Δημήτρη Μακρυγιάννη
Σεργιάνιζε η σκέψη μου στην άδεια παραλία
κι η αμμουδιά παράπονο στεκόταν σιωπηλή
γκριζόφερναν τα σύννεφα καμιά συνομιλία
Γυμνή εικόνα ο ίσκιος σου πατήματα στην άμμο
και το κορμί σου λυγαριά χορεύοντας γυρνούσε
μ' αερικά που πέταγαν και δεν πατούσαν χάμω
γέλια και λόγια φάνταζαν π' ο άνεμος σκορπούσε.
Αχ ας μπορούσα μια στιγμή τον χρόνο να νικήσω
να ξαναδώ στα μάτια σου να λάμπουν καλοκαίρια
μια λέξη, ένα χαμόγελο, να ξαναφέρω πίσω
να νιώσω ένα άγγιγμα απ' τα ζεστά σου χέρια.
Έτσι βουβός κι ακίνητος με μάτια δακρυσμένα
απ' των κυμάτων παφλασμούς λογιάζω μυστικά
με αναμνήσεις που πονούν και ψάχνουνε για σένα
μες στου Σεπτέμβρη το φευγιό σε χάνω οριστικά!
🍃
Copyright © Δημήτρης Μακρυγιάννης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από πίνακα Σοφίας Ανδρέου
