Μια διαφορετική παράσταση μονολόγου μάς παρουσιάζει (σχεδόν μονόλογο) η Αλεξία Πετροπούλου γιατί παίζει και ο Νίκος Γιαλελής, μόνο με τη φωνή του, παριστάνοντας το κλύσμα.
Κωμωδία μεν, δεν το συζητάμε αυτό, αλλά περνάει τα κατάλληλα μηνύματα μέσα από την πολυπαθούσα Ξανθή, που στον διάδρομο ενός νοσοκομείου περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τη ζωή της σε ένα κλύσμα.
Θα μας περιγράψει ποια ήταν η θέση των γυναικών στις δυο προηγούμενες γενιές και ποια είναι τώρα. Τη διεκδίκηση της δικαιωματικής ισότητας περιγράφοντας με χιούμορ αλλά και με περίσσιο θάρρος τη λειτουργία και την νοοτροπία της κοινωνίας απέναντι στις γυναίκες.
Το ότι μιλά στο κλύσμα δείχνει σαφέστατα ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους κοντινούς ανθρώπους της, την απογοήτευση που νιώθει και την ανάγκη της στο «θέλω να τα πω και εγώ κάπου».
Το κλύσμα της Αργυρώς Μαργαρίτη, που παίζεται στο θέατρο Αλκμήνη, δεν κατάφερε, πάρα τις φιλότιμες προσπάθειες της Πετροπούλου ούτε να μας κάνει να γελάσουμε αλλά ούτε και να συγκινηθούμε αφήνοντας μας στο τέλος να αναρωτιόμαστε εάν τελείωσε.
Ίσως δεν έφταναν τα εξήντα λεπτά –προσωπική μου πάντα κριτική. Πάντως κάτι έλειπε.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
