Καθόλου τυχαίο που διακρίθηκε με έπαινο από τον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού ενώ αποδεικνύει περίτρανα ότι ο συγγραφέας του "το έχει" και με τους παραμυθένιους κόσμους πέρα από την ποίηση και το μυθιστόρημα.
Ο Πέτρος και η Ελένη πετούν με ένα παλιό μαχητικό και ανακαλύπτουν το Νησί της Ελπίδας όταν αναγκάζονται να προσγειωθούν πάνω του. Μια πολύ πολύ μικρή κουκκιδίτσα στον χάρτη, χαμένο στο άπειρο του Ειρηνικού Ωκεανού, κρυμμένο για αιώνες από τους ανθρώπους και τον πολιτισμό τους. Οι ιθαγενείς του νησιού, οι Καμόα, είναι αγέραστοι, αθάνατοι, δείχνουν φιλήσυχοι και ειρηνικοί και διαθέτουν βαθιά πίστη στις παραδόσεις και στις προφητείες τους.
Αιώνες πριν, ο τρομερός πειρατής Μπρατσέρα που κυριαρχούσε στις θάλασσες με το πλοίο του "Αννίβα", ανακάλυψε κι αυτός το νησί και μαζί με το νησί ανακάλυψε και τα δύο καλά κρυμμένα μυστικά του. Το Αθάνατο νερό και το πετρέλαιο. Κι ενώ αυτά τα αγαθά είναι υπερπολύτιμα για κάθε λαό που έχει πρόσβαση σε εκείνα, είναι τελείως άχρηστα για τους ίδιους τους κατοίκους του!
Επιστρέφει πολλά πολλά χρόνια μετά την πρώτη του "επίσκεψη" με σκοπό να πείσει το συμβούλιο της φυλής ώστε να εκμεταλλευτεί τα αγαθά αυτά. Εκτός, όμως, από τους ιθαγενείς που γνώριζε, θα συναντήσει και τους δύο μικρούς ήρωες, τους "ξένους" όπως τους αποκαλούν οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού, οι οποίοι τους περίμεναν ατελείωτα χρόνια ως εκλεκτούς για να εκπληρωθεί η προφητεία.
Το Νησί της Ελπίδας είναι ένας τόπος με μυστικά, παραδεισένιος και ανεξερεύνητος, δηλαδή το ιδανικό σκηνικό για να στηθεί μια εκπληκτική περιπέτεια εξερεύνησης και δράσης. Τον τόπο αυτό κατοικούν οι αγέραστοι Καμόα αλλά και ένα πλήθος πανίδας και χλωρίδας που, θα λέγαμε, μοιάζει με αυτό που γνωρίζουμε από τον δικό μας κόσμο, αλλά ταυτόχρονα είναι και τελείως διαφορετικό. Οι μέλισσες είναι τεράστιες και δολοφονικές, οι κροκόδειλοι κατοικίδια, τα φύλλα που δακρύζουν από τη μια, αλλά και οι πειρατές, οι μάγοι, οι ιθαγενείς, όπλα και αεροπλάνα -από εκείνα που μιλάνε!-, κοσμήματα και μαύρα μαργαριτάρια, προφητείες, θησαυροί, ηφαίστεια από την άλλη.
Ο Λάσκαρης Ζαράρης, καθόλου φειδωλός στην φαντασία, μήτε τσιγκούνης στις λέξεις, δημιούργησε έναν ολόκληρο δικό του κόσμο πάνω στο νησί της Ελπίδας και έφτιαξε μια ιστορία δράσης με όμορφα μηνύματα που σίγουρα θα απολαύσουν μικροί και μεγάλοι. Οι σελίδες περνούν αβίαστα, διδάγματα "κρύβονται" μέσα στην περιπέτεια για να ξεπηδήσουν από τις σκέψεις και πράξεις των ηρώων του ενώ γεμίζει το μυαλό με υπέροχες εικόνες εξωτικού παραδείσου. Απολαυστικό, αγαπησιάρικο -αλλού ρομαντικό- και χαρούμενο. Όπως πρέπει να είναι ένα παραμύθι.
Ένα ταξίδι σε μια πρωτόγονη γη και εποχή κάπου στον πλανήτη, ένα παιδικό παραμύθι περιπέτειας, μια εθιστική διασκεδαστική ιστορία, η Αγάπη σε περίοπτη θέση και διδάγματα που ξεπηδούν άναρχα στις σελίδες του θέτοντας ζητήματα όπως την αναγκαιότητα της τεχνολογίας, την άδολη αγνή αγάπη, τις παραδόσεις των λαών, το σεβασμό στο περιβάλλον, τη φιλία... Ένα παραμύθι γραμμένο από την πλευρά των παιδιών που δίνει μιλιά και αισθήματα σε άψυχα αντικείμενα -κατά τους μεγάλους- που όμως τα παιδιά πιστεύουν πως έχουν το δικό τους ευαίσθητο κόσμο.
Η Ελένη τοποθετείται σοφά όταν λέει ότι «οι άνθρωποι χάσανε την ευαισθησία τους και η φύση τους εκδικείται».
Ο μάγος Μπούα-Μπούα έχει τη δική του άποψη: «Ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος όταν σκέφτεται κι αντιμετωπίζει καθημερινά το θάνατο» και οι ιθαγενείς συμφωνούν ότι «ζωή χωρίς το θάνατο δε μπορεί να υπάρξει».
Και ο παππούς; Πάντα το έλεγε: «Οι άνθρωποι αλλάζουν εύκολα ανάλογα με το συμφέρον τους».
Σημέιωση: Οι φράσεις με τα έντονα γράμματα είναι αποσπάσματα από το βιβλίο. Οι εικόνες του άρθρου είναι φωτογραφίες από το βιβλίο.
Δείτε επίσης: Για τη συλλογή πεζογραφημάτων του Λάσκαρη Ζαράρη "Η θάλασσα που μας ενώνει" και την συνέντευξη του συγγραφέα ακολουθήστε το σύνδεσμο.
