ανεπανάληπτου και του μοναδικού,
διαποτίζοντάς μας με το άρωμα ενός κόσμου
ανυπέρβλητου και συμπαντικού
χωρίς εγωιστική έπαρση,
χωρίς υπέρμετρη φιλοδοξία,
χωρίς εξάρσεις εξουσιασμού
Είσαι το νέο μας οικοδόμημα
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από φωτογραφία Σοφίας Ανδρέου (2021)
