Ρόζας Βλαχογιάννη
Η αγκαλιά σου, οικία φιλόξενη
όταν οργιάζουν οι χειμώνες.
Λυσσομανούν βοριάδες, αγριεύουν οι καιροί,
Στη θαλπωρή της ηρεμώ
αδιαφορώντας για πρότερα ή μελλούμενα,
στο στέρνο σου ακουμπώ και
αγαλλιάζω,
παύουν οι άνεμοι ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς.
Στο κατώφλι, η Ζωή καλωσορίζει,
γνώριμο χάδι η φωνή, ο ήλιος σου στο βλέμμα,
στέκει έξω παράμερα ο κόσμος μαγεμένος,
μεθάνε όλα στη σιωπή
κι αυτό αρκεί…
🌰
Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, Οκτώβριος 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Colin Fraser (Reverie, 2021)
