Χρήστου Ντικμπασάνη
Κοιτάζω τον εαυτό μου
στο κάτοπτρο του χρόνου
Μι' αντιστροφή της ύπαρξής μου
Μι' αντίθεση της πραγματικότητάς μου
Ένα αντεστραμμένο είδωλό μου
Μι' ανάποδη εικόνα μου
που οφείλεται μόνο
στο πώς βλέπω ο ίδιος τα πράγματα
Ένας απλός και συνηθισμένος
Το χέρι μου ξαφνικά κινείται βίαια
σα να θέλει να διώξει κάτι
ακατανόητο από μπροστά μου
Σπάω τον καθρέφτη σε χιλιάδες κομμάτια
Δεν προσέχω, μήπως κοπώ απ' τα θραύσματα
Πληγώνομαι βαθιά
Το αίμα μου τρέχει ποτάμι
Η αλήθεια μου αποκαλύπτεται
Είμαι εγώ μέσα στα σπασμένα γυαλιά,
μια ψευδαίσθηση, μια παροψία αντιστροφής
της θέσης, του τόπου, της μορφής μου
🍃
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από έργο Egon Schiele
