Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου
Με κουβαλάς μαζί σου
Στο μυαλό, στη σκέψη σου,
Πώς αλλιώς. Αλλιώς πώς;
Σκέπτομαι τρόπους:
Βάλε με στην τσέπη της ζακέτας σου,
αυτήν τη ζακέτα που προτιμάς
στην καθημερινότητά σου.
Ή στο τσεπάκι το αριστερό του πουκαμίσου,
αυτό που ακουμπά στην καρδιά σου πάνω.
Βάλε με σε μιαν άλλη τσέπη αν θες
αυτήν του παλτού σου.
Εκεί που βάζεις τα χέρια σου να ζεσταθούν
Και τότε θα με συναντήσεις…
Βάλε με καραμέλα στο στόμα σου
Να λιώνω γλυκά και αργά,
Όπως ούτως ή άλλως λιώνω για σένα.
Άνοιξε τη χούφτα σου πάρε με
Και κράτα με σφιχτά.
Ζέστανέ με με την ανάσα σου. Κρυώνω.
Άνοιξε την αγκαλιά σου, εκεί μέσα
να μπω να κουρνιάσω και να κοιμηθώ
με έναν χωρίς εφιάλτες ύπνο,
έναν ύπνο… ονειρεμένο!...
Άφησέ με να μείνω εκεί
Μέχρι το ξημέρωμα.
Και τότε, ξανάρχισε να με φοράς
Όπως και στην αρχή,
Με την ίδια σειρά
Με το ίδιο τέλος…
Πόσο σ’ αγαπώ!
Μη και δεν ξέρεις πόσο!!!
