Ήρθε μέσα από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και, όπως πάντα, το koukidaki παραμένει ανοιχτό σε/για ανθρώπους που διαβάζουν ή έχουν να μοιραστούν πράγματα για δημιουργία και τέχνη. Χωρίς ρετούς και επεμβάσεις, το κείμενο που έγραψε ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος για μία (ακόμα) ποιητική συλλογή. Σε παλαιότερη ανάρτηση μπορείτε να διαβάσετε μια λογοτεχνική ανάλυσή του (αν ακολουθήσετε αυτόν τον σύνδεσμο) ή ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο για τα προβλήματα της λογοτεχνίας (σε αυτόν τον σύνδεσμο). Ο ίδιος, γράφει για θέματα λογοτεχνικά και ό,τι τον ενδιαφέρει και σε άλλους ιστότοπους.
 |
| Το εξώφυλλο της ποιητικής συλλογής της Εύης Καφούρου "Τι φταίει" |
Συμβαίνει κάποιες φορές, να διαβάζουμε ένα βιβλίο, που έχει κυκλοφορήσει μερικά χρόνια πριν και να ανακαλύπτουμε ότι πρόκειται για έργο τραγικά επίκαιρο.
Την παραπάνω περίπτωση έχουμε και στο βιβλίο της Εύης Καφούρου, «Τι φταίει». Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή, που ενώ κυκλοφόρησε το 2007, θα 'λεγε κανείς ότι ταιριάζει πολύ περισσότερο στη σημερινή εποχή της κρίσης και της αβεβαιότητας. Ποίηση κυρίως υπαρξιακή με έντονο κοινωνικό προβληματισμό. Εικόνες μιας πεζής καθημερινότητας και μιας σκληρής πραγματικότητας, που αποδίδονται με όμορφο ποιητικό τρόπο. «Τι φταίει»; ρωτά η Εύη Καφούρου, χωρίς να μας δώσει την απάντηση ή καλύτερα αφήνοντας τον αναγνώστη να τη βρει. Εξάλλου, όπως έχει γράψει κι ο Βάρναλης: «Ποιος φταίει; Ποιος φταίει;… κανένα στόμα / δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα». Για να κατανοήσουμε, όμως, καλύτερα τα παραπάνω, παραθέτουμε ένα ολόκληρο ποίημα:
Στων δρόμων το πλήθος
μοιάζουμε κουκκίδες,
μοναχικές πορείες με αισθήματα
στοιβαγμένα σε αμπάρια…
Καράβια είμαστε
που έχασαν την πυξίδα
και το λιμάνι,
όνειρο που φεύγει με τη νιότη…
Του καιρού το σινιάλο
ακολουθούμε υπνωτισμένοι
και η ζωή μας οδηγεί σαν ναυαγούς,
από τη Σκύλα στη Χάρυβδη...
Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, η ποίηση της Εύης Καφούρου, στην ποιητική συλλογή, «Τι φταίει», είναι κυρίως υπαρξιακή.
Ένα θέμα, που θίγεται αρκετά, είναι η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου: «Δυο οι καρέκλες, / μα εσύ πάλι μόνος…». Και αλλού: «και συ στο παλτό σου χωμένος, / ευχές θα δώσεις, την μοναξιά σου να κοιμήσεις…».
Στα ποιήματα της συγκεκριμένης ποιητικής συλλογής συναντάμε διάφορες εικόνες –σύμβολα, που εκφράζουν τις αγωνίες, τα ερωτήματα και τις αναζητήσεις της ποιήτριας. Η παπαρούνα, που βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού, για την Εύη Καφούρου βρίσκεται «στο λίγο ακόμα από ζωή» ή ο καθρέφτης, που θυμίζει «ό,τι από την αύρα της έχει απομείνει…».
Θα κλείσουμε αυτό το μικρό μας ταξίδι στην ποιητική συλλογή της Εύης Καφούρου, «Τι φταίει», προτρέποντας τους αναγνώστες να ανοίξουν αυτή: «τη συλλογή απ' τις εμπειρίες», που, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια: «αυτές θα μας οδηγήσουν στο τέρμα…».
Θεοχάρης Παπαδόπουλος
