Επιθεώρηση;
Τελευταία, δεν ήθελα να δω άλλες παραστάσεις του είδους. Από ένα σημείο και μετά μου φαίνονται όλες ίδιες. Ίδια αστεία και ατελείωτο υβρεολόγιο χωρίς αιτία. Μόνο και μόνο επειδή είναι επιθεώρηση και επιτρέπεται ή αν θέλεις, επιβάλλεται να βρίζουμε άπαντες.
Μια ξαφνική πρόσκληση με έφερε στο θέατρο Λαμπέτη να δω την συγκεκριμένη παράσταση. Αλλά, δεν το μετάνιωσα.
Πολύ διασκεδαστικό και πολύ προσεγμένο.
Με καταπληκτικό θίασο και ζωντανό τραγούδι [άλλος ένας λόγος που έχω ψιλοξενερώσει με τις επιθεωρήσεις είναι το playback]. Όλοι τραγουδάνε, αλλά, όταν έχεις μια Μπέσυ Μάλφα εκεί... ε, δεν χρειάζονται συστάσεις. Η γυναίκα έχει μοναδική φωνή και ξέρει να τραγουδήσει και να σε ταξιδέψει με τη μελωδία. Και όταν τη μουσική υπογράφει ο Σταμάτης Κραουνάκης... ε, καταλαβαίνεις ότι είναι υπέροχη.
Όλοι ήταν πολύ καλοί, αλλά, όταν έχεις έναν Σωτήρη Καλυβάτση στην παρέα... ε, ο άνθρωπος είναι απόλαυση. Το περισσότερο γέλιο το έκανα με την πάρτη του.
Το δίδυμο των επιτυχιών, Ρήγας-Αποστόλου, ακόμη μία φορά έφτιαξαν κάτι πολύ καλό.
