Ελένης Καλαντζή
γίνανε οι φωτογραφίες μας
δεν θυμάμαι πλέον
τι απέγιναν τα χρώματα
πού κρύφτηκε το γέλιο μας
πώς χάθηκαν τα λόγια μας
τα παρέσυρε όλα το ποτάμι
για ένα ταξίδι δίχως επιστροφή
«Τα ρολόγια κλέβουν τις στιγμές μας»
μου είπες τη μέρα που σε γνώρισα
και οι δείκτες κόλλησαν
στη μικροσκοπική αυτή στιγμή,
μας φύλαξε μέσα της η ζωή
για να μην αποκαλύψουμε το μυστικό της
Κι έτσι ζήσαμε κάτι βγαλμένο από ταινία
μακριά από τον κόσμο όλο,
ζήσαμε μέσα σε μια φωτογραφία
με φόντο το πιο μοβ ηλιοβασίλεμα
ένα δροσερό δειλινό του Αυγούστου
όπου η ζωή κυλούσε αργά
κι η ευτυχία μας δεν ήταν εφήμερη
Καθόσουν στο παγκάκι δίπλα μου
και θα ορκιζόμουν στη ζωή μου
πως το γέλιο σου θ' αντηχούσε αιώνια
Την επόμενη στιγμή
τα σπασμένα ρολόγια ξεκίνησαν ξανά
αμείλικτα
χάθηκαν όλα
αναίμακτα δεν ήταν
γυμνά βρίσκει τα σώματα
σε δωμάτια ημιφώτεινα τρυπώνει
τον έρωτα γραπώνει
ανοιχτές πληγές στη σάρκα αφήνει
ο χρόνος
καθώς φεύγει
μέρα με τη μέρα η φωτογραφία μας γίνεται ασπρόμαυρη
δεν ηχεί το γέλιο σου πια
κι εγώ γίνομαι ένα με τη σκιά
που άφησες.
🌸
Copyright © Ελένη Καλαντζή All rights reserved
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Το έργο βρίσκεται στη συλλογή της Ελένης Καλαντζή Προτού μπει φως στο δωμάτιο: Φωτίζοντας το σκοτάδι με στίχους, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πηγή.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε φωτογραφία Νικόλα Λώτσου