Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθοπλασίες: Labirinto * Επτά τίτλοι από τις εκδόσεις Ελκυστής * Το παιχνίδι της νύχτας: Η αφύπνιση των θρύλων * Το αγόρι * Έξι τίτλοι των εκδόσεων Ελκυστής * Ασμοδαίος * Ετοιμόρροποι: Αναζητώντας τα μυστικά της σύντηξης * Ο κύριος Σάλβο και η πριγκίπισσα που ταξίδεψε στο φως * Ταξίδι προς την ελευθερία: Αξίζει(;!) ** Διηγήματα: Η ενδεκάτη εντολή * Στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου * Στιγμές ζωής * Ακατάσχετη ψυχορραγία ** Ποίηση: Ονειρεύτηκα τη Διοτίμα και άλλα εφήμερα ειδύλλια * Τριθέκτη Ώρα * Οδυσσέας * Ναι, αρνούμαι *** Δοκίμιο: Εν αρχή ην ο λόγος

Ποίημα



Δεν είναι η λογική
που γράφει ένα ποίημα.
Είναι η ζάλη.
Άλλοι τη φωνάζουν μέθη.

Δεν χρειάζεται αλκοόλη.
Και η κούραση φτάνει.
Πιάνει στον ύπνο το μυαλό
και εκεί που αυτό λέει φτάνει,
εκεί, να έρχονται οι λέξεις
και να μπαίνουν στο χορό.

Το τι γράφεται,
ποιος ξέρει;
Τρελές είναι,
αναμαλλιασμένες.

Άλλοτε καλό,
άλλοτε κακό,
άλλοτε ασυνάρτητο.

Και αυτό παίρνει μόνο του μορφή,
σαν μια σκεπτομορφή.
Άλλοτε δυναμώνει
από τις σκέψεις των αναγνωστών,
άλλοτε καπνός, σκορπίζει για πάντα.

Μερικοί λένε τα ποιήματα είναι φωτιά.
Άλλοι πως είναι νερό και σβήνουν πληγές.

Εγώ λέω τα ποιήματα είναι ένα σκοινί,
που μας τραβάνε
και μας πάνε
εκεί που σκιαζόμαστε
και αποφεύγουμε.

Χρίστος Μαβόγλου

¤

Copyright © Χρίστος Μαβόγλου All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση via facebook.

Στην εικόνα της ανάρτησης βλέπετε λεπτομέρεια από πίνακα του Joan Miro. Το "ζωγραφισμένο ποίημα" του Miro είναι μια δουλειά του σουρεαλιστή καλλιτέχνη από το 1925. Στους στίχους διαβάζουμε: le corps de ma brune puisque je l'aime comme ma chatte habillée en vert salade comme de la grêle c'est pareil.