Ελένης Σταθοπούλου
Αφιερωμένο στα παιδιά του κόσμου,
τα πονεμένα σε ψυχή και σώμα,
και σε κείνα που ταξίδεψαν για τον άλλον κόσμο
ανυπεράσπιστα στο σκοτάδι των μεγάλων!
Σε λίμνης καθρεφτίστηκε νερά
νιφάδα πάλλευκη, χορεύτρια
στην πίστα ρόδων συναγμένων
Εκεί π' αχτίδες αθωότητας
στεφάνια φόρεσαν φωτός
κι αγάπης χέρια χάιδεψαν
μ' αποδοχής φτερό αέρινο
τα ραγισμένα σωματάκια
και τις σπασμένες τρυφερές
ψυχούλες, π' απροστάτευτες
του κάκου χέρια έδιναν
στης τρέλας το μηδέν,
στο μπερδεμένο νήμα
τ' ανήλιαγου μυαλού
και στην κακή τη δύναμη
χαμένων στον καιάδα
της ασπλαχνίας τους γονιών.
Παιδιά μου όμορφα,
τ' ονείρου άγγελοι,
ζητώ συγχώρεση
για το βαθύ σκοτάδι
αυτής της κοινωνίας,
π' ανίκανη κι αδιάφορη
δεν άκουσε το γοερό σας κλάμα,
να τρέξει βοηθός ν' απλώσει
χαλί φροντίδας και στοργής,
να μπείτε στης ζωής σας
το σύμπαν ασφαλή κι ωραία.
Υπαίτιοι όλοι για τα δάκρυα,
για τον εφιάλτη φόβο
και για την ύστατη ανάσα σας,
που σε ποτάμια φλογισμένα
κυλάει πτώματα φονιάδων
στης νέμεσης τα τάρταρα!
🌸
Copyright © Ελένη Σταθοπούλου All rights reserved
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Το ποίημα περιέχεται στη συλλογή της Ελένης Σταθοπούλου Αιθερία
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Διονυσίας Αδαμοπούλου
