Το βιβλίο της συγγραφέως Κατερίνας Θεοδωράκη «Θάλασσα… Άνασσα…» μας μιλά για ανθρώπους που αναζητούν την εσωτερική τους ευτυχία.
Η γραφή της δημιουργού είναι απολύτως εξομολογητική, αφού βουτά με σεβασμό στις απόκρυφες σκέψεις των ηρώων της και μας ξεναγεί αναλυτικά στην ψυχοσύνθεση του εκάστοτε ήρωα που αναλαμβάνει να μας συστήσει.
Ξεκινάμε με την Δάφνη, όπου όλοι είχανε να λένε πως ως η δεύτερη σύζυγος του Πέτρου Γεωργίου είχε μια πολύ κοφτερή γλώσσα, που μπορούσε να σε εκμηδενίσει, αν έπρεπε. Πρόκειται για μια αρχαιολόγο–συγγραφέα που τα παλιά αντικείμενα αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για αυτήν. Άκουγε και φανταζόταν. Άκουγε και μεταφέρονταν σε άλλα μέρη, σε άλλες εποχές. Ως προσωπικότητα ήταν απίθανη όταν την έπιανε η κρίση του αυτοσαρκασμού. Ήταν απόλαυση να την ακούς να αναλύει και να αναλύεται με αυτομαστίγωση.
Είναι παντρεμένη με τον Πέτρο. Έναν επιχειρηματία με διαφορετική ιδιοσυγκρασία, αφού γελούσε με την καρδιά του για όλα τα ματαιόδοξα προβλήματα που έφταναν στ’ αυτιά του μέσω φίλων του. Αλαλιασμένες οι γυναίκες τους, τη μισή μέρα μιλούσαν στο τηλέφωνο (…) και την υπόλοιπη μέρα έτρεχαν στην αγορά για την εμφάνισή τους.
Στο κάδρο της ιστορίας μας εισβάλλουν χαρακτήρες όπως ο Άντον, που ήταν ένα συμπαθέστατο αγόρι (…) Ρώσος μετανάστης. (…) Του άρεσε να μιλάει για τα βουνά της πατρίδας του. Για τα βουνά που μεγάλωσε. Κι όπως γρήγορα αντιλαμβανόμαστε λάτρευε την ελληνική μυθολογία και την ελληνική ιστορία.
Κατόπιν γνωρίζουμε τον σπουδαγμένο στην Αμερική Γιάννη, όπως και τον Σωτήρη. Πρόκειται για δύο αδέρφια. Στη ροή μάλιστα της ιστορίας, βιώνουμε μαζί τους μια δύσκολη στιγμή, τότε που ο Γιάννης κοιτάζει τη χειρόγραφη διαθήκη του πατέρα του που άφηνε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο μικρότερο γιο του, στον αδερφό του, το Σωτήρη.
Επίσης υπάρχει και η Μαργαρίτα, η οποία τυγχάνει να προέρχεται από πλούσια οικογένεια. Η Μαργαρίτα είχε βρει το στοιχείο της. Είχε οργανώσει τα πάντα στο μυαλό της από την ημέρα που αυθόρμητα και παιδικά είχαν αποφασίσει με τη Δάφνη να κάνουν τη δική τους έκθεση.
Και ακόμη, στο προσκήνιο συναντούμε τον Θάνο που είχε γίνει ένας πετυχημένος αρχιτέκτονας. Περισσότερο καλλιτέχνης. Ο Γκαουντί της πόλης μας, τον πείραζε η Δάφνη.
Οι ήρωες βρίσκονται σε μια δίνη γεγονότων όπου το παρελθόν επηρεάζει καταλυτικά το μέλλον. Ζούμε την πορεία τους, μαθαίνουμε τα θέλω τους, κρίνοντας μα και κατανοώντας συγχρόνως τις αποφάσεις τους.
Και σαν βυθιζόμαστε ολοένα και πιο βαθιά στα μυστικά που τους συνδέουν, γρήγορα θα συμπεράνουμε πως αυτό το κρυφτό οδηγεί μοιραία σε μια κοινή διαπίστωση την οποία μας τονίζει με σημασία η συγγραφέας: Πόσο δυσκολεύουν τα πράγματα και οι καταστάσεις χωρίς το αληθινό μας πρόσωπο;
Σας εύχομαι καλή σας ανάγνωση Φίλοι μου!
Το μυθιστόρημα της Κατερίνας Θεοδωράκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα. Περισσότερα για το βιβλίο θα βρείτε εδώ.
Οι έντονες, πλάγιες φράσεις στο κείμενο, είναι αποσπάσματα από το μυθιστόρημα της συγγραφέως Κατερίνας Θεοδωράκη «ΘΑΛΑΣΣΑ… ΆΝΑΣΣΑ…», Εκδόσεις Γράφημα, 2011, Θεσσαλονίκη.
