Κόκκινη άγρια τουλίπα

Γεωργίου Κονίδη

Ωκεανός πρασίνου· χορτάρι.

Το ντύσιμο της φύσης στο πράσινο χρώμα.

Ο αγέρας τραγουδά ελεύθερος στις φυλλωσιές των δέντρων.

Η αμαρτία της γυμνής πέτρας.

Το κόκκινο λουλούδι, το μεγάλο κόκκινο λουλούδι στη μέση όλων αυτών, στη μέση του κόσμου.

Σαν ένα σκουλαρίκι, σαν ένα ξεχωριστό δακτυλίδι στο χέρι της όμορφης κοπέλας φαντάζει μοναδικό, ως στολίδι της φύσης.

Μια στάλα αίματος πάνω στο λευκό φόρεμά της οδήγησε το χέρι της να ξεριζώσει με μανία το λουλούδι· ανίσχυρο να αντιδράσει σε τέτοια δύναμη.

Αν μπορούσε να μιλήσει θα την ρώταγε γιατί και τότε ίσως το χέρι να μαλάκωνε το σφίξιμό του από ντροπή, από αμηχανία, από την συνειδητοποίηση ότι σκοτώνει.

Και θα είχε σωθεί.

Αν όλα τα πράσινα χόρτα γινόντουσαν λουλούδια κόκκινα τότε το λουλούδι θα μεταμορφωνόταν σε ένα λιτό πράσινο χόρτο, ξεχωριστό πάλι από τους μιμητές του.

Γι' αυτό το ξερίζωσαν μην αντέχοντας να αντικρύζουν κατάματα την μοναδική ομορφιά του.

Όμως κάπου δίπλα στο σκοτωμένο λουλούδι, ένας σπόρος παλεύει να ριζώσει, να φυτρώσει.

Είναι ο σπόρος της αλήθειας, ο σπόρος του νέου κόκκινου λουλουδιού.

Copyright © Γεώργιος Κονίδης All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Amente (Αναστασία Μεντεσίδου) [Magnolia, ακρυλικά σε καμβά]