Χρήστου Ντικμπασάνη
Πώς θροΐζουν απόψε τα όνειρα μου!
Πώς ανασαίνουν βαριά
οι νεογέννητοι πόθοι μου!
Πώς η εύθραυστη σιωπή
με αγκαλιάζει ασφυκτικά
καθώς κοιτώ το αύριό μου
Πώς θροΐζουν απόψε οι σκέψεις μου
μέσα στο μυαλό μου τόσο δυνατά!
Τώρα πια μπορώ
με ανοιχτά τα μεταξένια μου βλέφαρα
να ονειρευτώ πως πετάω
επάνω απ' τις πολύχρωμες νότες της καρδιάς μου
που μου τραγουδά τρυφερά για τον ερχομό
μιας καινούργιας αυγής στη ζωή μου
Το ξέρω πως δε θα κοιμηθώ άλλο πια,
ταξιδεύοντας ανάμεσα στ' αστέρια
και στα ερωτικά καλέσματα των αγγέλων
που φτερουγίζουν επάνω απ' τα μονοπάτια
της μελλοντικής ζωής μου
Παιδί νιώθω που γεννιέται ξανά
καθώς το κρατάει σ' εγρήγορση
η ασπόνδυλη μνήμη ολόφωτων εποχών
που πρόκειται να ζήσω
σε άλλους αστερισμούς,
σε άλλους γαλαξίες,
σε άλλα παράλληλα Σύμπαντα
Πόσα δάκρυα μου μένουν ακόμη
μέχρι ν' ανθίσω ξανά
μέσα σε κόσμους φλεγόμενους από ελπίδα;
🌺
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2024
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Massimiliano Gatti [το έργο συμμετείχε στην ομαδική έκθεση φωτογραφίας Home(r) keeps me alive]
