Χρήστου Ντικμπασάνη
Εκτοξεύτηκε πάλι
μέσα στο διαστημικό μου κόσμο
η απουσία σου
Μη λιθοβολείς όμως συνέχεια
τα δέντρα των αναμνήσεών μου
Θα βγάλουν σε λίγο καρπούς
που θα με κοιτούν με άφθαρτα μάτια
Τι θα τους πω ως δικαιολογία
για τις μελανιές και τις πληγές τους
Θα με χτυπήσουν αλύπητα
με τη σφοδρή πτώση τους
Θα πληγωθώ τότε και λερωμένος
Άλλες φορές πάλι χαίρομαι,
γιατί με την απουσία σου χορταίνω τη μοναξιά μου,
γεμίζω τα ιδιωτικά μου όνειρα
με το νέκταρ της ζωντάνιας τους
Μετά με τη βαριοπούλα της ανίας μου
σπάζω τα επιτεύγματά μου σε μικρά κομμάτια
και ξαπλώνω επάνω τους μικρός και ανόητος
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από φωτογραφία τοπίου Kristian Madsen (Before the rain)
