Μία νουάρ περιπέτεια με εσάνς αστυνομικού –χωρίς να είναι– είναι το μυθιστόρημα του Γιάννη Χόλη Δίχως αύριο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος.
Τι έχουμε στην υπόθεση; Ένας ισχυρός άντρας, ο πρόεδρος ανερχόμενης εταιρείας, πεθαίνει ξαφνικά. Το ντόμινο των εξελίξεων συμπαρασύρει όλους όσοι βρίσκονται κοντά του. Η ακέφαλη εταιρεία αποτελεί μήλο της έριδος για τους υποψήφιους μνηστήρες-δελφίνους ενώ σιγά σιγά φανερώνονται, ένα ένα, τα επιμέρους συμφέροντα, οι φιλοδοξίες αλλά και η αλαζονεία τους.
Αρχικά, να πούμε, ότι έχει μια τυπική ροή όπως περιμένεις πάνω κάτω να τη συναντήσεις σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά γρήγορα καταλαβαίνεις ότι δεν είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Στο προκείμενο, ο εστιασμός φεύγει από τις δράσεις της αστυνομίας και τις έρευνες για την εξιχνίαση ενός εγκλήματος –ο ξαφνικός χαμός του προέδρου δεν συμβαίνει από φυσικά αίτια– και ακολουθεί τα άλλα πρόσωπα της ιστορίας. Ενδεχομένως, παρακολουθούμε τους υποψήφιους και δυνάμει δολοφόνους και προσπαθούμε –εμείς, ως αναγνώστες– να λύσουμε τον γρίφο: ποιος, πώς και γιατί.
Η όμορφη αφήγηση του κυρίου Χόλη συμπαρασύρει και οι πετυχημένες μεταφορές και παρομοιώσεις του, μαζί με κάθε άλλο καλολογικό στοιχείο, δομούν ένα αξιοπρόσεκτο βιβλίο. Η γνωριμία με τους χαρακτήρες γίνεται παράλληλα με τη συλλογή των στοιχείων και πληροφοριών, που σχετίζονται με τον πρόεδρο και την εταιρεία, ώσπου καταλήγουμε σε έναν πονηρό καιροσκόπο που όντας υποκριτής, ψεύτης, δόλιος και αδίστακτος, μπαίνει στο στόχαστρό μας ως ο πιθανότερος ανάμεσα στους πιθανούς δολοφόνους. Αυτός ο ίδιος ήρωας τώρα, που κοιτάζει το προσωπικό του όφελος, που το βάζει πάνω από όλα και μάχεται για αυτό με ζέση, γίνεται και ερευνητής αναζητώντας απαντήσεις στα απόκρυφα της εταιρείας. Τέλος, ο ίδιος τύπος, υπό την συγγραφική καθοδήγηση του δημιουργού, καταφέρνει να γίνει και πολύ συμπαθητικός!
Ένα αναγνωστικό μείγμα που μου άρεσε ιδιαίτερα και που ξεφεύγει από πολυδιαβασμένες νόρμες-δομές αντίστοιχων βιβλίων-υποθέσεων. Η υπόθεση περνά σε εγκληματικά μονοπάτια μιας νουάρ ατμόσφαιρας και περιέχει πολλά άνομα στοιχεία: μαύρο χρήμα, αισχροκέρδεια, παράνομη διακίνηση, κομπίνα... σε μια παρτίδα που όσο διαβάζεις όλο και σκληραίνει. Τα βρόμικα παιχνίδια στήνονται από αδίστακτους χαρακτήρες αλλά ως το τέλος δεν θα ξέρεις ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης.
Πραγματικά καλό βιβλίο που κλείνει την αυλαία με έναν αντάξιο τρόπο όπως κλείνουν όλες οι επικίνδυνες δουλειές που γίνονται κάτω από το τραπέζι και καταπατούν πάρα πολλούς νόμους. Κι αυτό το τελευταίο το γράφω επειδή στο οπισθόφυλλο λέει: Στην ξεχασμένη ελληνική επαρχία θα παιχθεί ο επίλογος. Αντάξιος της πλοκής άραγε; Ή μήπως κιόλας την ξεπερνάει; Ε, αν με ρωτάτε, είναι αντάξιος!
Βάλτε το στη λίστα!
