Ουάου...
ΟΚ...
Ναι, ναι, ναι...
Απορώ γιατί τόσα χρόνια δεν είχε σκεφτεί ένας να κάνει μια ταινία σαν αυτή. Για την υστερία.
Εντάξει, η ταινία δεν είναι για την υστερία. Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα σχετικά με την ιστορία του πρώτου δονητή.
Όταν λέω "δονητή" εννοώ -σαφέστατα- εκείνο το ηλεκτρικό εργαλείο που χρησιμοποιούν οι γυναίκες και που είναι κατασκευασμένο για να τους προσφέρει μεγάλες απολαύσεις και ηδονές με ατελείωτους και απανωτούς οργασμούς.
Αυτός ο δονητής... ε, έχει κι αυτός μια ιστορία. Κάποτε, κάπου, κάπως, κάτι έγινε και ξεκίνησαν όλα.
Με δυο λόγια για την υπόθεση:
Οι γυναίκες που ζουν στο Λονδίνο του 1880κάτι -Βικτωριανή Αγγλία δε το λένε αυτό;- φαίνεται πως έχουν προσβληθεί από τη νόσο "υστερία" με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν νευρικές συμπεριφορές. Το "φάρμακο" για να ξαναβρούν τις ισορροπίες τους φαίνεται πως είναι η διέγερση των γεννητικών τους οργάνων μέχρι να επιτύχουν τον οργασμό. Αυτό, βέβαια, δεν συνταγογραφείται για το σπίτι! Όχι. Έχει αναλάβει ένας μεγάλος ιατρός της πόλης να "βάλει το χεράκι του". Οι "θεραπείες" αυτές φαίνεται ότι είναι πολύ αποτελεσματικές και η φήμη του ιατρού μεγάλη. Τόσο καλά πάνε οι δουλειές που χρειάζεται να προσλάβει βοηθό. Με ένα μικρό μειονέκτημα. Πολλές οι γυναίκες, πολλές οι "θεραπείες", πολλές οι ώρες εργασίας... πως να μην πάθεις τενοντίτιδα μέσα στην εβδομάδα; Κάπου εκεί... μπαίνει στην ιστορία και ένας φίλος εφευρέτης που καταφέρνει να φτιάξει μια ηλεκτρική μηχανή που μπορεί να επιτύχει πολύ ηδονή και ατελείωτους οργασμούς.
Ταινία εποχής. Με άρωμα και χρώμα εποχής. Και τόσο, μα τόσο απολαυστική που δε θέλεις να τελειώσει. Η πιο απολαυστική και διασκεδαστική ταινία που είδα τον τελευταίο χρόνο χωρίς να είναι κωμωδία. Ίσως για αυτό ήταν τόσο όμορφη. Καθόλου σαχλή ή βρώμικη.
